به گزارش خبرگزاری«حوزه»، رهبر معظم انقلاب در ماه های اخیر به ویژه پس از آن که سال 95 را به عنوان سال اقتصاد مقاومتی با چاشنی اقدام و عمل نامیدند، در دیدارهای گوناگون با مردم و مسئولان، عملیاتی سازی اقتصاد مقاومتی را نشانه رفته و خواستار اهتمام ملی در برداشتن موانع موجود بر سر راه تحقق و شکوفایی آن شده اند.

به خصوص ایشان در دیدار اخیر نمایندگان مجلس دهم پس از تاکید بر این نکته که حل مشکل رکود و بیکاری در کشور در سایه اهتمام جدی به اقتصاد مقاومتی امکان پذیر است، عبارتی را به کار بردند که تیتر بسیاری از جراید و رسانه های مطرح کشور شد؛ "خجلت و شرمندگی بنده و نظام از بیکاری یک جوان، از خجلت و شرمندگی جوان بیکار در خانواده‌ی خود، بیشتر است".

عبارتی چنین صریح و دردمندانه از سوی سکاندار بیدار انقلاب ، حاکی از آن است که متاسفانه در زمینه اقتصادی آن طور که باید و شاید اهتمام به مساله اقتصاد مقاومتی صورت نگرفته است.

درباره چرایی این مساله و به خصوص راهکارهایی که ما را به رفع دغدغه های مقام معظم رهبری و گره گشایی از مشکلات معیشتی مردم نزدیک می سازد، با حجت الاسلام و المسلمین احمدعلی یوسفی ، از اقتصاددانان شناخته شده حوزه علمیه قم و عضو هیئت علمی گروه اقتصاد پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و عضو انجمن اقتصاد اسلامی حوزه، گفتگویی انجام داده ایم که مشروح آن در ادامه می آید؛

با توجه به هشدارها و دغدغه های اخیر مقام معظم رهبری در دیدار اخیر نمایندگان مجلس با ایشان ، به نظر شما چگونه می توان حتی الامکان از حجم این نگرانی ها و دغدغه ها به ویژه در زمینه مسایل اقتصادی کاست؟!

همان طور که حضرت آقا نیز بارها فرمودند و به خصوص در جلسه اخیر با نمایندگان مجلس مطرح ساختند، مهم ترین بحثی که در ارتباط با ایجاد اشتغال پایدار برای جوانان بیکار می توان دنبال کرد

و همچنین به این طریق مانع از بیکار شدن جوانان دارای کار شد، این است که سیاست های اقتصاد مقاومتی در کشور به خوبی عملیاتی شود.

اگر به فرمایشات معظم له در ماه های اخیر نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم که ایشان در بحث اقتصاد مقاومتی بر دو کلیدواژه درون زایی و برون گرایی در اقتصاد تاکید دارند که خود از شاخصه های مهم اقتصاد مقاومتی به شمار می رود.

مقصود از درون زایی و برون گرایی نیز این است که ما توجه داشته باشیم در امر تولید و ایجاد اشتغال به ظرفیت های اقتصادی و به خصوص نیروی انسانی غنیِ درون کشور متکی بوده و در این راستا به دنبال شناسایی و بهره برداری از مزیت های نسبی اقتصادی داخل در ابعاد استانی و ملی باشیم.

آنچه ضرورت دارد و مسئولان دولت و نمایندگان مجلس باید بسترهای آن را در داخل کشور هموار کنند این است که اولاً از ظرفیت های بالفعل اقتصادی نهایت استفاده را بکنیم و ثانیاً هم این که در مقام اقدام و عمل و نه فقط شعار و سخنرانی صرف، ظرفیت های بالقوه را به فعلیت درآوریم.

رهبر معظم انقلاب در همین دیدار اخیر از تعبیر شرمندگی نظام نسبت به بیکاری جوانان استفاده کردند، به نظر شما چطور می توان به حل نسبی بحران بیکاری نسل جوان اهتمام ورزید و خانواده های ایرانی را تا حدی از این دغدغه جدی آسوده خاطرساخت؟!

دغدغه‌هایی که ایشان در خصوص بیکاری و خصوصاً بیکاری جوانان در مناطق مختلف کشور داشتند با تعابیر خاصی همچون «شرمندگی» بیان شد که خود ضرورت تلاش مجدانه و بی وقفه در میان مسئولان برای حل این مشکل کلان و تأسف‌بار را متذکر می شود.

حقیقتاً اگر ما بتوانیم ظرفیت های اقتصادی و نیروی انسانی خود را به خوبی بکار بگیریم و برای تقویت تولید ملی آستین همت را بالا بزنیم، تحولات خوبی را در آینده نزدیک نظاره گر خواهیم بود.

