به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری«حوزه»، مجدی حسین نویسنده و روزنامه نگار و اندیشمند مصری در حلقه ای دیگر از سلسله مباحث «بندگی آمریکا شرک معاصر» به بررسی و تبیین مساله وابستگی مصر به آمریکا به عنوان یکی از مظاهر سرسپردگی و بندگی آمریکا می پردازد و در این میان به وابستگی نظامی مصر به آمریکا به عنوان یکی از عوامل مهم این سرسپردگی اشاره می کند.

استفاده صنعتی از پرتوهای رادیواکتیو

در همایش اتحادیه صنایع که پس از انقلاب 2011 برگزار شد، من هم با اینکه اهتمام زیادی به صنایع داشتم برای اولین بار به این همایش دعوت شدم و در این همایش بود که رئیس سازمان انرژی هسته ای مصر درباره یکی از جنبه های مهم تکنولوژی صلح میز هسته ای صحبت کرد که تکنولوژی پرتو افکنی است به معنای پاکسازی مواد غذایی از طریق قرار دادن آنها در معرض پرتو های اتمی. سازمان انرژی اتمی مصر این تکنولوژی را در اختیار داشت و از آن برای پاکسازی گندم مورد استفاده در بازار استفاده می کرد، اما سخن ما این است که باید این تکنولوژی گسترش یابد و از آن برای پاکسازی سایر مواد غذایی نیز استفاده شود که این موجب ارتقای سطح نابسامان بهداشت ملت مصر می شود، اما این مساله مورد توجه مسئولان دوره مبارک و طنطاوی نبوده و اکنون هم نیست. از سوی دیگر لازم به ذکر است که این تکنولوژی می تواند درآمد زیادی برای مصر داشته باشد و البته به طور طبیعی آمریکا اجازه آن را نخواهد داد. به هر حال این تکنولوژی در غرب و برخی کشورهای شرق مورد استفاده است و کالاهای غذایی آنها با برچسب پرتودیده تولید می شود و این تولید کنندگان را وادار می سازد برای جذب مشتری به این تکنولوژی روی بیاورند و از سوی دیگر استفاده از آن موجب بالا رفتن میانگین عمر مردم یک کشور خواهد شد.

نکته دیگر در مورد انرژی هسته ای مصر این است که درست است ما از تکنولوژی هسته ای محروم شدیم، اما هیچ گاه از مضرّات آن محروم نبوده ایم و صحراهای مصر همواره نامزد دفن و امحای زباله های هسته ای بوده علاوه بر اینکه کشتی های هسته ای آمریکا نیز از سال 1984 بر اساس یک تصمیم سیاسی نامبارک از کانال سوئز عبور می کنند با وجود اینکه کارشناسان با این مساله مخالفت کردند و در مورد خطرات این اتفاق برای محیط زیست مصر هشدار دادند اما این مساله تا امروز همچنان ادامه دارد. همان طور که در گذشته گفتیم، محاصره اطلاعاتی مصر و کشورهای عرب و مسلمان دیگر گسترده و همه جانبه است اگرچه اولویت این محاصره با برنامه های هسته ای و تسلیحات می باشد. پی بردن به این مساله توسط مسؤولان امنیتی مصر باعث شد کارهای عجیبی انجام دهند و همواره از سایه خود هم بترسند. در همین راستا روزی یکی از کارمندان اطلاعات مصر برای اینکه به من ثابت کند مصر در مسیر صحیح گام بر می دارد به من گفت: دانشکده علوم یکی از دانشگاه ها در یکی از بخش های خود دست به تحقیقات عمیقی درباره فوائد زنبور عسل و عسل زده و این تحقیقات را به صورت کاملا محرمانه انجام می دهد تا موجب نگرانی غرب و آمریکایی ها نشود. این سخن گرچه ممکن است جزء بلف زنی های برخی ماموران اطلاعات باشد، اما از نوع سخن گفتن و میزان ترس نهفته از آمریکا در این گفتار بعید به نظر نمی رسد که واقعا هم دستگاه اطلاعاتی مصر به چنین باوری برسد که حتی در زمینه تحقیقات درباره زنبور عسل هم باید از آمریکا هراس داشته باشد!

مصر از بازار سیاه بمب اتم خرید؟

درباره بازگشت به بحث درباره این موضوع مردد بودم، چون این موضوع دیگر اهمیت خود را از دست داده و از زمان مبارک تا کنون عزم و اراده ملی در این باره وجود ندارد اما با این حال به خاطر آگاهی جوانان و نوجوانان تصمیم گرفتم این بحث را مطرح کنم. گرچه این داستان نیز ممکن است دروغ و ساختگی باشد، اما اگر هم ساختگی باشد در درون خود واقعیت هایی برای فرهنگ سازی در مورد مساله هسته ای دارد، چون این مساله از مهم ترین ابزارهای سلطه آمریکا و اسرائیل بر ما است.

