جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳ |۲۰ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 22, 2024
جنگ احد

حوزه/ آیه ۱۷۹ سوره آل عمران آخرین آیه درباره‌ی جنگ اُحد است که می‌فرماید: جهان یک آزمایشگاه بزرگ است و چنین نیست که هر کس ادّعای ایمان کند رها شود و در جامعه به طور عادّی زندگی کند، بلکه شکست‌ها و پیروزی‌ها، برای شناخته شدن نهان انسان‌هاست.

به گزارش خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در تفسیر نور به ارائه «نکات ناب» و «پیام های زیبای آیات قرآن کریم» پرداخته که حوزه نیوز در این نوشتار، آیه ۱۷۹ سوره مبارکه آل عمران را در قالب مجموعه «قطره ای از دریا» ارائه می نماید.

    

* آیه

ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنینَ عَلی‌ ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمیزَ الْخَبیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبی‌ مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظیمٌ

   

* ترجمه

خداوند بر آن نیست که (شما) مؤمنان را بر آن حالی که اکنون هستید رها کند، مگر اینکه (با پیش آوردن آزمایش‌های پی در پی)، ناپاک را از پاک جدا کند و خداوند بر آن نیست که شما را بر غیب آگاه سازد، ولی از پیامبرانش، هر که را بخواهد (برای آگاهی از غیب) بر می‌گزیند، پس به خدا و پیامبرانش ایمان آورید و (بدانید) اگر ایمان آورده و تقوا پیشه کنید، پس برای شما پاداش بزرگی خواهد بود.

   

* نکته ها

این آیه، آخرین آیه درباره‌ی جنگ اُحد است که می‌فرماید: جهان یک آزمایشگاه بزرگ است و چنین نیست که هر کس ادّعای ایمان کند رها شود و در جامعه به طور عادّی زندگی کند، بلکه شکست‌ها و پیروزی‌ها، برای شناخته شدن نهان انسان‌هاست.

بعضی مؤمنان خواستار آگاهی از غیب و نهان انسان‌ها بودند و می‌خواستند از طریق غیب منافقان را بشناسند، نه از طریق آزمایش که این آیه می‌فرماید: راه شناخت، آزمایش است نه غیب، و شناسایی خوب و بد، از طریق آزمایش‌های تدریجی صورت می‌گیرد؛ چون اگر به علم غیب، افراد بد و خوب شناخته شوند، شعله‌ی امید خاموش و پیوندهای اجتماعی گسسته و زندگی دچار هرج و مرج می‌شود.

   

* پیام ها

۱- خداوند، کفّار را به حال خود رها می‌کند؛ «نملی لهم لیزدادوا اثماً» ولی مؤمنان را رها نمی‌کند. «ما کان اللّه لیذر المؤمنین»

۲- جداسازی پاک از پلید، از سنّت‌های الهی است. «حتی یمیز الخبیث من الطیّب»

۳- ایمان و کفر افراد، از امور درونی و غیبی است که باید از طریق آزمایش ظاهر شود، نه علم غیب. «حتّی یمیز الخبیث من الطیّب و ما کان اللَّه لیطلعکم علی الغیب»

۴- زندگی با مردم باید بر اساس ظاهر آنان باشد، آگاهی بر اسرار مردم، زندگی را فلج می‌کند. «و ما کان اللّه لیطلعکم علی الغیب»

۵ - علم غیب، مخصوص خداست و فقط به بعضی از پیامبران برگزیده‌اش، آن هم در حدّ اطلاع بر غیب نه تمام ابعاد آن، بهره‌ای داده است. «لیطلعکم»

۶- هر چند زندگی باید به نحو عادّی سپری شود، ولی خدا به افرادی علم غیب را عطا می‌کند. «ولکن اللّه یجتبی من رسله»

۷- درجات انبیاء یکسان نیست. «یجتبی من رسله من یشاء»

۸ - خداوند علم غیب را به کسانی می‌دهد که از جانب او صاحب رسالتی باشند. «ولکن اللّه یجتبی من رسله»

۹- ایمان قلبی باید همراه با تقوای عملی باشد. «تؤمنوا و تتقوا»

