خبرگزاری «حوزه»، در ادامه سلسله مباحث تفسیری استاد قرائتی با موضوع «تفسیر قطره ای» به بیان  آموزه های   آیه  «ذَ لِكَ الْكِتَابُ لَا رَ‌يْبَ فِيهِ هُدًی لِلْمُتَّقِينَ» آیه دوم سوره بقره  می پردازد.

  *قرآن، كتاب هدايت

 کتاب، باارزش‌‌ترین میراثِ نسل‌‌های گذشته برای بشر امروز است که توانسته با زبان خاموشِ خود، والاترین مفاهیم و معارف را به گوش جهانیان برساند.

خداوند نیز قوانین زندگی را به‌‌ صورت کتاب در اختیار بشر قرار داده است.

قرآن، به‌‌ صورت کتاب از آسمان نازل نشده است؛ امّا به فرمان خداوند، پیامبر اسلا(ص) هرچه را وحی می‌‌شد، برای مردم قرائت می‌‌کردند تا اهل قلم بنویسند و عموم مردم نیز آن را حفظ کنند و به‌ خاطر بسپارند.

اگر انسان این کتاب الهی را به‌دقت مطالعه کند، یقین خواهد کرد که از جانب خداست؛ زیرا بیان چنین مطالبی از زبان یک انسان، آن هم در چهارده قرنِ قبل و از میان قومی بی‌‌سواد و بی‌‌بهره‌ از علم، محال است.

هرکه طالب سعادت است، چاره‌‌ای ندارد جز آنکه به دفترچه راهنمای خود مراجعه کند. این دفترچه را خالق هستی برای او فرستاده است تا از ابزار وجودی خود درست استفاده کند و از خطراتی که جسم و روح او را تهدید می‌‌‌‌‌کند، دوری گزیند. البته همان‌‌گونه که نور خورشید از شیشۀ تمیز عبور می‌‌کند، نه از خشت و گلِ تیره، نور قرآن نیز تنها در دل‌‌های پاک اثر می‌‌کند، نه در دل افراد لجباز.

 * از اين آيه مى‌آموزيم:

قرآن، كتابِ هدايت و راهنمای زندگی است، نه كتابی تخصصّی، آن هم برای گروهی خاص از مردم.

لذا انتظار نداشته باشيم كه قرآن برای ما مسائل فيزيك يا شيمی يا رياضی را بيان كند.