به گزارش خبرگزاری حوزه، خانواده اولین نهادی است که کودکان در آن رشدمی‌کنند و همچنین کودک والدین را مهمترین فرد در جهان قلمداد می‌کنند و مدام در حال تجزیه و تحلیل رفتار آنها است و کوچکترین خطا در رفتار و کردار والدین می‌تواند آینده و سرنوشت آنها را تحت تاثیر قراردهد.
یکی از مواردی که تاثیر زیادی در شکل گیری ذهنیات و شخصیت کودک دارد نوع پوشش والدین در مقابل کودک و رفتار والدین با یکدیگر در مقابل کودک است که البته میزان پوشش والدین در خانواده با توجه به فرهنگ و اعتقادات آنها متفاوت است.

دکتر مهسا ساداتی، روانشناس کودک و نوجوان، در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، عنوان کرد: کودکان مجازهستندکه صمیمیت عاطفی بین والدین را مشاهده کنند واین مسئله نه تنها ممنوع نیست بلکه به ایجاد احساس امنیت در کودکان کمک میکند و صمیمیت عاطفی را می‌توان به دو شکل کلامی و دیداری به کودک ارائه کرد.

وی با بیان اینکه والدین در ارائه صمیمیت کلامی می توانند از کلمات محبت آمیز در رابطه با یکدیگروکودک استفاده کنند؛ اظهار کرد: نشان دادن صمیمیت دیداری به شکل بوسیدن و در آغوش گرفتن یکدیگر تامین می‌شود، البته باید به نوعی باشدکه موجب تحریک جنسی کودک نشود؛ مثلا بوسیدن لب در مقابل کودک معقول نیست و باید توجه کرد که این صمیمیت به شکل صمیمیت عاطفی به کودک ارائه شود نه صمیمیت جنسی.

این کارشناس مسائل کودک و نوجوان، با اشاره بر اینکه بحث و مشاجره در زندگی امری طبیعی است، بیان کرد: والدین باید از سن دو سالگی اتاق خواب کودک را جدا کند؛ زیرا اتاق خواب والدین فقط مکانی برای برقراری رابطه جنسی نیست بلکه محل امنی جهت حل تعارضات بین آنها نیز هست.

وی ادامه داد: بحث‌های کوچک خانوادگی که براساس قواعد خاصی مانند رعایت حقوق طرف مقابل برای حرف زدن و استفاده نکردن از توهین و الفاظ زشت صورت می‌گیرد؛ اگر در مقابل کودک رخ دهد، کودک را برای زندگی در دنیای واقعی آماده می سازد اما بحث و دعواهای شدید در مقابل کودک می‌تواند منجر به اضطراب، احساس عدم امنیت و احساس گناه در کودکان شود.

ساداتی با اشاره تاکید براینکه کودکانی که در خانه شاهد دعواهای شدید والدین بوده‌اند، سطح اضطراب بالاتری نسبت به همسالان خود دارند، عنوان کرد: این کودکان نه تنها از نزدیک بودن و صحبت کردن والدین احساس خوبی ندارند، بلکه دائما دچار احساس خطر در مورد بحث بین والدین خود هستند؛ همچنین احساس گناه نیز در این کودکان شایع است؛ زیرا ممکن است در بین بحث حرف‌هایی زده شود که کودک احساس کند که در به وجود آمدن تعارضات بین والدین مقصراست.

وی با بیان اینکه همه والدین نگران پوشش خود نزد فرزندشان هستند، اظهار کرد: بسیاری از افراد معتقدند که پوشش بی قید و بند مناسب تر است؛ زیراباعث کاهش کنجکاوی کودک در برابر جنس مخالف خواهد شد؛ عده ای نیز بر این اعتقادند که باید بسیار سخت گیرانه در برابر کودک ظاهر شوند و بدیهی است که افراط و تفریط در هیچ زمینه‌ای مجاز نیست.

این کارشناس مسائل کودک و نوجوان، با اشاره بر اینکه در همه فرهنگ ها حد معقولی از پوشش در خانواده ها مشخص شده است، ادامه داد: پوشش مناسب فقط اختصاص به دختران و مادران ندارد و از سمت پسران و پدران نیز پوشش مناسب باید در خانواده رعایت شود؛ زیرا پوشش بیش از حد آزاد در والدین سبب از بین رفتن حریم ها در خانواده، به خطر انداختن حد و مرز های خانه و خانواده و در نهایت باعث می‌شود کودک خود را ملزم به رعایت کردن قوانین خانه احساس نکند.

