خبرگزاری «حوزه»- تبریز/ زندگی دوقلوها عموما به خاطر شرایط خاص آن ها، تفاوت هایی با زندگی  مردم عادی دارد، حالا اگر این دوقلوها، هر دو طلبه باشند زندگی آن ها چه فرصت ها، مزیت ها و یا تفاوت هایی می تواند پیدا کند؟...

خبرنگار ما گپ و گفتی خواندنی پیرامون زندگی طلبگی دو نوجوان دوقلوی تبریزی، علی اکبر و علی اصغر رادنیک  را که هم اکنون در پایه ۲ حوزه در مدرسه علمیه سالار شهیدان شهر تبریز تحصیل می کنند،‌ انجام داده است. در این گفتگو از جذابیت های تحصیل دوقلوها در حوزه و اتفاقات خاص و عجیبی که برای آنان رخ داده، صحبت به میان آمده است.

آن ها متولد ۳۱ شهریورماه ۱۳۷۹ در شهر مقدس قم بوده و چهار خواهر و دو برادر دارند و پدرشان روحانی و جانباز دفاع مقدس است.

حوزه: چند دقیقه اختلاف سنی با یکدیگر دارید؟

علی اکبر: من یک دقیقه بزرگ تر هستم

حوزه: از چه سنی وارد حوزه علمیه شدید و چطور شد که تحصیل در مدرسه علمیه را انتخاب کردید؟

علی اکبر: از ۱۴ سالگی و با اتمام مقطع سیکل، وارد حوزه علمیه شدیم.

علی اصغر: ابتدا پدرم به ما پیشنهاد داد تا وارد حوزه علمیه شویم، اما بعد از مشورت با ایشان، طبق علاقه و روحیه ای که به علوم دینی داشتیم، تحصیل در حوزه علمیه را انتخاب کردیم.

علاقه به حوزه علمیه حس خاص خود را دارد، من ابتدا نسبت به ورود به حوزه علمیه مصمم نبودم، اما برادرم از ابتدا تصمیم قطعی خود را گرفته بود که من هم با صحبت و همفکری با پدر و برادرم، نسبت به تحصیل در حوزه علمیه علاقه مند شدم.

علی اکبر: اصولا ورود به حوزه علمیه می تواند از روی انگیزه های مادی و معنوی صورت گیرد، انگیزه مادی که روشن است، یک روحانی و طلبه می تواند بعد از کسب تحصیل نسبت به فعالیت های علمی آموزشی و همچنین کسب درآمد اقدام کند، اما انگیزه معنوی این که با تحصیل علم و تلاش در مسیر عالم شدن، برای رسیدن به سعادت در آخرت تلاش کرده و در راه ارتقای مکتب تشیع و دین اسلام همت کنیم و این شاید مهم ترین انگیزه معنوی یک نفر برای ورود به حوزه علمیه باشد.

حوزه: آیا در بدو ورود به حوزه علمیه، با واکنش های منفی از سوی خانواده یا دوستان و فامیل روبه رو نشدید؟

علی اکبر: خانواده ما چون به روحانیت علاقه دارند و از طرفی، پدر و عموهایم در کسوت روحانیت هستند، مشکلی برای ورود به حوزه علمیه نداشتیم و با واکنش منفی روبه رو نشدیم، بلکه تشویق هم کردند.

علی اصغر: از طرف دوستان هم واکنش بدی صورت نگرفت، چون بیشتر دوستان ما زمانی که قم زندگی می کردیم، از خانواده های مذهبی و روحانی بودند.

حوزه: شما در یک حجره زندگی می کنید؟

علی اکبر: ما ابتدا در یک حجره بودیم، اما بعدها با تصمیم مدیریت حوزه علمیه، حجره هایمان را جدا کردند، درست است شاید کمی به دلیل دوری از هم اذیت شویم، اما باید تحمل کنیم، چرا که این هم می تواند یک روش تهذیبی برای ما باشد.

