به گزارش خبرگزاری حوزه،  حضرت آیت الله جوادی آملی درباره ماه پربرکت رجب، اظهار داشتند: ماه پربرکت رجب، ماه ولایت است که طلیعه ماه رسالت است و این هر دو طلیعه شهرالله است ماه مبارک رمضان به عنوان شهرالله نامیده شد که وجود مبارک پیغمبر(ص) در آن خطبه معروف فرمود: «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّه‏» و رسالت، طلیعه ورود به باب توحید است و ولایت، طلیعه ورود به باب رسالت است، اگر وجود مبارک حضرت فرمود: «أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا» ماهی که متعلق به وجود مبارک حضرت امیر است، این طلیعه ورود به ماه رسالت است. بزرگانی بودند که این سه ماه را پشت سر هم روزه می‌گرفتند. این دعای نورانی «یا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ» اختصاصی به بعد از نماز ندارد در بسیاری از فرصت‌های شب و روز این ماه می‌توان این دعا را خواند.

معظم له با اشاره به دعای ماه رجب، ادامه دادند: دعاها گرچه به صورت جمله خبریه است اما به داعی انشا القا شده اینها خبر نیستند در قرآن فرمود کسانی که از عذاب الهی در امان‌اند اینها بدبخت‌اند، اینجا که می‌فرماید: «وَ آمَنُ سَخَطَهُ» جمله انشایی است؛ یعنی خدایا مرا از سَخَط و عذاب و غضب خودت نجات بده! «یا مَنْ أَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَر»؛ خدایا حوادث تلخی که پیش می‌آید، مرا در آن حوادث تلخ حفظ کن! غرض این است که این دعا اختصاصی به تعقیبات نماز ندارد، در کلّ این ماه، در فرصت‌های مناسب و هر وقت که برای انسان حالی پیدا شد، این دعا را زمزمه کند.

حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به روایت نورانی از امام محمد باقر(ع) به ضرورت پیروی از آن ذوات مقدس اشاره کردند و بیان داشتند: وجود مبارک امام باقر(ع) در یک مجلسی سخنرانی‌ می کردند،  یکی از مستمعین که پای سخنان حضرت نشسته بود گفت عجب درّ و جواهری ما امروز از شما استفاده کردیم، فرمود حیف نیست که این سخنان را به طلا تشبیه می‌کنی؟! طلا یک سنگ زردی است چون کمیاب است معیار تبادل قرار گرفته وگرنه ارزش که ندارد با سنگ‌های دیگر فرقی ندارد بعضی از سنگ‌های معدنی ممکن است از آن سخت‌تر هم باشد فرمود حیفت نیامد که این حرف‌ها را به طلا تشبیه کردی. بعد هم فرمود آزمون ما با این مردم بسیار دشوار است برای اینکه ما اینها را دعوت کنیم نمی‌آیند رها که کنیم راه غیر از این نیست ما نمی‌توانیم بگوییم بگذار بیفتد و ببیند جزای خویش این حرفِ ما نیست خب چرا کیفر کار خودش را ببیند. این است که ما خیلی برایمان سخت و دشوار است ما نمی‌توانیم بگوییم ما به وظیفه‌مان عمل کردیم و تمام شد رفت ما غصه می‌خوریم. بسیاری از حالات خود وجود مبارک پیغمبر، امیرالمؤمنین(ع) به حال ما غصّه می‌خوردند الآن هم وجود مبارک حضرت به حال ما غصه می‌خورد آدم یک فرزندی داشته باشد بیراهه برود که نمی‌تواند بگوید بگذار تا بیفتد و بیند جزای خویش!

ایشان خاطرنشان کردند: پیامبر(ص) فرمود شما فرزندان مایید «أَنَا وَ عَلیٌّ أَبَوَا هَذَهِ الاُمَّة» ما وقتی تشیّع را قبول کردیم اینها را به امامت قبول کردیم به عصمت قبول کردیم شدیم فرزند اینها اگر فرمود: «أَنَا وَ عَلیٌّ أَبَوَا هَذَهِ الاُمَّة» ما هم اینها را به عنوان امامت قبول کردیم خب ما فرزندان آنهاییم اگر بیراهه برویم حضرت فرمود برای ما خیلی غصه است. هیچ پدری حاضر نیست که بگوید «بگذار تا بیفتد و بیند جزای خویش» این نیست. هیچ پدری هیچ مادری حاضر نیست الآن وجود مبارک حضرت هم همین‌طور است برای ما اگر خدای ناکرده بیراهه برویم غصه می‌خورند رنج می‌برند که چرا ما به این صورتیم ما می‌توانیم طرزی زندگی کنیم که مورد رضای اینها باشد ما این جاهلیتمان را به عقلانیت تبدیل کنیم این راه دارد.