به گزارش خبرگزاری «حوزه»، «زیر سایه» عنوان فیلمی به کارگردانی بابک انوری فیلمساز ایرانی الاصل انگلیسی است که در کار جدید خود موضوعی با محوریت جنگ ایران و عراق را مد نظر قرار داده است. این فیلم که در ژانر وحشت تولید شده، با نگاه منفی به نظام اسلامی ایران به نوعی انقلاب اسلامی را به چالش کشیده، البته رویکرد مورد نظر «زیر سایه» اقدامی دور از انتظار نیست، چون سالهاست غرب با تولید فیلم‌ها و سریال‌های مختلف، فرهنگ و انقلاب اسلامی ما را زیر سوال می‌برد. در این میان نکته تعجب‌آور این فیلم است که کشور انگلستان به عنوان نماینده این کشور به آکادمی اسکار معرفی گردیده است. برای همین مصاحبه‌ای با عبدالله اسفندیاری، مدرس سینما انجام شده تا به صورت مختصر دلایل این نوع نگاه را مورد ارزیابی قرار دهیم.

*تلاش غرب برای منفی نشان دادن پیام های انقلاب اسلامی

وی درباره نگاه خصمانه سینمای غرب به انقلاب اسلامی گفت: هیچ­گاه در تولیدات هالیوودی یا غربی ندیده‌ایم نگاهی مثبت به انقلاب اسلامی داشته باشند. برای مثال در دهه 60 با ساخت فیلم «بدون دخترم هرگز» تصویری خشن و وحشیانه از ایران عرضه شد که به هیچ وجه با واقعیات جامعه ما همخوانی نداشت و غرب به خاطر بروز انقلاب اسلامی و دشمنی استکبار جهانی با آن در صدد بوده و تا همه نظام را زیر سوال برده و ارزش‌های ما را خشن توصیف کنند.

مسئول اسبق سینمای معناگرا بنیاد فارابی تاکید کرد: برای اتفاق پیش آمده سینمای غرب را مقصر نمی‌دانم، چون آنها سعی می‌کنند منافع خود را تامین کنند. برای همین طبیعی است نگاه به ایران اسلامی از دید آنها تاریک و خشن باشد، اما نکته مهم اینجاست ما چه رویکردی پیرامون انقلاب اسلامی در سینما داشته ایم؟ آیا با فیلم های خود در زمینه انقلاب اسلامی، مفاهیم این رویداد بزرگ تاریخی را نشان داده ایم؟مسلما جواب خیر است، زیرا اگر این­گونه بود، فیلم‌هایی نظیر «آرگو» یا «بدون دخترم هرگز» فرصت خودنمایی پیدا نمی‌کردند.

*فیلم «سیانور» بیانگر نمایش چهره واقعی ضد انقلاب

وی گفت: از مدیرانی که در عرصه فرهنگ و هنر مشغول کار هستند، درخواست دارم اجازه دهند هنرمندان درخصوص مسائل رخ داده حرف بزنند، چون اطمینان به هنرمندان اقدامی است که باید آن را مد نظر قرار داد. برای مثال فیلم «سیانور» که این روزها در سینمای کشورمان به نمایش در آمده را به زیبایی آنچه در سازمان مجاهدین خلق (منافقان) قبل از انقلاب رخ داده، به درستی به تصویر کشیده. تهیه این گونه ها فیلم ها اقدام خوبی است که می‌بایست در سینما به شکلی جدی‌تر دنبال شود.

اسفندیاری در بخش دیگری از سخنانش متذکر شد: ممکن است این سوال در ذهن برخی‌ها پیش آید که فعالیت در این حوزه نیازمند اطلاعات و تحقیقات کافی است؛ این امر ویژگی لازمی است که به نظر برای ساخت چنین فیلم‌هایی از شرط های اصلی محسوب می شود، اما باید در نظر داشت، کسانی پشت دوربین فیلم‌های مورد نظر قرار گیرند که صدق گفتار و کردارشان برای ما ثابت شده باشد. برای این گفته نیز باز هم فیلم «سیانور» را مثال می‌زنم که توانست با یک فیلمساز و تهیه کننده خوب و متعهد، نتیجه‌ای خوب برای سینمای کشور رقم زند.

*اعتماد به فیلم سازان همراه با ساخت شهرهای سینمایی دهه 50 ضروری است

تهیه کننده فیلم «خواب لیلا» در پاسخ به این سوال که تولید فیلم‌های انقلابی تنها با همت فیلمسازان امکان پذیر است؟ گفت: به نکته خوبی اشاره شد، چون تمام صحبت ما معطوف به هنرمندان شد و به نوعی نقش مراکز دولتی و سازمان سینمایی را در این میان نادیده گرفیتم. به نظرم در این عرصه دو رویکرد می‌تواند وجود داشته باشد، ابتدا اینکه امکانات سخت افزاری در اختیار فیلمسازان قرار گیرد، تا کارهای مورد نظر را تولید کنند. برای مثال ساخت شهرکی که بتوان تهران دهه 50 را ترسیم کند یکی از نیازهای اساسی سینمای کشورمان است. نکته، اعتماد به فیلمسازان است، تا با آزاد اندیشی نگاه خود را به موضوعات انقلابی ترسیم کنند.

وی در پایان تاکید کرد: باز هم می‌خواهم به رویکرد سینمای غرب به کشورمان اشاره کنم. مسلماً تولیدهای ضد ایرانی، در عرصه هنر هفتم ادامه خواهد داشت، چون، انتظاری جز این نداریم، اما آنچه اهمیت دارد، این است ما در این عرصه چه عملکردی از خودمان نشان می‌دهیم و چگونه می توانیم با تولید فیلم های ارزشی و مطابق با فرهنگ دینی-ملی کشورمان در مقابل این گونه فیلم ها مقاومت کرده و مردم را به سمت فیلم های خودی بکشانیم.