حجتالاسلام جعفر رحمانی، استاد حوزه علمیه همدان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در همدان، گفت: تربیت دینی فرزند امری ضروری و حیاتی است، چرا که او در زندگی آینده نیازمند به ستون پایداری است که به هنگام تزلزل بدان متکی باشد و در مسیر هدف نلغزد که ایمان و عقیده چنین ستون پایداری برای او است.
وی ادامه داد: در تربیت دینی هدف آن است که رابطه‌ای بین کودک و خدا ایجاد شود و در سایه آن وابستگی پدیدار شود و آدمی بر اساس آن قادر شود که خواسته ها و تمایلات نامشروع را به بند کشد.
حجتالاسلام رحمانی با بیان این که در تربیت دینی، تلاش بر این است که تمام رشته‌های حیاتی انسان به خداوند وصل شود، عنوان کرد: در تربیت دینی باید انسان به این باور برسد که هر عملی به نام خدا و یاد خدا انجام شود.
وی گفت: در چنین تربیتی کوشش به ایجاد تعادل بین ماده و معنا و رعایت اعتدال یعنی در فعالیت و رفتار جاری است که در سایه آن می‌خواهیم تشویش و اضطراب در زندگی نباشد؛ بنابراین دلهره‌ها و ترس‌ها که منشأ بسیاری از مفاسد و رذائل است، باید در روند تربیت دینی از بین برود، بدبختی‌ها زوال یابد و بین نفس انسان و زندگی آشتی برقرار شود.
نقش پدر و مادر در تبریت دینی
این استاد حوزه ادامه داد: نقش مادر به عنوان فردی که کودک پیش از هر کسی با او تماس دارد، بسیار مهم و اساسی است، بنابراین پیش از آن که دیگران ذهن کودک را مغشوش و آلوده کنند، مادر باید فرزندش را سرگرم خود کند و مفاهیم خوب و بد را درذهنش استوار و ریشه‌دار کند.
وی خاطرنشان کرد: والدین از یک سو منتقل‌کننده خصایص و ویژگی‌های وراثتی یعنی عامل وراثت هستند و از سوی دیگر عامل محیطی محسوب می‌شوند؛ لذا والدین نخستین کسانی هستند که با فرزندان خود در تماس هستند و عالی‌ترین نقش را در زمینه پرورش، تربیت و رشد شخصیت فرزند ایفا می‌کنند؛ چراکه دامن پدر و مادر اولین محیط مقدسی است که می‌تواند شایسته‌ترین فرزندان را تربیت کند.
حجتالاسلام رحمانی تصریح کرد: والدین، محیط و اجتماع، آموزگاران، دوستان و معاشران، زمامداران و وسایل ارتباط جمعی عوامل و صاحبان نقش تربیت دینی افراد از زمان کودکی هستند.
وی در پایان تأکید کرد: نکته حائز اهمیت این است که تربیت، قالب‌بردار نیست، یعنی گره مطالعه کتاب‌های تربیتی بسیار سودمند است؛ ولی نباید انتظار داشت که مانند علوم مادی از مجموع آن کتاب‌ها، یک فرمول دسته‌بندی شده را برای تربیت انسان به دست آورد، مطالعه و اطلاعات تربیتی ممکن است بینش‌هایی را به انسان بدهد؛ اما به طور کلی نمی‌توان آنها را به صورت یکنواخت در همه جا پیاده کرد.
