خبرگزاری حوزه/ جمعیت جهان در این لحظه (ساعت 16 روز یکشنبه 2 شهریور ماه 1393) به 700/933/255/7 رسید؛ انسان‌هایی که در بیش از 250 کشور دنیا زندگی می‌کنند و به بالغ بر 100 زبان زنده و 6000 لهجه منطقه‌ای سخن می‌گویند و هر یک به دینی آسمانی یا مکتبی زمینی اعتقاد دارند و برخی بی‌دینی را دین خود قرار داده‌اند و بدین‌گونه، جغرافیای فرهنگی جهان، شاهد تکثر و تنوعی شگفت‌انگیز است که گوناگونی، فراوانی و پراکندگی جمعیت، کشورها، زبان‌ها، رنگ‌ها و اعتقادات، انسان را به تحیّری عمیق وامی‌دارد.
آن‌چه باید در این دنیای رنگارنگ به آن پرداخت، داشتن اندیشه، برنامه و عمل جهانی است تا بتوان ضمن حفظ کیان مکتب نورنشان اهل‌بیت (ع)، چشم‌اندازی واقع‌بینانه برای توسعه و ترویج آن ترسیم نموده و تحقق بخشید.
باز نگاهی به روز شمار نیم‌قرن اخیر تاریخ شیعه در جهان و تأمل در طرفندهای کوچک و بزرگ دشمنان در مصاف با ما، به‌ویژه در حوادث اخیر خاورمیانه و اقدام به حذف فیزیکی بسیاری از مسلمانان از جمعیت جهان و سعی در تشدید اختلافات مذهبی با فرقه‌سازی‌های روزانه در سازمان‌های فرقه‌ساز غرب، ما را به این نتیجه قطعی می‌رساند که هراس از توسعه شیعه، آنان را به طراحی نقشه جهانی برای مبارزه با جریان‌های اسلامی پویا و مترقی مجبور ساخته است.
لزوم سپاس و شکر الهی برای توفیقات دهه‌های پیشین و سرعت رشد اسلام در دنیا و پیش‌بینی مسلمان شدن اکثریت برخی از کشورهای اروپا، بر کسی پوشیده نیست، اما رساندن پیام دلنشین آسمانی اهل‌بیت (ع) به بشریت نیازمند و تشنه امروز، با فراوانی بیش از 7 میلیارد انسان، با گویش‌ها و فرهنگ‌های متفاوت، برنامه‌ریزی دقیقی می‌طلبد که باید اصحاب تدبیر حوزه، همه فرازهای این فرایند سیاست‌گذاری تا اجرا را سرلوحه کار خویش قرار دهند.
حال که دوره جدید شورای عالی و مدیریت حوزه‌های علمیه آغاز شده، شایسته است با نگاه به کران‌های دور و نزدیک جبهه‌های فرهنگی جهانی و بازخوانی توصیه‌های دینی و سفارش‌های اکید بزرگان دیروز و امروز حوزه و نظام، عنایت و اهتمامی افزون‌تر در این عرصه را شاهد باشیم.
واقعیت آن است که فاصله ما تا جهانی شدن، در حوزه آموزش، پرورش، تبلیغ و... آن‌قدر زیاد است که ضمن تکریم زحمات فاخر عالمان، مدیران، مبلغان و... که در این ساحت بذل جهد و جهاد نمودند، شده‌های ما هیچ تناسبی به ناشده‌هایمان ندارد. آیا ما مخاطب پیامبر عظیم‌الشأن (ص) نیستیم که همه خلق را عیال خدا می‌خواند و ما را به خدمت به آن‌ها ترغیب می‌نماید؟! «الخلق کلهم عیال‌الله فاحبهم الیه انفعهم لعیاله» (نهج‌الفصاحه/3150)
امروز هنوز زبان را که نیاز ضروری همه دانش‌آموختگان حوزه‌هاست، فراگیر نکرده‌ایم، هنوز آمار مبلغان بین‌المللی ما نسبت صحیحی با آمار مسلمانان جهان ندارد چه رسد به غیرمسلمانان!
هنوز قرآنمان را به همه زبان‌های زنده دنیا ترجمه، چاپ و نشر فراگیر نکرده‌ایم و هنوز اکثر متون دینی و کتاب‌های علمی ما به زبان‌های اصلی زنده دنیا ترجمه مناسبی نشده است و... .
چرا جهانی نباشیم حال که خدایمان، رب‌العالمین و پیامبرمان و اهل‌بیتش (ع) و قرآن عظیم، رحمةللعالمین هستند. و این‌گونه است که منویات مصلحانه مقام معظم رهبری و مراجع گران‌ارج در این عرصه، ما را به جهانی اندیشیدن، جهانی برنامه‌ریزی نمودن و جهانی عمل کردن فرامی‌خوانند، پس باید با همتی بلند گام‌ها را جهانی برداریم و بایدها را هست کنیم و ننویسیم «... تا جهانی شدن!» و بنویسیم «جهانی هستیم».
ان‌شاءالله
حسن مولایی
نظر شما