خبرگزاری حوزه/ قرآن کریم درباره سپاسگزارى در سوره ابراهیم آیه 7 فرموده است: لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ/ يعنى اگر شكر نعمت بجا آوريد نعمت شما را افزون مي سازم.
و در سوره غافر آیه 60 می فرماید: ٱدْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ/ مرا بخوانید تا (دعای) شما را بپذیرم.
اگرچه نعمت های خداوند را نمی توان به شمار آورد و انسان با دست و زبان خویش، توان شگرگزاری نعمات الهی را ندارد؛ اما خداوند با بیان این که اگر مرا بخوانید دعای شما را می پذیرم یا به عبارتی اجابت می کنم، از یک طرف راه را برای شکرگزاری باز می کند و از طرف دیگر فاصله میان خود و بنده اش را به اندازه ای کم می کند که تنها با شکرگزاری بتواند هرآنچه را می خواهد از خداوند طلب کند.
خداي متعال به خاطر لطف بي‌پاياني که به ما دارد از راه‌هايي سعي کرده است که در ما انگيزه شکر ايجاد کند و از طریق این آیات، راه دعا کردن را به بنده می آموزد، تا او از طریق توجه به امر شکرگزاری به هرآنچه از نیازهای مادی و معنوی که مدنظر دارد برسد.
هرآنچه داریم نعمتی است که شکر آن می تواند ما را به هرآنچه که نداریم برساند. رسیدن به خواسته ها اعم از مادی و معنوی، انگیزه هر انسانی است و گاه انسان برای بدست آوردن آنچه می خواهد به بیراهه می رود و این در حالیست که خداوند مهربان خود راه طلب را به ما می آموزد.
معرفت و شناخت نسبت به نعمت ها راهیست که انسان می تواند در شکرگزاری کوشاتر باشد و شکر بیشتر نیز کثرت نعمت را بدنبال خواهد داشت.
انسان در این میان هرچه بنگرد چیزی نمی یابد مگر نعمت الهی و هرچه صرف کند برای شکر به انتها نخواهد رسید؛ پس خود را غرق در شکر می کند تا آنچه را ندارد به دست آورد و اینگونه مصداق کلام حق قرار می گیرد.
البته فراموش نشود که منظور از شکر فقط شکر لسانی نیست وآنچه خداوند از ما مي‌خواهد خيلي بالاتر از اين است که تنها به گفتنِ الحمدلله بعد از غذا خوردن خلاصه شود؛ بلکه بايد سعي کنيم نعمت‌هاي خدا را خوب بشناسيم و حتي درباره نعمت‌هاي کوچک خدا فکر کنيم و اهميتش را درک کنيم.
حال که این راز بر ما آشکار شد به اطراف خود بنگریم و نعمت های او را با این نظر که لایق آن نبوده ایم به شکرگزاری بنشینیم و با حمد و سپاس الهی از برخورداری از تمام نعمت های خداوند دری به سوی گنجینه رحمت الهی باز کنیم.
هُوَ ٱلْحَىُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَلَمِينَ (غافر آیه 65)
زنده (واقعی) اوست؛ معبودی جز او نیست؛ پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کرده‌اید! ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.
-----------------------------
حسین حایز، طلبه حوزه علمیه اصفهان