اگر به این سمت و سو رفتیم طبعاً اقتصاد ما زایش و بالندگی دارد و به ثبات و پایداری مطلوب می رسد و طبعاً باعث اشتغالزایی موثر نیز خواهد شد.

در بحث برون گرایی نیز باید بدانیم که تعامل مناسب با خارج برای حل مشکل اقتصادی نباید طوری باشد که ما از ظرفیت های درونی غافل شویم چه آن که تاکید بر سرمایه گذاری خارجی وقتی ارزشمند است که در نهایت باعث به حرکت درآمدن قوه داخلی شود.

مقام معظم رهبری همچنین در این دیدار به خطر و آسیب های قاچاق کالا اشاره کردند و از نمایندگان مردم در مجلس دهم خواستند که با قدرت جلوی این معضل جدی اقتصادی را بگیرند، به نظر شما برای تحقق این مطالبه مهم چه باید کرد؟!

به هر حال نباید از یاد ببریم که قاچاق کالا همان ظرفیت های بالفعل و بالقوه داخلی ما را در اقتصاد نابود می کند و خود یکی از موانع تحقق اقتصاد مقاومتی است، به این خاطر که نمی گذارد از ظرفیت ها و داشته های خود به نحو احسن استفاده کنیم

از سویی قاچاق مانع جدی است برای آن ویژگی درون زایی و برون گرایی که در صحبت هایم اشاره کردم و البته باید به این نکته هم توجه داشت که رفع معضل قاچاق فرمول خاصی نیاز ندارد ، بلکه فقط اراده جدی دولت را در این خصوص می طلبد.

این مساله را هم باید توضیح دهم که در این جا وقتی صحبت از دولت می کنیم منظور قوه حاکمیت است و نه صرفاً قوه مجریه.

در این راستا آن چه ضرورت دارد این است که اگر واقعاً در رابطه با مقابله با قاچاق قانون نداریم باید آن را وضع کنیم و اگر داریم به نحو قاطع طوری عمل کنیم که به طور کلی این معضل ریشه کن شود.

بی شک در این جا دیگر نیازی به همایش گذاشتن و سخنرانی کردن نداریم بلکه به تعبیر رهبری معظم ، نیازمند اقدام و عمل و برنامه جدی مسئولان هستیم و این که به طور شفاف در این باره به مردم گزارش بدهند که چه کارهایی شده است و چه کارهایی باید صورت گیرد که به وضع مطلوبی در این باره برسیم.

گرچه دولت یازدهم تا حدود زیادی در مهار تورم موفق عمل کرده اما از آن سو نتوانسته آن طور که باید و شاید به رفع مساله رکود بپردازد. با توجه به این که به اذعان کارشناسان اقتصادی در ماه های اخیر شاهد تعمیق رکود در کشور هستیم ، به عنوان اقتصاددان چه راهکاری را برای عبور از این وضعیت بغرنج پیشنهاد می کنید؟

به اعتقاد بنده ، دو مساله مهم در شکل گیری و تعمیق این رکود موثر بوده است که نباید از هیچ کدام از آن ها چشم بسته عبور کرد؛ نخست این که گرچه تلاش دولت در زمینه کاهش تورم فی نفسه ارزشمند است اما باید توجه داشت که این امر می بایست با یک نرخ و شیب منطقی همراه باشد ، به این معنا که وقتی در فاصله نسبتاً کوتاهی تورم 40 درصدی به 12 درصد می رسد، این مساله طبعاً عوارضی هم به دنبال دارد که وضعیت رکود فعلی یکی از آن هاست.

مساله بعدی ناظر به وضع و نرخ مالیات هاست به این معنی که وقتی رکود حاکم می شود ، تولید کننده و صنعتگر هر روز که تولید می کند ناچار است روز بعد آن کالا را ارزان تر بفروشد و در این شرایط نرخ بالای مالیاتی علاوه بر آن که به تولید کننده فشار مضاعفی وارد می کند، باعث کاهش قدرت خرید مردم می شود؛ خاصه آن که عموماً مالیات ها از کارمندان و کارگران که قشر متوسط به پایین جامعه هستند به شکل مستقیم یا غیرمستقیم اخذ می گردد.

به این خاطر که در چنین شرایطی طبیعی است که تقاضای موثر بازار برای کالاهای تولیدی کاهش پیدا کند و چه بسا آن میزانی که هم تولید می شود در انبارها بماند.

از سویی همه می دانیم وقتی تولید ملی ضربه بخورد ، لاجرم نتیجه اش کاهش اشتغالزایی و بیکاری قشر کارگر می شود.

در هر صورت برای رفع رکود در شرایط کنونی دولتمردان باید به تسهیل وضعیت کسب و کار پرداخته و به شکل های مختلف از تولید ملی حمایت کنند تا ان شاءالله شاهد بهبود اوضاع اقتصادی در سایه توکل بر خدا و عملی کردن اقتصاد مقاومتی در کشور باشیم.