به گزارش خبرگزاری «حوزه» کتاب حاضر، با تکیه بر مبانی معرفتی فلسفة اسلامی، دو رویکرد تجربه گرایی و نسبی گرایی را که بر فلسفة علم معاصر سایه افکنده اند، تحلیل و نقدمی کند.
سیر بحث ها در این اثر به گونه ای است که امکان مباحث تطبیقی را نیز در این زمینه فراهم می سازد و در آن با تقویت عقل گرایی و واقع گرایی، از عینیت دانش تجربی دفاع می شود.
مباحث این کتاب در هشت فصل تنظیم شده است که فصل نخست آن، از روش تجربی و مسئلة استقرا بحث می کند. فصل دوم تا پنجم، به سه مکتب اصلی فلسفة علم در قرن بیستم، یعنی اثبات پذیری، ابطا ل پذیری و نسبی گرایی اختصاص دارد. در بحث از اثبا ت پذیری بیشتر به دیدگاه حلقة وین توجه و لوازم آن در حوزه های مختلف بررسی و نقد شده است.
فصل سوم به دیدگاه پوپر، واسط بین پوزیتیویسم و نسبی گرایی، می پردازد و در آن استدلال می شود که این دیدگاه دارای ناسازگاری های درونی متعددی است. در فصل چهارم، از دیدگاه تامس کوهن، یکی از نمونه های بارز نسبی گرایی در دوران معاصر، بحث شده است. فصل پنجم، مشکلات تجربه گرایان را در بحث از مفهوم تبیین نشان می دهد و از اصل علیت دفاع می کند. این فصل، زمینه ای است برای فصل ششم که به دفاع از عقل گرایی اختصاص دارد. ماتریالیسم و ادعای جدایی دانش از ارزش، دو پیش فرض اصلی تجربه گرایان معاصر به شمار می رود که دو فصل پایانی کتاب به نقد آنها می پردازد.
نگارنده این اثر، در جمع بندی نهایی کتاب خود تلاش کرده است چشم اندازی را به تصویر بکشد که در آن بتوان، بدون گرفتار شدن به نسبی گرایی، از درهم تنیدگی دانش و ارزش دفاع کرد.
