به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از قزوین ، حجت الاسلام حسن عرب ساغری،  امروز در جمع اساتید مشاوره مدارس علمیه استان قزوین که در سالن اجتماعات مدیریت حوزه استان  برگزار شد، با اشاره به حجاب‌های موجود در وجود انسان، ابراز کرد: دو نوع حجاب و ظلمت در وجود انسان وجود دارد؛ حجاب تعلق که ذاتی انسان است، اما حجاب گناه، حجابی است که انسان خودش آن را ایجاد می‌کند و  برای رسیدن به معارف الهی باید از این دو حجاب و ظلمت رها شود.

وی افزود: عمل به واجبات و ترک محرمات به معنای تقوا و کنترل نفس است که اگر انسان تقوا را رعایت کند، دلش نورانی می‌شود و در نهایت به باور و یقین خواهد رسید، اما انسان می‌تواند ایمان به دست آمده را با تلاش مستمر در وجودش مستقر نماید.

این استاد حوزه، غلبه عقل بر شهوات را به معنای کنترل نفس اماره عنوان کرد و بیان داشت: انسان باید مراقب نفس اماره باشد و نگذارد که آزادانه هر کاری را انجام دهد، بلکه در بسیاری از مواردی که شرع اجازه نداده آن را کنترل کند.

جایگاه خانواده در اسلام

حجت الاسلام ساغری، به اهمیت خانواده در نظام جمهوری اسلامی اشاره کرد و گفت: خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی نیازمند نظم و نظام، مدیریت و تدبیر و اعمال اصول و قوانینی خاصّ در جهت رشد و تعالی و پرورش انسان های تعالی خواه است.

وی افزود: خداوند متعال در انسانها غریزه و میل جنسی قرار داده و محدوده پاسخگویی به این نیاز طبیعی را تنها حریم ازدواج، مقرر فرموده و در نظام تربیتی اسلام، یکی از اهداف ازدواج و تشکیل خانواده، ارضای مشروع غرائز و درک لذت های حلال می باشد که بجاست کانون یک خانواده برای زن و شوهر در این خصوص محیطی پاسخگو باشد.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: در صورت ارضای صحیح غرائز در حریم زناشویی خانه، جامعه از آفات و روابط نامشروع تا حدّ بسیاری مصون می ماند و چنانچه علت بسیاری از ناهنجاری های جنسی اجتماع، عدم تشکیل خانواده و یا عدم ارضای کافی در چارچوب ازدواج می باشد.

نقش تربیتی مادر بی بدیل است

وی افزود: در مدیریت نظام خانواده، باید جایگاه افراد به خوبی شناخته شود و حریم آنها به خوبی رعایت شود تا هر کس بتواند نقش خود را به درستی ایفاء نماید و مادر مهمترین رکن خانواده و دارای مهمترین نقش تربیتی است، نقشی که به هیچ وجه جانشین پذیر نیست.

حجت الاسلام ساغری بیان داشت: آراستگی مرد برای همسر و آرایش زن برای شوهر از اموری است که از سویی هم نشاط و شادمانی فردی تولید می کند و هم زمینه ی ایجاد دلبستگی دوستی و مهرورزی را تقویت می نماید و از سوی دیگر ضریب خطا و دل بستن هر یک از زوجین به افراد دیگر را از بین می برد و علاوه بر تأمین سلامت خانواده، سلامت اجتماع را نیز تضمین می نماید.

انتهای پیام