حجت الاسلام والمسلمین  سید رحیم توکل در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با بیان این که دعا و مناجات در روایات صادره از ناحیه ائمه معصومین(ع) از عظمت و جایگاه والایی برخوردار است، اظهار داشت: قرآن از خدای خلق به عالم نازل است و دعا از خلق به خدای عالم صاعد است و لذا در روایات از دعا تعابیر عجیبی و سنگینی شده است. پیامبراکرم(ص) می فرمایند: «الدعاء سلاح المومن و عمود الدین و نور السماوات والارض » یا در جای دیگری حضرت می فرمایند: «الدعاء مخ العباده و لا یهلک مع الدعاء احد» به این معنی که دعا مغز عبادت است و هیچ کس از اهل دعا به هلاکت نمی رسد.

گره های بزرگ با دعا و شب زنده داری باز می شود

وی با اشاره به این که یکی از عوامل و زمینه های نورانی شدن قلب انسان به واسطه دعا و تضرع به درگاه احدیت است، گفت: برای بشریت بسیاری از مشکلات ایجاد می شود که حل آن ها با ابزارهای مادی همچون پول و اعتبار و شهرت میسر نیست و این جاست که گره های بزرگی با دعا و مناجات و شب زنده داری باز می شود، یعنی خدای متعال مشکل را به واسطه دعا و مناجات بنده اش حل می کند.

اظهار عجز و فقر در برابر قدرت و غنی مطلق

این استاد اخلاق حوزه افزود: بی جهت نیست که فرموده اند کسانی که تکبر از دعا به درگاه الهی دارند، این ها به جهنم ساقط خواهند شد؛ این دعا کردن های ما اظهار عجز ما در برابر قدرت مطلق و اظهار فقر ماست در برابر غنی مطلق است.

اظهار عجز ما ، آینه کمال و قدرت الهی است

وی همچنین یادآور شد: این اظهار عجزهای ما البته ، جنبه ثانویه ای هم دارد که بسیار مهم است و آن هم این که اظهار عجز از طرف ما آیینه اظهار قدرت از سوی خدای تبارک و تعالی است. اگر کسی زمین خورده باشد و بگوید دست من را بگیرید و کسی دست او را نگیرد، در این حال فردی از راه بیاید و او را از زمین بلند کند این اظهار نیاز مرآت قدرت آن فرد بود که فرد اُفتاده را از زمین بلند کرد.

مظهر بروز و تجلی صفات حق تعالی

حجت الاسلام و المسلمین توکل بیان داشت: در واقع هر چه ما دست به آسمان بلند کنیم و از خدای متعال طلب داشته باشیم، اظهار نیازهای ما اظهار صفات حق تعالی است و اظهار عجز ما مرآت قدرت حق تعالی محسوب می شود

معارف عجیبی که در لابلای ادعیه نهفته است

این خطیب حوزوی همچنین گفت: کسانی که حقیقتاً با دعا و راز و نیاز انس و الفتی دارند لابلای این دعاها و مناجات ها به معارف عجیبی دست می یابند. این ها را به صراحت در روایات بیان نکرده اند بلکه در لابلای دعاکردن ها و خواسته ها ما معارف عجیبی قرار گرفته به خصوص کسانی که دعاهای لازمه را در وقت خاص خود می خوانند و بر این کار مداومت دارند، به راحتی می فهمند که چه اسرار عجیبی در همین دعاها نهفته است که می تواند مسیر سعادت آن ها را به خوبی مشخص کند.

از دعای سحر غافل نشویم

وی با بیان این که ماه مبارک رمضان ، بهار قرآن و دعا و مناجات است، ابراز داشت: از بیانات ائمه (ع) و به خصوص نوع رفتار و عمل آن ها در می یابیم که یکی از بهترین زمان ها برای اجابت دعا در ماه رمضان، هنگام سحر است که گفته اند اجابت دعا سریع تر رخ می دهد.

بسترسازی برای رستگاری در ماه رمضان

حجت الاسلام و المسلمین توکل همچنین با اشاره به بیانی نورانی از امیرالمومنین علی (ع) که فرمودند «دعاکلیدهای پیروزی و گنجینه های رستگاری است»، گفت: این بیان حضرت را بهتر در ماه مبارک رمضان می توان فهمید چرا که زمینه سعادت و رستگاری در این ماه بهتر و بیشتر از دیگر ایام سال فراهم است و اساساً زمینه های خوب بودن و خوب ماندن در طریق الهی در این یک ماه، مهیاتر است.

زمینه اتصال با خالق در این ماه فراهم تر است

وی با بیان این که در ادعیه ما تعابیر ظریف و بسیار عجیب فراوان است ، خاطرنشان کرد: در باب ماه مبارک رمضان بابی است که ما را به آن ها ارجاع داده اند تا آن ها را بخوانیم و با دقت به معارف حقه دست یابیم و زمینه اتصال با خالق متعال را در خود به نحو مطلوب ایجاد کنیم

کارگاهی که ذغال سنگ را به الماس تبدیل می کند

وی با اشاره به این که ماه رمضان یک کارگاه بزرگ معنوی است که خدای متعال برای بشر قرار داده است، تصریح کرد: وقتی انسان روزه دار یک ماه تمام هر روز 18 ساعت تمام آن هم در این گرمای شدید هوا ، از خوردن و آشامیدن برای رضای خدا امساک می کند و به قصد تقرب از معاصی و نواهی چشم می پوشد و مراقب همه اعضای و جوارح خود است، طبیعی است که ذغال سنگ در بستر چنین فضایی به الماس تبدیل شود و این از کرامات و ویژگی های رمضان الکریم است

در ضیافت بزرگ رمضان، رنگ خدایی بگیریم

استاد اخلاق حوزه علمیه قم در خاتمه صحبت های خود بیان داشت: انشاالله همه بتوانیم از فرصت عظیم و بی نظیر این ماه مبارک در راستای تهذیب و خودسازی نهایت استفاده را ببریم و هرچه بیشتر و بهتر به برکت این ضیافت بزرگ ، رنگ خدایی بگیریم و گرنه شک نداشته باشیم که خسران زده خواهیم بود.