به گزارش خبرگزاری «حوزه»، در هر جامعه ای یکی از حسگرهای مهم وضعیت فرهنگی ، میزان علاقه و گرایش مردم به هنر به خصوص سینما به عنوان یکی از هنرهای بسیار تاثیرگذار عصر حاضر می باشد.

در این باب البته اندیشمندان و صاحب نظران بسیار سخن گفته و مقالات و کتب متعددی در طول سال های اخیر به رشته تحریر درآمده اما اجمالاً از مشاهده وضعیت حضور مردم در سینما و نوع و کیفیت علاقه مندی شان به فیلم ها می توان تا حدودی به شناخت ذائقه فرهنگی مردم پی بُرد.

القصه آن که فروش بسیار بالای فیلم "گشت 2" در گیشه سینماهای کشور در طول چند هفته های گذشته، نگارنده را بر آن داشت تا سطوری را در این باره قلم فرسایی کند.

به هر صورت فروش افزون بر 20 میلیارد تومانی این فیلم در کنار فروش بسیار خیره کننده فیلمی به مختصات "نهنگ عنبر۲" نشان می دهد که ذائقه مخاطب ایرانی به چه سمت و سویی رفته و این در حالی است که به عنوان مثال فروش فیلمی همچون " ویلایی ها" در ژانر ارزشیِ دفاع مقدس، با وجود تبلیغات تلویزیونی و تاکیدات برخی از هنرمندان شاخص همچون پرویز پرستویی و دیگران، آن طور که باید و شاید مطلوب نبوده است.

هر چند از نگاه سینماداران و فیلمسازان ، فروش بالای فیلم ها به جهت آن که موجب رونق سینماها می شود، مایه اُمیدواری است اما به هر صورت از نگاهی بالاتر می بایست چنین رُخدادی را از حیث فرهنگی و جامعه شناختی مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد و این سوال دغدغه مندانه را در این باب ، فراروی خود قرار داد که به راستی ذائقه فرهنگی و هنری مردم ما به کدام سو میل پیدا کرده که فیلمی مبتذل چون "گشت 2 " که متاسفانه در آن شاهد بیان الفاظ زشت و نامناسب برای خانواده ها و دیالوگ های سخیف هستیم، می تواند این چنین بفروشد و گیشه را به تسخیر خویش درآورد؟!

این را هم بد نیست بدانیم که در دهه 60 ذائقه اکثریت مردم فیلم پرفروش "عقاب ها" ساخته ساموئل خاچیکیان بود و فیلم "عروس" ساخته بهروز افخمی در دهه 70 این جایگاه را به خود اختصاص داد اما متاسفانه در دهه بعدی یعنی هشتاد فیلمی چون " آتش بس" ساخته تهمینه میلانی در و بالاخره در  دهه نود فیلم "گشت 2" ساخته سعید سهیلی با اقبال مضاعف مخاطبان مواجه شد و لذا این سیر نزولی دیدگاه و سلیقه مخاطب باید از سوی کارشناسان فرهنگی و هنری با نگاهی واقع گرایانه مورد توجه باشد و به چرایی این مساله بپردازند.

صد البته نمی توان منکر نیاز مردم به مقوله سرگرمی و تفریح شد ، اما روی سخن در اینجاست که حقیقتاً به ازای اکران فیلم هایی از قبیل گشت 2 و نهنگ عنبر، قرار است چه اندوخته فکری و فرهنگی به مردم و نسل جوان ما افزوده گردد؟!

به عبارت دیگر، این سوال به طور جدی مطرح است که آیا نمی شود در عین برآورده کردن نیاز مخاطب به مقوله سرگرمی و تفریح و تفنن فرهنگی، فیلم های خوب و پرمحتوا و در عین حال جذاب ساخت که در آن ها نشانی از لمپنیسم و ابتذال و حرف های رکیک و جنسی نباشد و در درازمدت باعث ورود آفت و آسیب به ساحت فرهنگ عمومی نشود؟!