به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، با حضور بزرگان از حبائب (سادات) اندونزی و با شرکت شخصیت های برجسته دینی در محل هتل ساری پان پاسیفیک جاکارتا مراسم فاخزی جهت تجلیل از عالم برجسته دینی اندونزی، کیایی پروفسور دکتر عمر شهاب در هفتاد و پنجمین سال تولد ایشان و نیز همزمان رونمایی از کتاب جدید ایشان با عنوان "برگزیده موضوعات مهم اسلامی" برگزار گردید.
در این مراسم آقای تری سوتریسنو معاون رئیس جمهور سابق اندونزی، آقای مفتوح باشونی وزیر سابق دین، آقای دین شمس الدین رئیس مجلس العلماء، آقای لقمان سیف الدین وزیر دین اندونزی، پروفسور قریش شهاب مفسر کبیر قرآن کریم و برادر عمر شهاب، دکتر علوی شهاب چهره برجسته سیاسی و علمی اندونزی و برادر دکتر عمر شهاب، شیخان شهاب چهره برجسته سازمان رابطۀ العلویه اندونزی، سرکار خانم طوطی علویه رئیس دانشگاه الشافعیه، دکتر عمر شهاب رئیس سازمان اهل بیت اندونزی (ابی) و اکثر خانواده شهاب و نیز سادات اندونزیایی و همچنین بزرگان نهاد مجلس العلماء، نهضت العلماء و سازمان محمدیه و سفرای کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، سفیر و رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران حضور داشتند.
معاون رئیس جمهور جدید نیز که قرار بود در این مراسم حضور به هم رسانند، به طور غیابی پیام اظهار ارادت خود را به جناب پروفسور عمر شهاب اعلام نمود.
مراسم با سخنرانی پروفسور عمر شهاب آغاز شد. ایشان ابتدا از کودکی خود سخن گفت و از نقش پدر خویش، ابو بکر آچه، حسین الحبشی و سیف الدن زهیری به عنوان اساتید خود نام برد.
* از کودکی با جانفشانی های علی بن ابیطالب آشنا شدم
ایشان از ابو بکر آچه نقل می کرد که از او سؤال کردند مذهب شما چیست و در پاسخ گفت: هر مذهبی که مرا به قرآن و سنت پیامبر نزدیک کند، همان مذهب من است. اگر شافعی این چنین است من شافعی ام. اگر شیعه این چنین است من شیعی هستم.
سپس ادامه داد: تعصب نداشتن را از ابو بکر آچه یادگرفتم و یادگرفتم چگونه علی بن ابی طالب در راه رسول الله جانفشانی کرد. لذا محبت این انسان بی بدیل را در دل قرار دادم.
نماز با قنوت صحیح است یا بی قنوت؟!
از یکی از اساتید خودم درباره ثقلین نیز چیزها یاد گرفتم لذا همواره قرآن و عترت پیامبر (ع) راهنمای من بوده اند. گاهی در خصوص قنوت در نماز صبح از پدرم می پرسیدم: آیا نماز با قنوت صحیح است یا بدون قنوت؟ پدرم گفت: هر دو صحیح است و هر چه شما را به خدا نزدیک کند صحیح است. اساتید من مایه افتخار من و اندونزی بوده اند زیرا برای اتحاد مذاهب اسلامی تلاش کردند. من از گفته امام غزالی درس گرفتم که بار گناه هزار کافر کمتر از آن است که قطره خون یک مسلمان به ناحق ریخته شود.
مشکل اصلی در تکفیر است نه اختلافات
ایشان در خصوص اینکه اختلاف امر طبیعی است، اظهار داشت: آیه کریمه می فرماید: "و اعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا"؛ خداوند از واژه "و لا تفرقوا" استفاده کرد که مسلمانان به تفرقه نیفتند، نه از "و لا تختلفوا" یعنی اختلاف نداشته باشید، چرا که اختلاف نظر امر اجتناب ناپذیر و طبیعی است. مشکل تنها در تکفیر و تضلیل دیگری است که این قضیه باید به صورت جدی برای هر مسلمان تلقی گردد تا به راحتی دیگران را مورد تکفیر و تضلیل قرار ندهد.
ایشان در انتها درباره کتاب جدید خود سخن گفت و اظهار داشت: من بدون تعصب این کتاب را نوشتم و هدف من نزدیک نمودن مسلمانان به یکدیگر بود.
استاد از زبان شاگرد
سپس آقای دکتر غالب، عضو هیأت مجلس العلمای شهر ماکاسار و یکی از شاگردان استاد عمر شهاب سخن گفت و او را مصداق مربی و استاد الهی دانست که همیشه به دانشجویان، اساتید دانشگاه و غیره توصیه به باز اندیشی و حفظ وحدت نموده و می نماید و اظهار داشت: استاد همواره معتقد بود اختلاف امتی رحمه و هیچگاه اختلافات را بهانه ای برای کینه توزی و عداوت نمی دانست.
