به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، استاد انصاریان در سخنرانی خود در حسینیه همدانی های تهران، عنوان کرد: وضع انسان به خصوص در رابطه با گناهان و خطاها، در دنیا با پروردگار عالم با وضع او در قیامت تفاوت دارد، چرا که در دنیا اراده وجود مقدس او تعلق گرفته که هیچ دری را به روی هیچ گناهکاری نبندد، تا گناهکار مهلت جبران و اصلاح گری داشته باشد.

وی ادامه داد: خداوند به گناهکار فرصت می دهد تا نسبت به مس وجودش مهلت طلاکاری داشته باشد، لذا  در آیات قرآن آمده که در دنیا هر نوع گناهکاری، با هر گناهی، در مقام توبه و اصلاح برآمد قبولش کرد و پذیرفت، حالا اگر در زمان انبیاء بود به انبیاء خبر می داد که به گناهکار تائب اصلاح شده بگو از همه گناهانت گذشتم. اگر هم گناهکار در زمان انبیاء نبود، در کتاب های آسمانی وعده آمرزش به گناهکار تائب اصلاح گر داده و کنار وعده اش هم اغلب فرموده «ان الله لا یخلف المیعاد»، بنده من، من اهل تخلف نیستم، وعده به تو دادم پس تو را می بخشم.

استاد انصاریان عنوان کرد: اگر گناهکاری توبه و خودش را اصلاح کند، نیازی ندارد از کسی سؤال کند آیا من را بخشیده اند، زیرا قبلاً که وعده قطعی بخشیدن را در آیات قرآن به او داده اند، چه نیازی دارد انسان به این آخوند به آن روحانی و مؤمن مراجعه کند و بپرسد. با توجه به اینکه اجازه هم به گنهکار نداده که می خواهد توبه کند گناهش را برای کسی تعریف کند این کار حرام است.

این مفسر قرآن و نهج البلاغه افزود: گناهکار حق ندارد آبرویش را نزد روحانی و منبری و مؤمنی، بریزد و بگوید من این کارها را کردم. بلکه باید غائبانه راجع به خودش بپرسد، بگوید جناب مرجع تقلید، متخصص قرآن و ... اگر کسی این گناهان را کرده باشد، حکمش چیست؟ من برای توبه چه کار باید انجام دهم؟ در ذهن اش هم باشد می خواهم به خودم پیغام دهم.

وی ادامه داد: گناه، قابل بخشش است. اما اگر جرم ها ادامه پیدا کند تا وصل به مرگ شود، دیگر تمام درها با باز شدن درِ مرگ بسته می شود و مهلت توبه پایان پیدا می کند. آن وقت این گناهکار در قیامت با پروردگار عالم وضعش با دنیا فرق می کند. در آخرت یک پیغام به گناهکار حرفه ای می دهد و آن هم این که پشیمانی نسبت به گناهانت و عذرخواهی، اینجا دیگر فایده ای برای تو ندارد.

این مفسر قرآن درباره اهمیت توبه خاطرنشان کرد: هیچ پیغمبری هم مأموریت نداشت که گناهکاری را براند. اصلاً خدا به هیچ پیغمبری نگفت اگر گناهکاری با هر نوع گناه آمد نزد تو ناراحت شو،، بلکه فرمود: گناهکار را قبول کنید، بپذیرید، به او محبت کنید و از طرف من نوید آمرزش و نوید بهشت و مغفرت بدهید، چون بندگان ضعیف هستند، من هم که با آن ها جنگ ندارم، گاهی غفلت و اشتباه می کنند و گیر می افتند، اسیر شهوات می شوند. وقتی بیدار شدند، با این حال فرد گناهکار را نرانید.

استاد انصاریان بیان کرد: خود پروردگار هم با بخشایندگی به ما نظر می کند، یادآور شد: آیات قرآن  راجع به توبه بهت آور است. مثلاً اول سوره غافر بعد از «بسم الله الرحمن الرحیم، حم» در همان جا می گوید «غافر الذنب». بنده من، من را بشناس که موضع من راجع به گناهکار چیست. «غافر الذنب» را که به انبیا، ائمه(ع) و مؤمنین نمی گوید، انبیا و ائمه(ع) که پرونده شان معلوم است. مؤمنین مغرور هم که پرونده شان معلوم است، می گویند ما گناهی نداریم و خدا به ما توفیق داد و چقدر نماز خواندیم و نماز شب خواندیم و روزه گرفتیم و دست به جیب بودیم آنها هم پرونده شان معلوم است. در این آیات می گوید ای گنهکاران، من فقط همین امروز و فردا آمرزنده نیستم، تا جهان برپاست من آمرزنده هستم، دائم است. این باران دائمی است.

وی تصریح کرد: خدا همه گناهکاران غرق در گناه را می بخشد. چه دلیلی دارد خدا پشیمان تائب را نبخشد، چه دلیلی وجود دارد؟ صدا به گوشش می خورد، می گوید: خدایا سی سال است اشتباه کردم، باریک الله همین اقرار تو، توبه است. دیگر این کارها را نمی کنم، قبول است. خانه نشینان گناهکار، گوینده گناهکار و هر شنونده ای که گناهکار است یقین کنید به پروردگار، یقین کنید به غافر الذنب بودنش، یقین کنید که توبه را می پذیرد.

انتهای پیام   ۳۱۳/۱۷