مهم این است که در فاصله سال های 1996 تا 1999 اتفاق جالبی رخ داد و شاهد مجموعه ای از موضع گیری های جدید نظام بودیم که به مناسبت کنفرانس کشورهای عربی در قاهره در 1996 و پس از آن اعلام شد. در آن زمان ناگهان سخن از مقاومت لبنان و فلسطین بر سر زبان ها افتاد و سخن از گفتگو با آمریکا و اسرائیل کم شد و به طور خلاصه کار به جایی رسید که مبارک اعلام کرد مصر قدرت لازم را دارد و از قدرت هسته ای اسرائیل هراسی ندارد. در آن زمان عادل حسین دبیرکل وقت حزب العمل در تحلیل این سخن مبارک گفت ممکن است این سخن مبارک به معنای این باشد که مصر دارای بمب هسته ای است. در آن زمان نزد عادل حسین رفتم و به او گفتم من این سخن را باور نمی کنم و گفتگویی طولانی میان ما رخ داد و نظر من تغییر کرد، اما کاملا متقاعد نشدم و پس از آن روزنامه "الاحرار" هم ادعای مشابهی را مطرح کرد و من نیز به تفکر و تامل و تحقیق درباره این موضوع در اینترنت و منابع دیگر پرداختم و تحقیق من نیز درباره امکان "خریداری" بمب اتم توسط مصر بود، زیرا ساختن بمب اتم عملیاتی پیچیده دارد که مخفیانه ماندن آن بسیار دشوار است به ویژه با توجه به اینکه مصر هم نیروگاه های هسته ای بزرگی در اختیار نداشت. و از سوی دیگر با توجه به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دانشمندان هسته ای شوروی ماه ها حقوق نمی گرفتند و بیشتر برنامه های هسته ای آسیایی در معرض نابودی قرار گرفت و شایعه شده بود که ده ها بمب هسته ای و اورانیوم غنی شده و انواع بمب های اتمی کوچک را می توان در یک کیف دستی جا داد و دانشمندان هسته ای زیادی نیز از شوروی به کشورهای دیگر جهان مهاجرت کردند و با توجه به این شایعات موجود باور کردن اینکه مصر بمب هسته ای خریده باشد امر دور از انتظار و بعیدی نبود.

علاوه بر این در آن زمان اسامه بن لادن در گفتگو با یکی از روزنامه های پاکستان هنگامی که از وی درباره در اختیار داشتن بمب هسته ای سؤال شد، با حالت تمسخر گفت اگر کسی سی میلیون دلار در اختیار داشته باشد، می تواند به راحتی بمب اتم بخرد. اسامه با این سخن خود می خواست امکان برخورداری خود از بمب اتم را در اذهان تقویت کند چون مبلغ 30 میلیون دلار برای او مبلغ ناچیزی بود، اما سخن او یک جنبه دیگر نیز داشت که می خواست به هرج و مرج موجود در بازار سلاح هسته ای بر اثر فروپاشی شوروی اشاره کند. سخن من این است که مصر 30 میلیون دلار در اختیار داشت و داشتن یکی دو بمب هسته ای برای مصر ضرری نداشت و از طرفی باعث می شد بتواند از قدرت بازدارندگی آن در برابر دشمنان خود استفاده کند.

برگردیم به سخن حسنی مبارک که گفته بود مصر قدرت لازم را دارد و از قدرت هسته ای اسرائیل هراسی ندارد؛ طبیعی است که آمریکایی ها از این سخن مبارک بسیار ناراحت شدند، چون در سخنان خود تاکید کرده بود که مصر مانع قدرتمندی برای مقابله با قدرت هسته ای اسرائیل در اختیار دارد. پس از سخنان مبارک عادل حسین مطالبی را در تحلیل این سخنان در روزنامه "الشعب" منتشر کرد و روزنامه "الاحرار" به این مطلب پرداخت و من نیز در روزنامه "الشعب" مقالاتی در این زمینه نوشتم و پس از آن بود که آمریکایی ها به سراغ ما آمدند و یکی از مسؤولان سفارت آمریکا از عادل حسین درخواست ملاقات کرده بود و دیدارهای متعددی میان آنها در دفتر حزب یا روزنامه الشعب صورت گرفت. عادل حسین درباره این دیدارها می گوید: این مسؤول آمریکایی از سخنان مبارک بسیار نگران بود و تصور می کرد ما اطلاعات خاصی در این زمینه داریم در حالی که تنها مدرک و مستند ما همان سخنان علنی مبارک بود و فقط به تحلیل آن می پرداختیم و جالب این است که مسؤول آمریکایی هم به عادل حسین گفته بود ما نیز از سخنان مبارک چنین برداشتی کرده ایم!