ساداتی با تاکید بر اینکه والدین باید در سنین بلوغ مراقب پوشش خود در مقابل فرزندان باشند، تصریح کرد: مادر نباید در مقابل فرزند جنس مخالف لباسهای بیش از حد باز، تنگ و بدن نما استفاده کند تا کنجکاوی جنسی فرزندان را برانگیخته نشود.

ساداتی ادامه داد: والدین باید در سنین سه تا پنج سالگی که کودک نسبت به اندام و لباس های پدر و مادر کنجکاوی نشان می‌دهد و شروع به پرسیدن سوال در مورد تفاوت های بین دختران و پسران، اندام های جنسی و به دنیا آمدن بچه می کند؛ در انتخاب لباس خود دقت بیشتری کنند همچنین باید در حمام بردن کودک نکات اخلاقی را رعایت کنند؛ مثلا کودک با والد همجنس به حمام برود و والدین در حین حمام کردن لباس زیر به تن داشته باشند.

روانشناس کودک و نوجوان عنوان کرد: اگر پدر و مادر بیش از حد پوشیده باشند و در لباس پوشیدن سختگیری به خرج دهند، کودک احساس می‌کند که در خانه ممنوعیت و قانون های بسیار زیادی در مورد پوشش وجود دارد و در نتیجه با توجه به اینکه کودکان پذیرش قانون‌های بسیار سخت را ندارند کودک درک نمی کند که کجا باید خود را بپوشاند و در کجا می تواند آزادانه لباس بپوشد.
وی خاطرنشان کرد: زمانی که والدین صمیمیت بین خود را در خانه نشان نمی دهند؛ کودک نیز در خانه صمیمیت عاطفی را یاد نمی گیرد و توانایی ابراز محبت از کودک سلب می‌شود و در نهایت بعدها در زندگی زناشویی خود دچار ناتوانی در ابراز محبت و عدم ایجاد صمیمیت عاطفی با همسر می گردد.
 

وی تاکید کرد: زمانی که محدودیت های زیادی در زمینه پوشش و صمیمیت در خانه اعمال می‌شود، کودک دچار کنجکاوی شدید جنسی خواهد شد و وقتی که سوال های جنسی در ذهن کودک شکل بگیرد، به دلیل خجالت و یا ترس از تنبیه شدن توسط والدین، کودک از پرسیدن سوال هایش امتناع کند و در سن بلوغ از منابع غیر استاندارد مثل فضای مجازی و همسالان پاسخ سوال های خود را جستجو میکند که این امر سبب از بین رفتن احساس صمیمیت نسبت به والدین می‌شود.

این کارشناس مسائل کودک و نوجوان، با اشاره بر اینکه با رسیدن کودک به سن دبستان و پیدا کردن درک نسبی از روابط بین والدین، استفاده از لباسهای باز و بدن نما ممنوع است؛ تصریح کرد: استفاده از فحش های جنسی، شوخی های جنسی و دیدن فیلم هایی با صحنه های غیر اخلاقی ممکن است منجر به عدم رشد طبیعی جنسی در کودکان گردد و باعث تحریک جنسی کودکان شده و پروسه بلوغ جنسی را سریع تر نماید و در نهایت منجر به انحرافات اخلاقی در سنین نوجوانی و جوانی شود.

تلاش دارند برهنگی را از کانون خانواده ترویج نمایند

حجت الاسلام محمدابراهیم انصاری شیری پژوهشگر دینی و روانشناس کودک و نوجوان نیز در این رابطه عنوان کرد: نحوه پوشیدن لباس علاوه بر اینکه انسان را از سرما و گرما حفظ می کند نشانگر شخصیت و وقار انسان نیز هست و به همین علت اسلام برای حفظ وجهه و شخصیت مسلمانان به پوشش مناسب سفارش می کند.

وی با اشاره بر آیات ۵۸و ۵۹ قرآن کریم در سوره نور، بیان کرد: این آیه به نکات تربیتی مانند لزوم دور بودن فرزند از خلوت پدر ومادر و مجزا بودن اتاق آنان، کسب اجازه فرزندان برای ورود به اتاق پدر ومادر، تفاوت پوششی که والدین در خلوت یکدیگر دارند و پوششی که مقابل فرزندان دارند اشاره می‌کند.