سپس پروفسور دکتر دین شمس الدین رئیس مجلس العلماء اندونزی و نیز رئیس سازمان محمدیه سخن گفت. ایشان با ذکر آیه مربوط به اختلاف زبان و رنگ در قرآن کریم یادآور شد: هدف پروفسور دکتر عمر شهاب از تدوین این اثر این است که نشان دهد اختلاف امت رحمت است و باید بر بعد رحمت بیشتر تأکید کرد. تعدد مذاهب امری است که وجود دارد و هنر در آن است که ما به آن به عنوان نقطه قوت بنگریم و امروز در دنیای اسلام نیاز به گفتمان مشترک داریم. امروز خطوط قرمز ها و چارچوب ها مشخص است و هر کس خارج از آن باشد تکفیری است. اسلام می گوید هر کس شهادتین را بگوید داخل در دایره اسلام است و حتی در یک حدیث چنین آمده است: "من قال لا اله الا الله دخل الجنه". اصل اسلام این است و بقیه از فروعات است.
رئیس مجلس العلماء اندونزی در ادامه افزود: تحولاتی که بعد از پیامبر افتاد و مذاهب مختلف شیعه و سنی را پدید آورد، مبانی سیاسی و فرهنگی خود را دارا می باشد و نباید امروز آن مسایل را بزرگ کنیم.
ایشان در ادامه اشاره به حدیث "احب الدین الی الله الحنفیۀ السمحۀ السهلۀ" کرد و اظهار داشت: ما در اندونزی همواره به دنبال این نگرش هستیم.
چالش پیش روی ما، مبارزه با تکفیری هاست
رئیس سازمان بزرگ محمدیه اظهار داشت: در حال حاضر چالش رو در روی ما مبارزه با تکفیری هاست، کسانی که هدفشان ایجاد اختلاف بین امت اسلامی است در حالی که دین ما دین سمحه و سهله است.
پروفسور دین شمس الدین در ادامه اظهار داشت: انا لا شیعی و لا سنی بل اسلامی و ادامه داد: انا شیعی فی محبۀ آل الرسول و سنی فی محبۀ اصحاب الرسول.
در پایان ایشان اظهار داشت: تلاش ما در مجلس العلماء اندونزی این است روی مشترکات حرکت کنیم و مجلس العلماء نهادی است که همه را زیر چتر خود قرار می دهد و حتی مذاهبی که می گویند اسلامی هستیم ولی در واقع اسلامی نیستند را نیز در زیر چتر خود قرار می دهد.
در پایان اظهار داشت: امید است این کتاب بتواند جلوی فتنه کبری را بگیرد تا مجموعه ای از آموزه های اسلام زیبا تشکیل گردد.
وزیر دین اندونزی: گفت و گو، تنها راه حل است
در پایان پروفسور دکتر لقمان حکیم سیف الدین وزیر دین اندونزی به ایراد سخن پرداخت: وی نقش پدر پروفسور عمر شهاب را در تربیت برادران شهاب یادآور شد و اظهار داشت: ما همه دکتر عمر شهاب را استاد بزرگ خود می دانیم و کتاب ایشان نشان می دهد که ایشان فردی میانه رو بوده و به سوی مذهب خاص تعصب ندارند.
وی به نقل از گفته بویا حامکا، عالم بزرگ اندونزیایی اظهار داشت: امت اسلامی جهان واحد است گرچه دارای اختلافات می باشد و این آزادی اندیشه را نشان می دهد. رهبر امت باید رفتار خود را رعایت کند و از امت غافل نشود.
وزیر دین اندونزی در ادامه در خصوص کتاب افزود: کتاب حاضر می تواند زمینه را برای باز اندیشی بگشاید و ادعای حقانیت منحصر به خود را مردود می دارد. باید بدانیم در اجتهاد خودمان احتمال خطا وجود دارد و بالعکس در اجتهاد دیگری احتمال صواب موجود است. لذا در این خصوص باید رفتار متواضعانه داشته باشیم.
وی در پایان یک راه حل مناسبی در این خصوص ارائه نمود و گفت: گفتگو تنها راه نزدیک شدن به هم دیگر است و به عبارتی: گفتگو، مشترکات را تقریب می سازد و مفترقات را تبعید می نماید.
یادآور می شود پرفسور عمر شهاب پیش از این اعلام کرده بود که در کتاب جدیدش ("برگزیده موضوعات مهم اسلامی") با استفاده از منابع اهل سنت به اشتراکات شیعه و سنی پرداخته و حتی از بخاری (از منابع اصلی روایی نزد اهل سنت) نیز روایتی نقل کرده است که رسول خدا (ص) گاهی اوقات بین دو نماز فاصله نمی انداخت.