روزنامه الشعب توطئه جاسوسی تسلیحاتی را خنثی کرد

در فاصله سال 1996 تا 1999 اخبار و مستندات مهمی درباره پروژه ای عجیب در وزارت آموزش و پرورش به دستم رسید که ظاهرا هیچ مشکلی نداشت. این پروژه در ظاهر یک پروژه تحقیقاتی و پژوهشی بود که به عنوان یک فعالیت در مدارس مصر و تحت نظارت یک کشور بیگانه انجام می شد. این برنامه غیر درسی به جوانان ما آموزش می داد که با نمونه برداری از هوا و خاک مصر و تحلیل نمونه ها در آزمایشگاه، میزان آلودگی آن را مشخص کنند و پس از اندکی دقت متوجه شدم این پروژه مدارسی را انتخاب کرده که کنار کانال سوئز قرار دارند به ویژه مدارس "پورت سعید". من هم که اطلاعات و تجربیاتی در زمینه نظامی و استراتژیک داشتم به این نتیجه رسیدم که این نوع از تحقیق ها نشان دهنده نگرانی صاحبان آن در مورد وجود فعالیت هسته ای یا شیمیایی در این مناطق است. نکته دیگری که تردید مرا تقویت کرد مساله پورت سعید بود، زیرا پورت سعید نزدیک ترین نقطه به رژیم صهیونیستی در خارج صحرای سینا است و اگر مصر زمانی بخواهد با موشک های میان برد به اسرائیل حمله کند یکی از نقاط مناسب برای پرتاب این موشک ها پورت سعید می باشد به این معنا که پورت سعید این قابلیت را داشت که از آن به عنوان پایگاه موشکی با کلاهک های شیمیایی استفاده شود، زیرا صحرای سینا در حال حاضر تحت مراقبت و نظارت آمریکایی ها است. خلاصه در آن زمان مقاله ای نوشتم و خواستار توقف فوری این پروژه شدم و گفتم اسرائیل یک زرادخانه هسته ای شیمیایی بیولوژیک است و با این حال دشمن صهیونیستی آمریکایی می خواهد از جوانان ما برای جاسوسی در مصر استفاده کند. بر خلاف انتظار من این مقاله بازتاب زیادی در سطح مسؤولان داشت و پس از آن بود که وزیر آموزش و پرورش وقت بدون اینکه آشنایی قبلی با من داشته باشد با من تماس گرفت و با گرمی و صمیمیت شروع به صحبت کرد و گفت: "تو از میزان وطن دوستی و ملیت من باخبری و می دانی که من اجازه نمی دهم کاری که برای امنیت کشور زیان دارد انجام شود"، اما نگفت که این پروژه را متوقف می کند. مهم این است که گفت "من خودم این مساله را پیگیری می کنم و دلیلی برای انتشار مطالب بیشتر در این رابطه وجود ندارد و تو مطمئن باش که امنیت کشور تامین است". من هم دیگر پیگیر مساله نشدم چون به دنبال اطلاعات جدید در این زمینه بودم تا اینکه دو روز بعد شخصی با من تماس گرفت و خود را از ماموران دستگاه اطلاعات مصر معرفی کرد و به من گفت "این یک مکالمه رسمی است و دستگاه اطلاعات مرا مامور کرده از شما به خاطر این مقاله تشکر کنم"؛ چرا که از نظر آنها، این مقاله کاری بزرگ در جهت دفاع از امنیت ملی بود.

با این وجود دستگاه اطلاعات مصر قبل و بعد از انقلاب 2011 همچنان به مبارزه با حزب "العمل" ادامه داد و تا کنون بر این باورم که اطلاعات در بستن روزنامه الشعب به صورت غیر قانونی در ژانویه 2014 سهیم بود.

غرض اینکه آمریکا و اسرائیل از شنود و تجسس درباره هیچ مطلبی در مصر کوتاهی نمی کنند تا اینکه مطمئن شوند همه چیز تحت کنترل است و در این زمینه به ماهواره های پیشرفته جاسوسی خود اکتفا نمی کنند تا مطمئن شوند تسلیحات مخفیانه مصر از مرز خطر عبور نکرده است.

اسناد آمریکایی مؤید ادعای مجدی حسین

در اسناد سرّی آمریکا که به تازگی فاش شده مطالبی به چشم می خورد که صحت ادعای ما مبنی بر مشارکت مبارک و فرماندهان ارتش را در شبکه های فروش غیر قانونی سلاح نشان می دهد. در این اسناد تاکید شده که مبارک با زیر پا گذاشتن قوانین شورای امنیت به رواندا سلاح صادر کرده و موجب کشته شدن 800 هزار نفر شده است و کنگره آمریکا نیز در سال 1984 به تحقیق در مورد قرارداد حسین سالم پرداخت و جریمه ای 3 میلیون دلاری برای وی در نظر گرفت. همچنین "صابر شوکت" همکار روزنامه نگار "اخبارالیوم" از حقیقت شبکه غیر قانونی اسلحه پرده برداشت و ما نیز در گذشته بیان کردیم که این شبکه از مهم ترین عوامل فساد فرماندهان ارتش مصر بود.

ترجمه: سید احمد احمدزاده