به گزارش خبرگزاری «حوزه» از ارومیه، خانم ژیلا شهبازپور، معاون فرهنگی مدرسه علمیه زینب کبری (س) ارومیه در یاداشتی به مناسبت هفته حجاب و عفاف آورده است: پروین پایدار، افسانه نجم آبادی، هاله افشار و غیره از زنان برجسته چپ فمینیست بودند و این افراد در حال حاضر به فمینیست عملگرا معتقد هستند که بیان می‌کنند زنان مسلمان و غیرمسلمان ایرانی باید علیه حجاب اجباری متحد شوند .
در دهه ۱۳۷۰ در دولت آیت الله هاشمی رفسنجانی، بخش دفتر حقوق زنان در ریاست جمهوری راه اندازی می‌شود؛ در این مقطع برخی از زنان فمینیست به بهانه کمپین‌های غیرفمینیستی وارد کشور و دولت شدند و اهداف فمینیستی را دنبال کردند. همچنین سیاست نشریه‌های باز نیز در راستای شاخصهای توسعه دنبال شد، به حدی که فمینیست‌های سکولار مانند مهرانگیز کار بلندگوی فمینیستها در مجله زنان می‌شوند. با آمدن دولت اصلاحات فضای جامعه بازتر شد و این امکان به وجود آمد که از سال ۷۷ تشکل‌های مستقل راه اندازی شوند که نوشین احمدی یکی از این تشکل‌ها را رهبری می‌کرد .
از سال ۸۲ نواندیشان دینی وارد بحث حجاب می‌شوند و در دهه ۹۰ بحث‌های مربوط به همجنس گرایی مطرح می‌شود، و در سال ۸۳ جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی تعلق می‌گیرد، در حالیکه سابقه کار خانم عبادی حقوق کودک و بعضا حقوق زنان بوده و هیچ فعالیتی مربوط به صلح نداشت؛ اعطای جایزه صلح نوبل به شیرین عبادی باعث شد که موضوع زنان در ایران برجسته تر شود .
از سال ۸۳ با انتقاد رهبر معظم انقلاب از وضع حجاب، گشت ارشاد وارد میدان می‌شود و با آمدن دولت آقای احمدی نژاد این ورود گشت ارشاد جدی‌تر می‌شود و از سال ۸۵ جنبش‌های فمینیستی ایران به این نتیجه می‌رسند که از مسیر تشکیلات نمی‌توانند اهداف خود را دنبال کنند و با راه افتادن اینترنت در ایران، کمپین یک میلیون امضا توسط فمینیستها فعال می‌شود که مخاطب، عموم مردم است، در این کمپین نیز قرار گرفتن حجاب در محور کلیدی مبارزات فمینیستی رای نمی‌آورد .
از دهه ۶۰ ما با شیوع ویدئوها مواجه بودیم و ۵۰ درصد از منازلی که تلویزیون وجود داشت ویدئو هم بود، در دهه ۷۰ ماهواره و سپس اینترنت وارد کشور شد و از نیمه دهه ۸۰ ما وارد بحث شبکه‌های اجتماعی شده‌ایم که ابتدا فیس بوک و از اوایل ۹۰ به اینستاگرام و دیگر برنامه‌های اجتماعی می‌رسد .
از انتخابات سال ۸۸ ، بحث حجاب به طور جدی تبدیل به مطالبه فمینیستی شده و با حضور همسران کاندیداهای اصلاح طلب، عدم اجباری بودن حجاب مطرح می‌شود و زنان فمینیست در قامت فتنه گران سال ۸۸ ظاهر می‌شوند.
در جریان ۸۸ معلوم می‌شود که تعداد زیادی از معترضان فتنه سبز از زنان فمینیست هستند؛ تحلیل‌ها این بود که جنبش‌های فمینیستی در حال احیای خود هستند و می‌خواهند به جنبش ۸۸خدمت کنند .
در انتخابات ۸۸ اجماعی بین فمینیستها شکل گرفت که جریان زنان باید خود را تا پیروزی این جنبش در خدمت جنبش زنان قرار دهد تا جنبش بعدا خود را در خدمت جریان زنان قرار دهد، پس از وقایع ۸۸ تعدادی از این زنان دستگیر و بعد از آزادی روانه خارج شدند که این موضوع موجب تضعیف جریان فمینیستی داخل ایران شد .
انجمن عدالت برای حقوق ایرانیان بعد از ۸۸ در خارج از کشور راه اندازی می‌شود که هدف اصلی آن‌ها دفاع از حقوق جنسی زنان بود ، فضای مجازی تحرکات فمینیستی را وارد فاز جدیدی کرد و از اوایل دهه ۹۰ که فضای مجازی فعال تر شده، اقدامات گروه‌های فمینیستی هم وارد یک فضای جدید شده است .
در برخی از تحلیل‌ها حجاب به عنوان پاشنه آشیل جمهوری اسلامی مطرح شده است و کمپین‌های کشف حجاب و ارسال تصویر آن‌ها به رسانه‌های غربی توسط مسیح علی نژاد کلید خورد و پس از این ماجرها نهادهای بین المللی از این جریان حمایت کرده و به رهبران این جریان جوایز بین المللی را اهدا می‌کنند .
در سال ۹۵ مسیح علی نژاد کمپین چهارشنبه‌های سفید را راه اندازی می‌کند که تحت عنوان آزادی‌های یواشکی با رنگ سفید مطرح شد، انتخاب رنگ سفید به معنای صلح با زنان محجبه بود، یعنی ما ازحجاب شما دفاع می‌کنیم، شما هم از آزادی‌های ما دفاع کنید و این حرکت صرفا برای فریب افکار عمومی بوده است. کسی که مفهوم توحید را بفهمد حاضر می‌شود حجاب را بردارد؟
ما باید حجاب را خوب معرفی کنیم، چون قرآن کریم کتابی است که انسان را به تعادل در همه امور فراخوانده، پس ما هم باید از آیات قرآن به تناسب درصدی که نازل شده است، در مباحث خودمان استفاده کنیم تا نتایج عمیق انسان سازی آن را ببینیم.
مباحث اعتقادی مربوط به توحید حدود صد برابر مباحث حجاب باید مطرح شوند. چون آیات قرآن مرتبط با توحید صد برابر آیات راجع به حجاب است و اگر مباحث دینی طبق فرمول قرآن مورد بحث بررسی قرار گیرند قطعاً نتایج ارزشمند آن را در جامعه خواهیم دید .
وقتی حجاب را با این روش تفهیم کنیم و شخص بداند که مسئله چیست، خود به خود به حجاب علاقه پیدا می‌کند.
انتهای پیام
