دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ |۲ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 4, 2024
شیخ عبدالکریم حائری

حوزه/ از مباحث مهمی که در جامعه حال حاضر بسیار مورد نقد و بررسی قرار می گیرد، بحث تزاحم بین تکلیف و مصلحت است؛ گاهی اوقات با تشخیص به موقع یک مصلحت والا می توان با یک عقب نشینی کوچک به دست مایه ای ارزشمند رسید.

آیه:

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

عَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّكُمْ بقره/216

چه بسا شما از چیزی کراهت داشته باشید در حالی که خیر شما در آن است

آینه:

مرحوم آیت الله حائری پس از رنج بسیار حوزه علمیه قم را دائر کرده بود و رضاخان و خلقیات ضد مذهبی و ناملایمات او را به خوبی می شناخت.

آیت الله حائری دچار باب تزاحم و موضوع اهم و مهم شده بود به این معنی که امر دایر بود بین اینکه با رضاخان در افتد و مردم، با قتل عام مانند مسجد گوهرشاد مواجه شوند و روحانیت شیعه بکلی شکست بخورد و سازمان حوزه علمیه قم برچیده شود یا اینکه با رضاخان به طور کجدار و مریز سر کند تا بتواند با اداره امور، علماء و فقها و مجتهدین و مردانی مجاهد و مبارز برای آینده ایران و دنیای اسلام تربیت نماید .
آیت الله حائری با صبر سیاسی و دوراندیشی مخصوص به خود، اگرچه خلاف میل باطنی اش بود اما مصلحت را در سازش با دولت پهلوی دانست و شق دوم را انتخاب کرد و دیدیم در تمام دوره رضاخان، حوزه علمیه قم را با همه تحمیلات و فشارهای حکومت رضاخانی به خوبی اداره کرد و از همین حوزه بود که زعیم عالقیدر امام خمینی و سایر مراجع کنونی قم برخاستند و در نتیجه  امام خمینی به عنوان مردی که از حوزه علمیه آیت الله العظمی حائری برخاست دودمان رضاخان را به باد فنا داد و رژیم پوسیده 2500 ساله شاهنشاهی را به زباله دان تاریخ انداخت و طورمار سلطنت پنجاه و هشت ساله پهلوی در هم پیچیده شد .1

  1. با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل

 

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha