به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه کتاب «آداب سیر و سلوک» در قالب 111 صفحه و 24 بخش توسط میرزا شبیر علی شیرازی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حیدرآباد هند و با همکاری خانه فرهنگ ایران در بمبئی تألیف شده است.

در پیشگفتار این کتاب آمده است: سیر و سلوک بیانگر نیل به مقام الهی است به عبارتی سالک الی الله فقط رسیدن به این مقام را می‌طلبد و برای این مهم هیچ راهی جز اطاعت از خداوند منان و پیامبر اعظم(ص) و اولی الامر(ع) وجود ندارد. اکنون برای تحقق این امر و قرار گرفتن در وادی کشف و شهود حقیقت، باید از طریق تهذیب نفس و عدم وابستگی به دنیا و امور دنیوی تلاش کرد و انسان سالک باید تنها دل را در گرو ذات حق قرار دهد و تقویت ایمان به خدا و قیامت در این مسیر باید سرلوحه فعالیت ایشان باشد.

مؤلف در مقدمه این کتاب با اشاره به آیه 110 سوره کهف چنین عنوان می‌کند: سیر و سلوک و عرفان عملی و مهاجرت به سوی خداوند مسئله مهمی و جذاب است که هم انسان را به طرف خود جلب می‌کند و هم اینکه از جهت عقل و برهان هم قطعاً انسان باید متوجه به آن باشد، در قرآن مجید و احادیث معصومین (ع) تعبیر شده به مسئله لقاء الله و لقاء الرب باشد.

بخش اول کتاب با ترجمه واژه سیر و سلوک در فرهنگ نامه دهخدا آغاز می‌شود و به تشریح واژه مرکب می‌پردازد. عنوان بخش‌های این کتاب عبارت اند از سیر و سلوک، سفارش‌های قبل از شروع سلوک، چشم انداز سیر و سلوک، ماهیت سیر و سلوک، ضرورت سیر و سلوک، ثمرات سلوک، سفر در سیر و سلوک و ... است.