حوزه: هم حجره ای ها و هم کلاسی های شما در مدرسه، چه واکنشی نسبت به دوقلو بودن شما دارند؟

علی اصغر: در روزهای اول حضور ما در مدرسه، هم مدرسه ای ها خیلی تعجب می کردند، مخصوصا آن ها که نمی دانستند ما دوقلو هستیم و با دیدن تکراری ما به صورت انفرادی در جاهای مختلف، متعجب می شدند.

علی اکبر: اساتید مدرسه نیز گاهی ما را اشتباهی می گیرند؛ در یک اردوی یک ماهه که هر دو حضور داشتیم، مسئول اردو در روزهای پایانی متوجه دوقلو بودن ما شده بود، می گفت: قبل از این که متوجه بشوم دوقلو هستید، به سرعت بالای شما خیلی تعجب کرده بودم که چطور می شود یک نفر آنقدر با سرعت و مداوم همه جا حضور داشته باشد.

حوزه: درس کدام یک از شما قوی تر است؟

علی اصغر: برادرم علی اکبر نمرات درسی اش نسبت به من  بهتر است.

حوزه: هر چند روز یکبار به منزل و برای دیدن خانواده می روید؟

علی اکبر: بیشتر طلاب روزهای تعطیل آخر هفته یعنی پنجشنبه و جمعه به منزل شان می روند.

علی اصغر: ما هم اوایل ورود به مدرسه، هر پنجشنبه و جمعه باید به خانه می رفتیم و این یک عادت برای ما شده بود، اما به مرور زمان، به فضای مدرسه عادت کردیم و حالا دیگر مدرسه، خانه اول ماست.

حوزه: از تحصیل در مدرسه علمیه سالار شهیدان تبریز رضایت دارید؟

علی اصغر: ما از سنین پایین با روحانی مسجد محله در ارتباط بودیم که با ثبت نام در آزمون حوزه علمیه و پذیرش، ایشان پیشنهاد کردند تا وارد مدرسه علمیه سالار شهیدان تبریز شویم ؛ لذا از سال 1394 تحصیل حوزوی خود را در این مدرسه آغاز کردیم.

علی اکبر: این مدرسه انگیزه خاصی در طلاب ایجاد می کند، و جذابیتی دارد که انسان خود به خود به سمت حوزه علمیه کشیده می شود؛ ما بیشتر از این که در این مدرسه علم آموزی داشته باشیم، به دلیل شیوه خاص تربیتی که در این مدرسه اجرا می شود، در مسیر تهذیب و اخلاق و خودسازی، خود را تقویت می کنیم و این مساله از تفاوت های مهم این مدرسه علمیه با سایر مدارس است.

این مدرسه با گذشت پنج سال از تاسیس، امروز به الگویی برای سایر مدارس علمیه کشور تبدیل شده؛ به گونه ای که از مدارس علمیه دیگر با حضور در این مدرسه و بازدید از فعالیت های آن، نسبت به الگوبرداری روش آن اقدام می کنند.

این مدرسه علاوه بر تحصیل در علوم حوزوی، در عرصه های دیگر نیز نسبت به تقویت و ارتقای طلاب تلاش می کند، برگزاری دوره های آموزشی در زمینه اقتصاد، مدیریت، تحلیل سیاسی و توجه به منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی ، موجب می شود طلبه علاوه بر کسب علوم دینی، خود را برای حضور آگاهانه و تبلیغ درست در جامعه آماده کند.

علی اصغر: روحیه جهادی طلاب، نکته مثبت مدرسه سالار شهیدان تبریز است، ارتباط بین مدیریت و طلاب در این مدرسه خیلی نزدیک و با اعتماد دو طرفه است. مدرسه ما حتی خادم هم ندارد و تمامی امور خدماتی توسط خود طلاب انجام می شود، حتی امور فنی، برق کشی و نقاشی ساختمان و هر کار و تخصصی که طلاب توانایی داشته باشند، در این مدرسه انجام می شود و این روحیه همدلی با تلاش های مدیریت مدرسه محقق شده است.

