به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین رضا برنجکار در نشست علمی تحلیل الاهیاتی مساله شر، با تاکید بر پاسخ به شبهات کرونا که از سوی مرکز مطالعات پاسخگوئی به شبهات حوزه های علمیه به صورت مجازی برگزار شد، اظهار کرد: کرونا تحولات بزرگی در جهان ایجاد کرد، شیوع کرونا مساله ای مهم بود که شبهات فراوانی را به وجود آورد البته بسیاری از این شبهات برای بشر از ابتدا پیرامون بیماری ها و بلاها مطرح بوده است.
پژوهشگر حوزه دین افزود: متکلمان مسیحی و ادیان مختلف و فیلسوفان نیز در طول تاریخ با این شبهات و مسائل مواجه بودند و کرونا به نظر می رسد شبهاتی را گسترده تر کرد به طوری که مواردی در بین سوالات دیدیم که قبلا کمتر مورد توجه بوده است.
استاد تمام دانشگاه تهران بیان کرد: اشکالات، مبانی واحدی ندارد و گاهی مبانی متعددی دارند و پاسخ نیز برای سوالات خاص نیست و برخی از اشکالات را پاسخ داده است باید به این تمایزات توجه داشت و همه اشکالات را در نظر گرفت برخی پاسخ ها قابلیت این را دارد.
حجت‌الاسلام والمسلمین برنجکار تصریح کرد: کرونا در مباحث دینی و به طور کلی از اصل وجود خدا چالش ایجاد کرد که در فلسفه دین این بحث را مطرح کرد که اگر خدا خیر مطلق است نباید شر وجود نداشته باشد و این اشکال در اصل دین خداست، البته در گذشته نیز در غرب این مسائل مطرح بود و در قرون وسطی می‌بینیم محور اصلی شبهه بحث وحدانیت خداست.
وی گفت: این مسائل در قرن دوم و چهارم مطرح شد که بسیاری از مسائل دین در مسیحیت را زیر سوال برد و مساله شر موجب شبهاتی شد، در جهان مبدع خیرات و شرور وجود دارد که فیلسوفان به آن پاسخ دادند، اما پاسخ ها متفاوت بود.
رئیس انجمن کلام اسلامی حوزه علمیه قم ادامه داد: در آن جا شبهه در توحید وجود داشت، در کلام اسلامی شر ذیل مساله عدل الهی مطرح شده است و به مساله حکمت نیز پاسخ داده میشود، تلقی ها درباره تعریف شر نیز یکسان نیست از نظر متکلمان اگر کسی دیگران را آزار دهد ظلم است، حال شبهه می شود خداوند ویروس ها را ایجاد کرد و این با عدل الهی سازگار نیست و دوم اینکه با عدل الهی سازگار باشد حکمت آن چیست.
وی خاطرنشان کرد: در فلسفه اسلامی بحث شر ذیل عنایت نیز مطرح می شود و فیلسوفانی چون ابن سینا و ملاصدرا در این باره نظراتی دادند شر فقدان است و فقدان نیاز به علت ندارد و خداوند منشا شر نیست.
حجت‌الاسلام والمسلمین برنجکار بیان کرد: اشکالات دیگری نیز مطرح است غیر از صفات توحید عدل و حکمت و موارد دیگری نیز مظرح شده که بحث رحمت است و این را زیر سوال بردند که با رحمت خدا چگونه سازگار است، این ها می تواند ظرفیت کلام ما را گسترش دهد موضوع بعد قضا و قدر الهی است توجه ما بیشتر به شرور طبیعی است گاهی نیز شرور، اخلاقی است.
وی گفت: شرور اخلاقی مانند ظلم و ستم است، اینکه خدا چرا چنین اجازه داده است که ظالم به مظلوم ظلم کند، بحث قضا و قدر نیز در شیوع کرونا دیده می شود اینکه خدا چرا اجازه می دهد انسان ها به هم ظلم کنند.
این استاد حوزه تصریح کرد: همچنین بحث کرونا به دعا رسید که در کتاب های سنتی ما این مسائل نیست، اینکه دعا چه تاثیری دارد و ایجاد بیماری و یا از بین رفتن و جایگاه دعا در کجاست و یا دعا تاثیری در برچیده شدن دارد و یا علم باید پاسخ راپیدا کند.
وی عنوان کرد: مثلا چرا دعا استجابت نمی شود و کرونا این را برجسته کرد همچنین بحث توسل و حرم های معصومان و شفای آن ها از دیگر موضوعاتی بود که مطرح شد اینکه حتی امام زمان(عج) بیمار شوند چه می کنند یا بیماری را نمی گیرند و یا مسائل عجیبی در فضای مجازی مطرح شد.
حجت‌الاسلام والمسلمین برنجکار افزود: برای اینکه جمهوری اسلامی را بزنند بیشتر این شبهات مطرح شد عدل صفت ارزشی خدا نسبت به دیگر صفات است و حکمت نیز زیر مجموع عدل است و در این باره اشکال وارد کردند، اینکه خدا آسیب بزند در قیامت پاسخ می دهد ممکن است عدل را پاسخ دهد، اما حکمت را نه و ممکن است پاسخ این باشد که انسان را متوجه خدا می کند.
وی بیان کرد: بشر این گونه است که تا مشکلی پیش نیاید با خدا کاری ندارد و این حکمت است و یا خداوند حکمت عام دارد و برای آزمایش است برای شناخت انسان و رسیدن به کمال است و شرور وسیله ای برای شناخته شدن انسان است.
حجت‌الاسلام والمسلمین برنجکار خاطرنشان کرد: عده ای از این ظرفیت استفاده نمی کنند در این کرونا عده‌ای به میدان آمدند کمک می کنند یک عده به هم نوع نیز احتکار می کنند و شبهات پخش می کنند از این فرصت برای نزدیک شدن خدا، اعمال بدی انجام دهند و فرصت را به شقاوت و زیان در دنیا و آخرت مطرح می کنند شرور همه قابلیت لطف را دارند و در موضع گیری درست انسان را به کمال می رساند، انسان می تواند تمام خیرات و شرور را به اراده خودشان به فرصت تبدیل کند در واقع شرور و بلاها، وسیله‌ای برای کمال و شناخت انسان نسبت به خودش و فرصتی برای آزمون است.
انتهای پیام ۳۱۳/۱۷
