به گزارش خبرگزاری حوزه، سیدبن طاووس، زیارتی برای حضرت امام موسی کاظم علیه السلام نقل کرده که فرازهایی از آن بیان‌گر مقام عبودیت و شب‌زنده‌داری ایشان است:
«اللهم صل علی موسی‌بن جعفر… الذی کان یحیی اللیل بالسهر الی السحر بمواصله الاستغفار، حلیف السجده الطویله، و الدموع الغزیره، و المناجاه الکثیره، و الضراعات المتصله»[۱]
درود بر موسی بن جعفر علیه‌السلام، آن که شب را تا سپیده‌دم با عبادت و استغفار پیاپی زنده می‌داشت، هم پیمان سجده و گریه‌های سرشار و مناجات بسیار و ناله و زاری پیوسته بود.
هارون الرشید ملعون، سرسخت‌ترین دشمن امام کاظم علیه السلام نیز به مقام عبادی آن حجت گرامی حق اعتراف کرده و می‌گوید:
زمانی که آن حضرت را در زندان ربیع افکندم از فراز قصر پارچه‌هایی را می‌دیدم که در گوشه‌ای از زندان افکنده شده و جابه جا نمی‌شود. با تعجب از ربیع پرسیدم: این پارچه چیست که من هر روز آن را در گوشه زندان می‌بینم؟
ربیع گفت: آن پارچه نیست، بلکه جناب موسی‌بن جعفر است که یک سجده‌اش از بعد طلوع خورشید تا ظهر به درازا می‌کشد. هارون از این سخن مبهوت شد و گفت: همانا این مرد از راهبان بنی هاشم است.[۲]
حضرت امام کاظم علیه السلام بیشتر روزها را روزه می‌داشت و پس از ادای نماز مغرب افطار می‌فرمود.[۳]
منابع:
[۱]- الانوار البهیه، ص ۱۷۴
[۲] - بحارالانوار، ج ۴۸، ص ۲۲۰؛ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۹۵٫
[۳] - مناقب، ج ۴، ص ۳۱۸ و ارشادمفید: ص ۳۰۱٫
نظر شما