حوزه: دوقلو بودن دو طلبه چه امتیازی می تواند در حوزه برای آن ها داشته باشد؟

علی اکبر: دو قلو بودن یک امتیاز برای ماست، شاید طلاب دیگر به دلیل دوری از خانواده، حوصله شان سر برود، اما چون ما در کنار یکدیگر هستیم، اگر روزهای تعطیل هم به خانه  نرویم، برای سپری کردن اوقات فراغت خود، مشکلی نداریم؛ با هم مطالعه می کنیم و اگر یکی از ما درس استاد را متوجه نشود، برای دیگری توضیح می دهد.

حوزه/ فکر می کنید بعد از این که ملبس شدید، مردم نسبت به دیدن دوقلوهای روحانی در سطح شهر چه عکس العملی نشان دهند؟

علی اصغر: دوقلو بودن دو روحانی می تواند برای مردم جذاب باشد، چرا که دوقلوها همیشه در دید مردم هستند، اگر رفتار و منش ما نیز به عنوان یک طلبه در جامعه صحیح باشد، دو قلو بودن ما نیز می تواند نکته مثبتی باشد.

حوزه: بعد از ملبس شدن و آغاز تبلیغ، برنامه های خاصی برای خود پیش بینی کرده اید که از این توان و فرصت دو قلو بودن استفاده کنید؟

علی اکبر: من تصمیم گرفتم به همراه تحصیل در حوزه علمیه، نسبت به تحصیل در رشته قضاوت نیز تلاش کنم و قاضی شوم.

علی اصغر: من فعلا تصمیم خاصی برای آینده ندارم، اما با توجه به پیشرفت جامعه، فکر می کنم باید در رشته ای تحصیل و تلاش کنیم که مورد نیاز جوانان است، تا مشکلی از آنان مرتفع شود؛ حتی تصمیم داریم  برای تبلیغ در خارج از کشور نیز حضور پیدا کنیم، چرا که دوقلوی روحانی شاید برای آن ها نیز جذابیت بیشتری داشته باشد.

حوزه: در این مدتی که از ورود شما به حوزه می گذرد، چه تفاوتی در دید و اندیشه شما ایجاد شده است؟

علی اکبر: از قبل از ورود به حوزه، دیدی که نسبت به مسایل زندگی داشتم، به گونه دیگری بود، همه کم و کاستی ها و شکست ها را به گردن خدا می انداختم، اما با ورود به حوزه علمیه، زاویه نگاهم تغییر  کرد و امروز اگر شکستی برایم پیش بیاید، خودم را مقصر می دانم و می گویم خداوند توانایی کمی به من نداده و اگر کمی و کاستی وجود دارد، خودم مقصر هستم.

حوزه: آیا علاوه بر تحصیل در علوم دینی، در رشته های دیگری فعالیت دارید یا صاحب رتبه و عنوان شده اید؟

علی اکبر: من در مسابقات شنا مرحله استانی مقام دوم را کسب کردم و در مرحله کشوری نیز جزو 10 نفر برتر شدم. البته به صورت هفتگی در مدرسه نیز آموزش دفاع شخصی برای طلاب برگزار می شود که شرکت می کنم.

علی اصغر: من هم در رشته تیراندازی فعالیت دارم، اما به علت سختی این رشته، تاکنون موفق به کسب رتبه در مرحله استانی یا کشوری نشدم، با این حال تلاش خود را ادامه می دهم.

حوزه: الگوی شما در زندگی کیست و چه کسی را به عنوان الگوی عملی برای خود قرار داده اید؟

علی اصغر: پدرم بهترین الگوی من است، ما درسی که باید از پدرمان یاد بگیریم، این است که مثل او نباید شکست بخوریم، پدرم با این که در سن ۱۷ سالگی یک دست خود را در دوران دفاع مقدس از دست داد، پس از اتمام جنگ، وارد حوزه علمیه شد و تحصیلات دانشگاهی خود را نیز در کنار تحصیل دروس حوزه، به پایان رساند.

علی اکبر: کسی که جانباز باشد، اما با داشتن این محدودیت فیزیکی، نسبت به تحصیل خود در حوزه و دانشگاه اهتمام کند، می تواند یک الگو برای فرزندان باشد. پدرم دارای دکترای روانشناسی هستند و در حوزه و دانشگاه هم تدریس می کنند.

گفتگو: بیت اله احمدی