به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام علی همت بناری، امروز در همایش اخلاق در اسلام و آیین کنفوسیوس که در مجتمع آموزش عالی امام خمینی(ره) برگزارشد اظهارداشت: در اسلام تعليم و تعلم از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است و اولين آيات کتاب آسماني آن به اين امر اختصاص يافته است.
وی افزود: اسلام از نخستين روز‌هاي ظهورش مسلمانان را به کسب علم و دانش تشويق کرده است و علم و دانش را مايه حيات و اساس هر خيري معرف کرده است.
عضو هیئت علمی المصطفی اظهارکرد: از سوي ديگر اخلاق از حيطه‌هاي مهم دين مقدس اسلام است که در عرصه مختلف زندگي تأثير شگرفي دارد و به‌ويژه اخلاق کاربردي به عنوان يکي از شاخه مهم علم اخلاق از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و در حوزه‌هاي مختلف مورد توجه است و يکي از اين حوزه‌ها، حوزه دانش و تعليم و تعلم آن است.
وی گفت: اخلاق تعليم و تعلم عبارت از شرايط، ويژگيها و به‌طورکلي بايد و نبايد‌هاي مربوط به فرايند ياددهي ـ يادگيري است که از ياددهنده و يادگيرنده رعايت آنها انتظار مي‌رود؛ از نگاه اسلام علم‌آموزي و يادگيري محصول تلاش مشترک معلم و شاگرد است و هردو در آن سهيم‌اند و اين دو در تعامل با يکديگر ياد مي‌گيرند و به رشد مي‌رسند.
مدیرگروه علوم انسانی پژوهشگاه المصطفی خاطرنشان کرد: از سوي ديگر در نگاه اسلام تعليم و تعلم از تربيت جدا نيست و هر نوع آموزش گونه‌اي از تربيت را در پي دارد و فرايند ياددهي- يادگيري به صرف انتقال يک‌سري آموزه‌ها و اطلاعات محدود نمي‌شود؛ بلکه در خلال آن معلم و شاگرد درس‌هاي مهمي براي زندگي فرامي‌گيرند و به‌ويژه معلم الگوي کامل براي شاگرد است و از اين طريق عاداتي در شاگرد ايجاد مي‌شود که در شکل‌گيري شخصيت وي مؤثرند.
وی گفت: ازاين‌رو در اسلام براي معلم و هم براي شاگرد، شرايط، ويژگيها و آدابي لحاظ شده است که بخشي به بعد علمي معلم و شاگرد و بخش به بعد تربيتي آن‌دو مربوط مي‌شود.
این محقق حوزه خاطرنشان کرد: در بعد علمي، معلم ويژگي‌هايي چون، کوشش در بذل دانش و دريغ نکردن از انتقال آن به ديگران، ارتقا علمي و خجالت نکشيدن از آموختن نزد ديگران، رعايت سطح توان شاگردان، پرهيز از آموزش فرد بي‌انگيزه، ملاطفت با شاگردان ضعيف، خوب گوش دادن به پرسش‌هاي شاگردان و اذعان به ندانستن در جايي که پاسخ پرسشي را نمي‌داند و در بعد تربيتي ويژگي‌هايي چون حلم، تقدم تعليم و تربيت خود بر ديگران، مدارا و عدم سخت‌گيري، به‌کارگيري و عمل به علم ، خوش‌خلقي و نرم‌خويي نسبت به شاگردان، با وقار بودن، ، مدارا با شاگردان، حفظ حرمت شاگردان، ، تواضع و فروتني در برابر شاگردان و رعايت مساوات ميان آنان اشاره شده است.
وی گفت: از سوي ديگر براي شاگرد نيز در جنبه علمي و آموزشي به ويژگي‌هايي چون تمرکز و آمادگي ذهني، همراهي و مشارکت در يادگيري، اولويت‌بندي در مطالب آموختني، انديشيدن در آموخته‌ها، عادت به علم‌آموزي و خسته نشدن از آن، خوب گوش دادن، سؤال نيکو پرسيدن، و در جنبه تربيتي اخلاص و انگيره الهي داشتن، صبر و بردباري در راه تحصيل علم، احترام به معلم، تواضع در برابر معلم و زياده‌روي نکردن در پرسش و خسته نکردن معلم، مسئوليت‌پذيري و رسالت‌مداري مورد توجه قرار گرفته است.