۱۰- طیب و پاکی اصالت داشته و پایدار است، ولی خبث، عارضی و رفتنی است. «یمیز الخبیث‌ من ‌الطیّب» جداکردن ناپاک از پاک، نشانه عارضی بودن ناپاک است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • عباس جعفری IR ۰۸:۲۸ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
    0 1
    با سلام لطفاً تصویر را اصلاح فرمائید ... نقش شمشیر با این شکل دروغ و افسانه است!!؟؟؟؟
    • DE ۱۱:۲۳ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
      0 0
      میشه لطفا بفرمایید چرا افسانه است ؟
  • عباس جعفری IR ۱۲:۰۰ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
    1 0
    جهت مطالعه .... ذوالفقار یعنى چیزى که داراى مهره ها و شیارها و حفره ها است. فقار جمع فَقره (مهره هاى کمر) و «فُقره» (شیارها و حفره ها) است. شمشیر «مُفقَّر» یعنى، شمشیرى که شیارهاى باریک و با عمقى اندک یا حفره هایى در وسط تیغه دارد. شیارها از وسط تیغه، به سمت بیرون کشیده شده است. به شمیر امام على(ع) ذوالفقار مى گفتند؛ چون روى تیغه ى آن حفره هایى (گودى ها) کوچک و زیبایى، جهت تزیین داشت.(لسان العرب، ج ۱۰، ص ۳۰۰؛ تاج العروس، ج ۷، ص ۳۵۶ - ۳۵۷. ماده ى فقر؛ ربیع الأبرار، زمخشرى، ج ۳، ص ۳۱۵) همچنین گفته اند روى تیغه ى آن از کنار دسته تا نوک شیارى بلند و باریک داشت که شیارهایى باریک از آن شیار بلند، به طرف نوک شمشیر در دو طرف ایجاد شده بود (علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۳۴۰) البته برخى به خطا تصور مى کنند که «ذوالفقار»؛ یعنى، شمشیرى که دو تیغه دارد و بر همین اساس، در نقاشى ها و حتى فیلم ها، آن را دو تیغه نشان مى دهند. تنها ابن شهر آشوب گفته است: و کان ذوالفقار ذا شعبتین ، ذوالفقار دو تیغه داشت که به نظر مى آید برداشت شخصى او، از معناى «ذوالفقار» است (ر.ک: مناقب آل ابى طالب، ج ۳، ص ۲۹۰) در روایتى منسوب به امام صادق(ع) آمده است : «ذوالفقار بدین جهت این نام گرفت که در وسط تیغه در طول آن، شیارى بود که آن را به مهره هاى کمر تشبیه کرده بودند» (علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰؛ مناقب، ج ۳، ص ۳۴۰)
  • عباس جعفری IR ۱۲:۰۱ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
    1 0
    جهت مطالعه .... ذوالفقار یعنى چیزى که داراى مهره ها و شیارها و حفره ها است. فقار جمع فَقره (مهره هاى کمر) و «فُقره» (شیارها و حفره ها) است. شمشیر «مُفقَّر» یعنى، شمشیرى که شیارهاى باریک و با عمقى اندک یا حفره هایى در وسط تیغه دارد. شیارها از وسط تیغه، به سمت بیرون کشیده شده است. به شمیر امام على(ع) ذوالفقار مى گفتند؛ چون روى تیغه ى آن حفره هایى (گودى ها) کوچک و زیبایى، جهت تزیین داشت.(لسان العرب، ج ۱۰، ص ۳۰۰؛ تاج العروس، ج ۷، ص ۳۵۶ - ۳۵۷. ماده ى فقر؛ ربیع الأبرار، زمخشرى، ج ۳، ص ۳۱۵) همچنین گفته اند روى تیغه ى آن از کنار دسته تا نوک شیارى بلند و باریک داشت که شیارهایى باریک از آن شیار بلند، به طرف نوک شمشیر در دو طرف ایجاد شده بود (علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۳۴۰) البته برخى به خطا تصور مى کنند که «ذوالفقار»؛ یعنى، شمشیرى که دو تیغه دارد و بر همین اساس، در نقاشى ها و حتى فیلم ها، آن را دو تیغه نشان مى دهند. تنها ابن شهر آشوب گفته است: و کان ذوالفقار ذا شعبتین ، ذوالفقار دو تیغه داشت که به نظر مى آید برداشت شخصى او، از معناى «ذوالفقار» است (ر.ک: مناقب آل ابى طالب، ج ۳، ص ۲۹۰) در روایتى منسوب به امام صادق(ع) آمده است : «ذوالفقار بدین جهت این نام گرفت که در وسط تیغه در طول آن، شیارى بود که آن را به مهره هاى کمر تشبیه کرده بودند» (علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۰؛ مناقب، ج ۳، ص ۳۴۰) منبع: https://www.porseman.com/article/%D8%B4%D9%85%D8%B4%D9%8A%D8%B1-%D8%B0%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%81%D9%82%D8%A7%D8%B1--%D8%B4%D9%85%D8%B4%D9%8A%D8%B1-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%84%D9%8A(%D8%B9)/14327
  • أبو مهدی یار IR ۱۲:۲۱ - ۱۳۹۹/۱۰/۳۰
    0 0
    سلام - از کجا معلومه که شمشیر ذوالفقاره؟ صرف بودن یک شمشیر داخل عکس، اون هم شمشیری دو لبه، دلیل بر این نمیشه که حتما شمشیر ذوالفقاره