به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» آیت الله علوی بروجردی در دیدار جمعی از علمای کشور اندونزی که در کتابخانه مسجد اعظم در قم برگزار شدگفت: فلسطین یک زخم دیرینه است، ولی همه دردهای امت اسلام در این امر خلاصه نمی شود؛ آنچه بر مسلمین در یمن و میانماز می گذرد زخم هایی بر پیکرمسلمین است و باید به سمتی برویم که این مشکلات به هیچ وجه برای مسلمانان پیش نیاید.
وی افزود: باهمفکری همه کشورهای اسلامی باید کاری کنیم که مسلمانان در هرجای دنیا از حقوق مساوی و بر حق استفاده کنند از جمله مسلمانان آمریکا که باید به حقوق خود برسند.
این استاد حوزه بیان کرد: افکار تکفیری و تند، در بین دنیای اسلام اصیل نیست بلکه این افکار، افکار وارداتی است و قدرت های استعماری برای سلطه بر مسلمانان این افکار را وارد جوامع ما کرده اند.
تولیت مسجد اعظم اظهارکرد: برخی از دولت های اسلامی به شکل نسنجیده وسیله و ابزار آنها قرار می دهند وبرخی افراد که سوادی ندارند خود را به جای علما جا می زنند و مهمترین ابزار برای رشد تکفیر هستند.
وی گفت: کسی که به نام اسلام صحبت کند یا باید از منبع حوزوی و دانشگاه برخوردار باشد و اسلام را بشناسد کسانی که از جایگاه بی سوادی خود را به جای علمای اسلام جا می زنند امروز بستر رشد تکفیر شده اند و در آینده بستر رشد تفکرات خطرناک دیگر خواهند شد.
آیت الله علوی بروجردی اظهارکرد: مسلمانان سالهای گذشته به شکل امن و راحتی در کنار هم زندگی می کردند؛ همه ما باید قدرت تحمل افکار هم را داشته باشیم؛ حتی کسانی که کمونیسم هستند در کنار ما زندگی می کنند؛ ما باید با سلاح منطق در کنار دیگران زندگی کنیم، نمی توان با سلاح زور دیگران را به سمت خود بکشیم.
استاد حوزه تصریح کرد: ایران از معدود کشورهای اسلامی است که یهودیان به آزادی تمام در این کشور زندگی می کنند؛ مسیحیان و زرتشتیان و ادیان و فرق دیگر نیز در این کشور به راحتی زندگی می کنند؛ حال چرا مسلمانان نباید در کنار هم به راحتی زندگی کنند؟
تولیت مسجد اعظم عنوان کرد: آیت الله العظمی بروجردی، پیش از حضور در قم در بروجرد زندگی می کردند که یهودیان زیادی نیز در این شهر و در یک محله خاص زندگی می کردند؛ قبرستان یهودیان با محل زندگی آنها فاصله داشت و هرگاه که یک یهودی فوت می کرد بچه مسلمانان از روی جهالت به هنگام تشیع جنازه به آنها سنگ می زدند.
وی تصریح کرد:آیت الله العظمی بروجردی(ع) آنها را از این کار منع کردند، ولی آنها گوش نمی دادند؛ ایشان برای اینکه این روند ادامه نیابد، هرگاه که یک یهودی فوت می کرد همراه جنازه او حرکت می کردند تا کسی به این جنازه تعرض نکند؛ ایشان به حدی این کار را تکرار کردند که دیگر این عادت بد از میان مردم قطع شد.
