حجت الاسلام و المسلمین سید بشیر حسینی میانجی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با اشاره به جریان سازی و تاثیرگذاری فوق العاده شعر و ادبیات عاشورایی در فضای کلی جامعه ما اظهار داشت: مثَل شعر عاشورایی مثَل کبوتری است که با دو بال "معرفتی" و " عاطفی" حامل پیامی بزرگ است که از روز عاشورا در آسمان ادب و اندیشه به پرواز در آمده است.
وی افزود: از این رو باید توجه داشت که صرف پرداختن به یکی از این دو مقوله در رساندن پیام واقعی کافی نخواهد بود، چرا که اقتضای زمان ما این است که شاعر عاشورایی باید بُعد معرفتی و به اصطلاح دیگر عقلانی را در سروده‌های خود چه در نوحه، سرود و شعرهای خود بیشتر مدنظر قرار دهد و این نمی شود مگر این به فلسفه قیام و اهداف بلند عاشورا توجه ویژه داشته و شعر و شور و شعور را در هم آمیزد.
مسئول جامعه ادبی نیّر همچنین گفت: البته در برخی از زمان ها معمولاً یکی از بُعدهای مذکور پر رنگ بوده و مورد توجه قرار گرفته و شاید نیاز آن بُرهه را تامین می کرده است، اما با توجه به شبهاتی و هجمه‌هایی که در زمان ما وجود دارد و به طور خاصه این نوع شعر مورد هدف بدخواهان اهل بیت (ع) قرار گرفته، لذا لازم است نگاه معرفتی و عقلانی به وقایع عاشورا داشته باشیم.
وی تاکید کرد: در این خصوص بی شک همه شاعران آیینی به ویژه شعرای حوزوی رسالت بیشتر و مهم تری دارند، هر چند که البته به لطف الهی بعد از انقلاب در این زمینه توجهات ویژه ای شده و اشعار محکم و تاثیرگذاری آفریده شده اند.
وی افزود: از این منظر بنده معتقدم که محورها و موضوعاتی مانند اوصاف و ویژگی‌های حضرت سیدالشهدا (ع) و یاران باوفایش و مضامین ناب و معرفتی آنان که در رجزهایشان آمده بهتر است در لابه لای اشعار و سروده‌های ما متبلور شود.
حجت الاسلام و المسلمین حسینی ادامه داد: بر این اساس پیشنهاد و توصیه بنده به شعرای جوان آیینی به خصوص طلاب و فضلای عزیز آن است که مضامین بسیار بلند خطبه‌ها و اشعار منسوب حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را با دقت مطالعه کرده و بر اساس آن ها شعر بسرایند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به بیان برخی از مهم ترین آسیب‌هایی که شعر عاشورایی را تهدید می کند، پرداخت و گفت: از جمله این آفات و تهدیدها می توان به مواردی چون غلو گویی پیرامون شهدا و اسرای کربلا، اشاره به سخن جعلی عروسی حضرت قاسم (ع) در کربلا که گاهی هم آن را مثل عروسی‌های امروزی مطرح می‌کنند، همچنین اشاره غیر مستقیم در جهت ترغیب به گناه به امیدی که امام حسین (ع) ما را شفاعت خواهد کرد، اشاره کرد که البته ناگفته نماند که شفاعت در قیامت از عقاید حقه ماست اما این مساله خود شرط و شروطی دارد که در بُعد اعتقادی باید به آن ها توجه داشت.
وی اضافه کرد: غفلت از ذکر فضائل و مناقب امام حسین(ع) و اصحاب باوفایش و نیز پرداختن به سبک‌های نادرست و سبُک نوحه‌ها و آهنگ‌هایی که متناسب با شان حضرات معصومین(ع) نیست، از دیگر آفات است که متاسفانه این مورد آخر در سال های اخیر رو به گسترش است و بعضاً در برخی از کتاب ها و محافل عزا مشاهده می‌شود.
۳۱۳/۸
