سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، دومین مجموعه از سیره رفتاری امام راحل را تقدیم خوانندگان محترم می کند.

* عشق به اهل بيت (ع)

* دختر امام بيمار شد و از بيمارستان اطلاع دادند، باید عمل جراحی شود و ممکن است مادر يا بچه از بين بروند.

امام دو ساعت مهلت خواستند. عده‏اي از طلاب و از جمله آیت الله قاضی طباطبایی را خبر کرده و ختم «أَمّن يُجيب» گرفتند. بعد از مدتی از بیمارستان خبر دادند، حال مريض خوب شده و احتياج به عمل جراحی نيست.

* امام براي فرزندش آقا مصطفي اشك نريخت. اما با شنيدن السلام عليك يا ابا عبدالله فوراً گريه مي كردند.

* روز تاسوعا به آقاي محتشمي گفتند: روضه بخوان. امامي كه در برابر ابرقدرت ها خم به ابرو نمي ‏آورند، در برابر چشم خبرنگاران به شدت گريه مي كرد.

* در جلسه دعاي توسل، امام چنان به گريه افتاد كه روضه خوان، مصيبت را قطع كرد.

* امام در نجف براي شهادت تمام معصومين (علیهم‌السلام) ذكر شهادت مصيبت داشتند و براي حضرت زهرا سلام الله علیها 3 شب مجلس برقرار می کردند.

* ورزش‏

* در نوجواني در تمام ورزش هاي آن روز اول بود و می فرمود: من با تفنگ در خمين با قزاق هاي رضاخان مي‏جنگيدم. در خمين به پهلوان مشهور بود.

* از همان اوان زندگي مقيد بودند حداقل روزي يك ساعت قدم بزنند، حتي آقا مصطفي مي‏گفتند: در 24 ساعتي كه در سلول كوچك زندان بودند، قدم زدنِ یک ساعته را ترك نكردند.

* نظم‏

* جای هر كاغذ يادداشتي را در كتابخانه مي دانست كجاست.

* امام به قدري منظم بودند كه ساعت خواب، غذا، مناجات، مطالعه، اخبار و... را در وقت خود انجام مي ‏داد به طوري كه اهل منزل از كارهاي امام، وقت و ساعت را مي ‏فهميدند.

*گزارشی از فقر طلبه ای به امام داده شد. فرمود: فردا ساعت 9 صبح يادم بياوريد. همان شب، فرزند ایشان سید مصطفي مرحوم شدند؛ فردا در حالي كه همه عزادار بودند، راس ساعت 9 به آن شخص فرمود: چرا يادم نياوردي؟؛ بعد پولي در پاكت گذاشته و فرمود: همين الان برايش ببر.

* مقام معظم رهبری نقل می کنند: خدمت امام جلسه ‏مان طول كشيد؛ امام نگاهي به ساعت كرد و فرمود: ساعت قدم زدن دير شد؛ بعد فرمود: اگر به زندگي و رفتارمان نظم دهيم، فكرمان هم طبعاً منظم مي ‏شود.

* ادب‏

* اگر ما بدون توجه قرآن را روي زمين مي ‏گذاشتيم آن را برمي داشت و مي ‏فرمود: قرآن روي زمين نماند.

* وقت تلاوت قرآن و ذكر مصيبت اهل بيت علیهم السلام روي زمين مي ‏نشستند.

* يكي از مسئولين مملكتي پدرش را براي ملاقات به جماران برد، ولي جلوي پدرش راه مي‏ رفت، امام فرمود: پسر نبايد جلوي پدرش راه برود.

* وقتي در 22 بهمن از هواپيما پياده شد به هيچ وجه حاضر نشد، جلوتر از برادر بزرگ خود (آقاي پسنديده) پیاده شوند.

* به هنگام درس، نظرات كسي را كه مخالف نظرشان بود با احترام رد مي ‏كردند و نسبت به نظر ديگران احترام مي ‏گذاشتند.

* هرگز شخصي را بلند صدا نمي ‏زد، حتي كارگر را با احترام نام مي ‏برد.

منبع: مجموعه فيش هاى تبليغى(1)، امام‏خميني، ص: 3-  حجت الاسلام والمسلمین قرائتی