به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مازندران، چشم‌هایی به درب اتاق دوخته شده و تیک تاک ساعت در پهنه زمان، گام‌های آهسته انتظار برای رسیدن به پایان را عاجزانه دنبال می‌کند، فریادهای سرکوب شده‌ای در دل، پنهان کرده است، هنگامی که درچشمانش خوب بنگریم شنیدن آن نعره‌های خاموش آسان است.

گردش خورشید به دورِ زمین، که روزی با طلوع صبح او را آماده فعالیت و تکاپو می‌کرد، دیگر برایش تازگی و طراوت را به همراه ندارد، در آغوش شب نیز حتی آرام نمی‌گیرد.

همه این‌ها حال و هوای افرادی است که تا دیروز آنان را در آغوش می‌کشیدیم، گرمی دستانشان روشنای دلمان بود و مصاحبت با ایشان گذرِ لحظه‌ها را برایمان شیرین می‌کرد.

هرکدام از ما شاید دوری از چنین افرادی را در شرایط موجود برای جامعه مفید بدانیم و تاکید کنیم، اما باید به تبعات روانی این ماجرا هم اندیشید، تبعاتی که در آینده‌ای نزدیک دامن همه ما را خواهد گرفت، و اگر اکنون چاره نکنیم فردا کاسه چه کنم در دستانمان بیقرار خواهدشد و خواهیم گفت چقدر زود دیر می‌شود.

عقب ماندن از قافله جهادگران

حجت‌الاسلام روح‌الله حسنی، یکی از افراد مبتلا به کرونا، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» گفت: زمانی که اپیدمی در حال گسترش بود، دو تن از نزدیکان را که مبتلا بودند جهت مراجعه به پزشک و برای درمان به بیمارستان بردم و همین باعث شد، مبتلا شوم.

وی در ادامه افزود: به واسطه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی که در مسجد و پایگاه بسیج داشتم در خانه ماندن بسیار سخت و طاقت فرسا بود، چون از طریق شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های رسمی شاهد بودم هم قطارانم در قالب گروه‌های جهادی چگونه سر از پا نمی‌شناسند و قربه الی الله در میدان مبارزه مشغول جهاد هستند.

این طلبه با بیان حال و هوای منزل هنگام قرنطینه، خاطرنشان کرد: اجبارا فرزندان کوچکم را به منزل والدین همسر فرستادیم تا آسیبی متوجه آنان نباشد، دوری از فرزند دلبند، آن هم به مدت۱۴روز انسان را آزار می‌دهد، اما چه می‌شد کرد جز صبوری.

حسنی در ادامه گفت: در میان همه این جدایی‌ها و دلتنگی‌های ناشی از قرنطینه، مهر همسر مرا یاری می‌داد تا این دوران تلخ راسپری کنم، هرچه به همسرم گفتم تا ایشان هم نقل مکان کند که آسیب نبیند، نپذیرفت، و با جمله‌ای تمام قد حمایتش را اعلام کرد: اگر قرار است ختم این بیماری خدای ناکرده مرگ باشد باهم خواهیم مرد، و اینگونه بر هیولای کرونا فائق آمدیم.

وحشت ره‌آورد ناشناختگی

دکتر سید نوربخش هاشمی، مدیر بیمارستان شهدای زیراب نیز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، در مورد الزام و چگونگی قرنطینه برای بیماران مبتلا به ویروس کرونا بیان کرد: باتوجه به اپیدمی ناشی از کووید۱۹ قرنطینه برای مبتلایان امری طبیعی و لازم است، بیماران قرنطینه شده در منزل باید از دیگر افراد خانواده دور باشند، و در صورت امکان حتی سرویس بهداشتی، محل استحمام، ظروف غذا و محل استراحتشان کاملا جداسازی شود، و اگر امکان این جداسازی وجود ندارد، ضدعفونی مستمرانجام شود.

وی در ادامه اذعان‌داشت: نکته‌ای که در مدت شیوع ویروس کرونا طبق تحقیقات درکشور چین و به صورت میدانی خودمان تجربه کرده‌ایم؛ این است که بعد از ۱۴ روز قرنطینه و رعایت نکات درمانی امکان ناقل بودن به صفر می‌رسد، و فرد می‌تواند به زندگی عادی بازگردد.

هاشمی بابیان اینکه رعایت حفاظت فردی و نکات بهداشتی درحین قرنطینه نیز سرایت رامنتفی می‌کند، تصریح کرد: حتی افراد فوت شده به واسطه کرونا هم درصورت استفاده دیگران از لباس محافظ، دستکش و ماسک آسیبی نخواهند داشت، بلکه میزان امکان سرایت پایین‌تر است، چون تنفس و ترشح در میت وجود ندارد.

وی اظهار کرد: وحشتی که جامعه ازیک فرد مبتلا در خود به وجود آورده، به واسطه عدم اطلاع کافی است، و در این میان سختی و آزردگی را برای این افراد به دنبال دارد.

گریه‌های خشکیده در حنجره

ایرج خلیلی پالندی، مسئول یکی از هیئت های‌مذهبی زیراب و خادمیار رضوی است، نحوه ابتلای خود را این گونه بیان کرد: برای عیادت پدر به منزل ایشان رفتم و به واسطه غفلت، من هم مبتلا شدم، حالِ هر دوی ما به وخامت کشید، پزشک متخصص دستور بستری در بیمارستان را تجویز کرد، ۱۰ روز بستری بودم و اکنون در قرنطینه خانگی به‌سر می‌برم.

