به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه پنجاه و دوم سوره بقره پرداخته است.
«ثُمَّ عَفَوْنا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ» (بقره، 52)
ترجمه: پس از آن (انحراف بزرگ) از شما درگذشتیم تا شاید شكرِ نعمت هاى الهى را به جاى آرید.
پس از بازگشتِ موسى از كوه طور، مردم متوجه زشتى كار خود در گوساله پرستى شدند و خداوند نیز با رحمت خود آنان را بخشید.
اصولا یكى از الطاف خداوند بر بندگان آن است كه آنان را به محض انجام گناه، كیفر نمى دهد، بلكه فرصت مى دهد تا شاید از كار خود پشیمان شده و توبه كنند.
در این ماجرا نیز، خداوند از گناهِ شرك بنى اسرائیل درگذشت و زمینه را براى سپاسگزارى آنان از نعمتِ رهبرىِ حضرت موسى فراهم ساخت.
