به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از ارومیه، شعر اردوغان از نگاه تاریخ، دردنامه آذربایجانی های آن سوی مرز است. زمانی که از سرزمین مادری شان یعنی ایران جدا می شدند، سرودند، اما آنچه که از خواندن این شعر توسط اردوغان به ذهن متبادر می شود این است که هدف او از طرح آن بعد از آزاد سازی قره باغ،  ایجاد تفرقه در داخل ایران است. البته او بهتر از هر کسی قدرت ایران در حفظ تمامیت ارضی خود را می داند، اما با این حال دست به کاری می زند که نه از لحاظ سیاسی و نه عقلی جایگاهی ندارد.

اما در خصوص توهمات اردوغان برای ایجاد امپراطوری نوعثمانی و کشاندن تفرقه قومی به داخل ایران، دانستن مطالبی لازم و ضروری است:

جمهوری اسلامی ایران نزدیک ترین کشور از لحاظ فرهنگ، زبان، دین و مذهب به جمهوری آذربایجان است و کنکاش در روابط این دو کشور نشان می دهد که ایران همواره یاری گر آذربایجان بوده و از حق این کشور برای آزادی قره باغ اشغالی حمایت کرده است، اما به راستی چرا حکومت آذربایجان و رسانه های آن برخلاف مردمانش در برابر ایران اینگونه موضع سنگینی می گیرند؟ شرایط رابطه ایران و ترکیه هم این گونه است.

اسرائیل دشمن واضح ملت ایران و مسلمانان جهان است و از طرفی آذربایجان مناسباتی با این رژیم غاصب دارد و اگر با تعمیق و موشکافانه نظر کنیم کاملا می توان به تاثیر خاخام های صهیونستی در سیاست های این کشور پی برد و در این سال های اخیر فعالیت یهودی ها در کشور آذربایجان بیشتر شده است و حتی در زمان جنگ قره باغ بارها و بارها پرچم اسرائیل غاصب در کنار پرچم این کشور و ترکیه قرار گرفت و این در حالی است که دولت باکو از برگزاری خیلی از مراسمات دینی شعیان که 80 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، ممانعت می کند و در مواردی هم دست به تخریب مساجد زده است و به نظر می رسد تاثیر صهیونست ها در تصیمات دولت آذربایجان و ترکیه در مواجه با جمهوری اسلامی ایران تاثیرگذار بوده است.

رجب طیب اردوغان سعی دارد با حضور نظامی در کشورهای منطقه از جمله آذربایجان، سوریه، عراق، و ... نقش محوری ایفا کند و از سوی دیگر گاهی در برابر آمریکا مواضعی نمایشی هم می گیرد، اما عملکرد رئیس جمهور ترکیه بیشتر به شوی تبلیغاتی شبیه است تا حرکتی برای رسیدن به اقتدار چرا که در سال های گذشته به عیان دیدیم که چگونه در کودتای 2016 فرار را بر قرار ترجیح می داد، مقابل پوتین رئیس جمهور روسیه تحقیر شد و در سوریه با هزینه های گزافی که کرده بود سرشکسته شد و امروز هم در باتلاق لیبی گرفتار شده و از طرفی هم روابطش بعد از هزینه های هنگفت برای پیوستن به اتحادیه اروپا، با کشورهای اروپایی شکر و آب شده و در آستانه تحریم های این اتحادیه قرار دارد، و آن چه که به نظر می رسد این است که اردوغان می خواهد با این حرکت های تبلیغاتی موقعیت و جایگاه از دست رفته خود در ترکیه و منطقه را با تحریک عواطف قومی به دست بیاورد.

در این میان عکس العمل برخی به اصطلاح دلباخته آذربایجان به این رفتار رئیس جمهور ترکیه تعجب برانگیز است، کسانی که تاریخ به وفور از آنان به خود دیده است و چیزی جز ضرر و هزینه برای مردم آذربایجان نداشته اند و همچون اردوغان آلزایمر تاریخی دارند و نمی دانند که اگر قرار بر پیوستن باشد، باید جزء به کل ملحق شود نه کل به جزء! باکو و گنجه و قره باغ و نخجوان موطن اصلی شان ایران است.

البته جواب این کوتاه فکرها را ملت ومسئولین ایران و نمایندگان شهرهای ترک زبان ایران دادند، اما از آن جایی که این اقلیت انگشت شمار صرفا عمله بی مواجب ترکیه هستند دست از حماقت خود بر نخواهند داشت.

سینه چاکان اردوغان نمی دانند ترک هایی که فرهنگ عاشورایی را دیده اند و در پوست و استخوان خود آن را پرورش داده اند، زیر پرچم سکولاریسم و خادمان صهیونیسم سینه نمی زنند و برای دین، وطن، خاک و ناموسشان خون ها داده و آبرو ها خرج کرده اند، پس هیچ وقت فضا را برای مطامع دشمن آماده نخواهند کرد و آن کسی که در این بین متضرر خواهد بود، باز هم جریان اردوغان است که مثل دیگر حرکت هایشان شکست دیگری را در تاریخ از خود ثبت خواهند کرد.

در این بین آن چه که باید دولتمردان ما بدان توجه کنند مطالبات برحق مردم آذربایجان مثل زبان مادری، توجه عادلانه، دریاچه ارومیه، توجه به معیشت و اشتغال جوانان است که هر از گاهی دشمن با سوار شدن بر آن برای کشور هزینه تراشی می کند و لازم است دلسوزان و کارگزاران نظام آن را از مجاری قانونی حل کنند.

محمد شیخلو

انتهای پیام