به گزارش خبرگزاری حوزه، سید علی نقیب از جمله شاعران جوان و در عین حال فعال شعر آیینی استان است که در حال حاضر دبیر انجمن شعر طلاب وابسته به مرکز فرهنگی و هنری دفتر تبلیغات اسلامی است و در عین حال به گفته خود تاکنون دبیر بیش از صد محفل شعر آیینی در قم و کشور بوده است

با او که برگزیده کنگره های بین المللی شعر سبط النبی(ص) و شعر اشراق و نیز کنگره های ملی شعر فاطمی و شعر حضرت علی اصغر(ع) بوده، گپ و گفتی در خصوص بایسته های شعر آیینی و وضعیت و جایگاه آن در قم داشته ایم که مشروح آن در ادامه می آید؛

جناب آقای نقیب برای شروع بحث بفرمایید که به شکل حرفه ای سرودن شعر از چه زمانی برای شما جدی تر شد؟

از سال 1391 شعر را به طور جدی آغاز کردم و از ابتدا نیز اکثر کارهایم در زمینه شعر آیینی بود، هر چند که قطعاً لطف و عنایت حضرات معصومین(ع) بوده که در این عرصه به فعالیت بپردازم و امیدوارم که در این مسیر بتوانم نوکر خوبی برای ائمه اطهار(ع) و سرباز صادقی در جهت نشر معارف آن بزرگواران از طریق شعر و ادبیات باشم.

حقیقتاً تلاش در این عرصه را به شرط صداقت و خلوص نیت بالاترین توفیق می دانم و این را هم از اساتید بزرگوار خویش فرا گرفته ام که بیش از هر چیز خود قدردان این جایگاه عزیز باشم.

علاقه شما به شعر آیینی از کجا ریشه می گیرد و در این خصوص از کدام یک از اساتید بیشتر تاثیر پذیرفته اید؟

ببینید شعر آیینی،در واقع سرودن شعر برای بهترین و والاترین بندگان خدا یعنی ائمه معصومین(ع) است و شک نداریم که اهل بیت(ع) همیشه نظر لطف به شاعران آیینی زمان خود داشته اند و از این حیث امیدواریم بتوانیم ما هم لبخند رضایتی از این انوار الهی صله بگیریم.

از ابتدا در زمینه ی شعر این توفیق را داشتم که از محضر استاد مجاهدی پدر شعر آیینی کشور بهره مند شوم و هم اکنون نیز در محضر ایشان زانوی شاگردی می زنم که حقیقتاً شعر آیینی معاصر ایران مدیون و مرهون ایشان است.

به شخصه وضعیت شعر آیینی امروز را چطور ارزیابی می کنید؟!

الحمدلله به برکت وجود اساتیدی مثل استاد مجاهدی ما وضعیت خوبی در شعر آیینی معاصر داریم، اما با این حال به عقیده بنده، کمبود امروز شعر آیینی متوجه فقر و کمبود اندیشه و تفکر در این عرصه است.

توضیح بیشتر این که شاعر باید با مطالعه خود اندیشه ناب اهل بیت(ع) را به شعر تزریق کند در غیر این صورت بدون اندیشه و تفکر، حرف تازه ای در شعر آیینی نخواهد داشت.

این که بزرگان همواره به ما تاکید کرده اند که شور و شعور را در این گونه ی شعری باید با هم تلفیق کنیم به این خاطر است که اساساً شعرآیینی صرف احساس و عاطفه و بیان مصایب و یا ذکر مناقب و فضایل نیست، بلکه در کنار بُعد عاطفه واجد عقلانیت و اندیشه و فکر است و همین شعور معنوی و باطنی است که باعث می شود شعر آیینی راهگشا و جریان ساز باشد و الهام بخش.

به عنوان سوال آخر، شعر عاشورایی از نگاه شما باید دارای چه ویژگی ها و شاخصه هایی باشد که بتواند بر انبوه مخاطبان تاثیرگذار باشد؟

شعر عاشورایی نیز از آن جا که شاخه ای از شعر آیینی است، باید سرشار از اندیشه و تفکر باشد؛ به خصوص باید در شعر عاشورایی در کنار عنصر احساس و عاطفه به حماسه و عظمت عاشورا و شخصیت های مرتبط با آن به خوبی اشاره شود.

اتفاقاً یکی از توصیه های مهم استاد مجاهدی به شاعران جوان آیینی هم این است که شعر صرفاً ماتمی و احساسی ارزش زیادی در برندارد بلکه باید این قبیل اشعار دارای بار ارزشی، حماسی و مکتبی باشد.

باز این را هم به نقل از استاد مجاهدی خدمتتان عرض می کنم که ایشان همواره در جلسات به ما می گویند که وجه ممیزه شعر آیینی رنگ محتوایی و معنایی آن است و الا از حیث ساختاری و سبک‌ها و قالب‌ها هیچ محدودیتی ندارد.

۳۱۳/۸