وی با بیان اینکه در قسمتی از این آیات خداوند می فرماید:«زنان زینت خود را آشکار نکنند»، تصریح کرد: آرایش کردن زن حتی جلو فرزندان امری کاملا قبیح و ناپسند است چه رسد به بیرون منزل (آرایش زن فقط برای شوهر توصیه و تأکید شده، نه بقیه محارم مثل فرزند و پدر یا برادر) همچنین پوشش زنان و دختران در منزل هم نباید جلب توجه کند، یعنی نباید لباس تنگ و نازک بپوشند که برجستگی های بدن آنان نمایان شود و باعث بلوغ زودرس آنان شود.

وی ادامه داد: این آیات به مردم مؤمن و متدین می‎فرماید: فرزندانی که به سن بلوغ نرسیده‌اند در سه وقت پیش از نماز صبح که وقت برخاستن از بستر خواب است، هنگام نیمروز که جامه‎های خود را بیرون می‎آورید وبعد از نماز عشا برای ورود به اتاق و خلوت والدین باید اجازه بگیرند؛ اما بعد از این اوقات، آمد و رفت کودکان نابالغ بلامانع است و زیانی ندارد و این برای تأمین اسباب سلامت روحی کودکان و رشد طبیعی آنهاست که در غیر این صورت، برای آنها مصونیتی نخواهد بود ولی هنگامی که فرزندان شما به سن بلوغ رسیدند، در هر حال باید برای وارد شدن بر شما اجازه بگیرند.

حجت الاسلام انصاری شیری با تاکید بر اینکه سالهاست که استکبار جهانی برای منافع خود، برای از بین بردن فرهنگ ملت های مختلف و القای فرهنگ منحط خود از حربه پوشش استفاده می کند، اظهار کرد: در این بین از همه بیشتر بر روی مسلمانان مخصوصا شیعیان و ایران سرمایه گذاری کرده اند و قصد دارند برهنگی را از کانون خانواده ترویج نمایند و در این راه از انواع حیله ها استفاده می نمایند؛ مثلا می‌گویند که مگر اسلام نمی گوید زن ها باید در منزل خود راحت باشند و لباس راحت داشته باشند؛ یا اینکه دیدن اندام مادر برای فرزندان حرام نیست.

وی با اشاره بر اینکه از نظر حکم شرعی، واجب نیست مادر همه اعضای بدن خود را از فرزندان خودش بپوشاند و باز بودن سر، گردن، دستها و ساق پا اشکالی ندارد، ادامه داد: رعایت پوشش مناسب بر اساس الگوهای اخلاقی و اسلامی در خانواده بسیار مهم است و ثبات و آرامش و امنیت را در خانواده ایجاد می‌کند و پوشش مناسب نه تنها سبب آرامش والدین، بلکه برای رشد طبیعی کودکان لازم و ضروری است.

حجت الاسلام انصاری شیری تصریح کرد: پوشیدن لباسهای تنگ و چسبان یا عریان و نیمه عریان بودن در حضور فرزندانی که به سن تمیز رسیده‌اند تبعات و اثرات مخربی از جمله بلوغ زودرس دارد و والدین باید در مقابل فرزندان، لباس هر چند راحت، اما مناسب داشته باشند مخصوصا مادر باید لباسی بپوشد که برجستگی‌های بدن او نمایان نشود.

وی با اشاره براینکه اسلام جهت تربیت خوب، بوسیدن دختر شش ساله (غیر از فرزند خود) را برای مرد و بوسیدن پسر هفت ساله (غیر از فرزند خود) را برای زن ممنوع کرده است، اظهار کرد: اینگونه کارها علاوه بر این که موجب انحراف جنسی آنان، موجب بلوغ زودرس نیز می‌گردد و هر رفتاری که به بلوغ زودرس طفل کمک کند، خیانت و جنایت است.

این پژوهشگر دینی با بیان اینکه دختری که به سن تمیز یا نزدیک سن بلوغ می‌رسد حتی پدر هم حق ندارد او را به نحوی که سینه دختر به سینه پدر بچسبد در آغوش بگیرد، خاطرنشان کرد: بهتر است پدر فقط سر دخترش را بغل کند و او را ببوسد، نوازش کند، با بسیار حرف بزند، حرف او را بشنود و با کلمات محبت آمیز فراوان با او صحبت کند، همچنین مادر هم حق ندارد فرزند پسر خود را که به سن بلوغ یا نزدیک سن بلوغ است، به سینه بچسباند.باید بدانیم که کودکان آیینه رفتار و اعمال والدین هستند و کوچکترین خطا و یا رفتار نیکویی که انجام می‌دهند در آینده ای نه چندان دور شاهد بازخوردش از جانب فرزندشان خواهند بود.