وی ادامه‌داد: پدر به واسطه کهولت سن نتوانست در مقابل هجمه ویروس ایستادگی کند و در سایه رحمت ایزدی جای گرفت، از آنجایی که من هم در بستر بودم خبر فوت را به من ندادند، اما دلم آگاه بود از آن اتفاق تلخ، پزشک توصیه بر عدم بیقراری و گریه داشت، و گریه در گلویم خشکید.

خلیلی با بیان سختی سپری کردن قرنطینه خانگی، اظهارداشت: به‌حدی کلافه و دلتنگ شدم که هر ساعت به اندازه یک عمر برایم می‌گذرد، ازیک سو فقدان پدر و عدم امکان حضور در تشییع و تدفین غریبانه‌اش، از سوی دیگر عدم امکان دیدار برادران و خواهرانم و تشریک مساعی، دیگر تاب و تحمل را از من گرفته است، تنها ملجاء و پناهم دعا و نیایش است.

شب جمعه بود که به ملاقاتش رفتم، هنگامی که پیشنهاد توسل به ساحت قدسی حضرت رضا علیه السلام را مطرح کردم، برق چشمانش مراگرفت، خادم آستان قدس است دیگر و با نام مولایش پرمی‌کشد تا اوج بیکران، من هم بی‌اختیار زمزمه کردم: منکه کبوتر دلم انس گرفته بارضا، می‌شنوم ز قدسیان زمزمه رضا رضا.

شاخ غول احتکار شکست

آنچه اکنون لازم به نظر می‌رسد پویش‌های مهربانی ازنوع دیگری است، غیر از تولید ماسک و مواد ضدعفونی، جهادی‌ها شاخ غول احتکار را شکستند، و حالا باید محور دیگری از جبهه نبرد بیولوژیک را فتح کنند، چراکه بیماران رهاشده از چنگال کرونا اکنون با دیو افسردگی و سرخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

تبعات دوران قرنطینگی

دکتر زهرا نیک‌روی، روانشناس و مددکار بیمارستان شهدای زیراب در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از مازندران، بیان کرد: دوران قرنطینگی تبعاتی به همراه دارد به واسطه نگرانی بیمار از برچسب خوردن به‌عنوان کرونایی، وخیم‌تر شدن احوال جسمی تا سر حد مرگ، تنهایی و جداسازی ازدیگران،این اضطراب‌ها افسردگی به دنبال خواهدداشت، اختلال افسردگی هم می‌تواند مقطعی، منحصر به ایام قرنطینه باشد و یا بعد از دوره قرنطینه نیز بیمار را رها نکند. این اختلالات بعضاً منجر به انکار بیمار نسبت به ابتلاء می‌شود، تا بار روانی آن را از خود دور کند.

آگاهی باعث توانمندی بیمار برای مقابله 

این مشاور با بیان اینکه ناآگاهی جامعه نسبت به این بیماری باعث آسیب می‌شود، خاطرنشان کرد: یکی از بیماران مبتلا بعد از اتمام قرنطینه در بیمارستان و درمان کامل با جلوگیری شورای محل از ورود او به روستا مواجه شد، بعد از تماس با رییس شورا و آگاه‌سازی، مشکل حل شد و اگر از ابتدا این آگاهی وجود داشت بیمار آسیبِ روانی مضاعف بواسطه آن رفتار ناشایست را متحمل نمی‌شد.

اختلال افسردگی ناشی از دلتنگی 

نیک‌روی، با معرفی اختلال دیگری ناشی از دوران قرنطینه به‌عنوان افسردگی ناشی از دلتنگی، اظهار کرد: در خانواده‌های سنتی ایرانی ارتباطات نزدیک بین افراد و ابراز علاقه و عواطف مانند دست دادن، بوسیدن، نوازش کردن و در آغوش کشیدن عزیزان، پایداری هنجارهای رفتاری را تضمین می‌کند، اما در دوران قرنطینگی جلوگیری و پرهیز از این رفتارهای عاطفی ملموس، افسردگی ناشی ازدلتنگی را منجر می‌شود.

وی با بیان مصداق دیگری از این نوع اختلال،افزود: گریز فرزندان از والدین مبتلا، یا خواهر و برادر از فرد مبتلا نیز علتی خواهد بود برای ایجاد اختلال افسردگی ناشی ازدلتنگی، اما طبق پایش مراجعه‌کنندگان در شهرستان سوادکوه این نوع اختلال در کمترین وضع ممکن دیده شده، چراکه بروز مهر و عواطف همچنین شاکله سنتی خانواده در سوادکوه همچنان پایدار است.

این کارشناس مشاوره ادامه داد: برای سلامت روان، دانشگاه علوم پزشکی، بهزیستی و هلال احمر شماره تلفن‌هایی را اعلام کرده تا مشاوران متخصص امر به‌صورت رایگان افراد آسیب‌دیده را تحت درمان قراردهند، و با آگاه‌سازی افراد همچنین روشن شدن زوایای پنهان ماجرا بیمار بتواند اختلال را به آسانی کنار زده، اضطراب و افسردگی را از خود دور سازد.

آنچه به نظرضروری و قابل اهمیت است اقدامی جهادی در چهارچوب تخصص و علم جهت مقابله و درمان با اختلالات ناشی از دوران قرنطینه است، چراکه توسعه پایدار و یا ناپایدار این ‌اختلالات، نوعی اپیدمی مزمن و البته خطرناک را برای جامعه رقم خواهد زد.

گزارش: محسن قبادیان قادی