به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از گرگان، خانم لیلا کابوسی در ویژه برنامه شهادت حضرت فاطمه(س) که با حضور بانوان مدیریت حوزه علمیه خواهران این استان برگزار شد، بیان کرد: حضرت فاطمه(س) الگوی کامل و جامع برای تمام انسان‌ها است، زیرا وجود نورانی ایشان امتیازات فراوانی دارد که در غیر انبیاء و ائمه اطهار(علیهم السلام) یافت نمی شود.
وی در ادامه با اشاره به فرازهایی از خطبه فدکیه، آن را خطبه‌ای تربیتی معرفی کرد و افزود: انگیزه قیام و اقدام حضرت فاطمه(س) از ایراد خطبه، تعلیم، تدریس، مناظره سیاسی و حضور در صحنه به منظور استرداد خلافت و فدک بود.
معاون فرهنگی حوزه علمیه خواهران گلستان با مقایسه خطبه حضرت فاطمه(س) با نهج البلاغه، توضیح داد: خطبه فدکیه از نظر فصاحت، بلاغت و شیوایی محتوا همطراز با خطبه های امام علی(ع) است که سرشار از مضامین معارفی همچون؛ توحید، نبوت، امامت، عظمت قرآن و ... بوده و به عنوان یکی از نفیس ترین میراث های حضرت فاطمه(س) به شمار می‌آید.
کابوسی با بیان اینکه الگوبرداری از سبک و سیره حضرت فاطمه(س) نیازمند شناخت و معرفت نسبت به ویژگی های اخلاقی، منش‌ها و کنش‌ها و حتی واکنش‌های ایشان است، خاطرنشان کرد: حضرت زهرا(س) از نظر قرآن، انسان کاملی است که شیوه و سیره ایشان بر مدار حق می‌باشد، بر این اساس، زندگی آن حضرت باید سرمشق قرار گیرد.
وی، حضرت فاطمه(س) را از حجت‌های الهی بر بندگان معرفی کرد و افزود: حضرت(س) با اینکه امام معصوم یا پیامبر نیستند، ولی سخن ایشان حجت است؛ زیرا خداوند آن بانوی بزرگوار را به علم لدنی و عصمت در قول و فعل و تقریر ستوده است؛ لذا سخن حضرت فاطمه(س) برای هر انسان مسلمانی حجت بوده و باید از قول، فعل و تقریر ایشان به عنوان سنت الهی پیروی کند.
معاون فرهنگی حوزه علمیه خواهران گلستان، با اشاره به آیه ۳۳ سوره احزاب، عصمت فاطمی را از فضایل حضرت زهرا(س) برشمرد و تشریح کرد: حضرت فاطمه(س) از جمله اهل بیت پیامبر(علیهم‌السلام)است که اراده الهی بر پاکی و عصمت او از هر نوع آلودگی تعلّق گرفته است.
کابوسی در ادامه مباحث خود، برخی از ویژگی های شخصیتی حضرت فاطمه(س) را برشمرد و چگونه زیستن، نحوه معاشرت با همسر و فرزندان، سامان بخشی به امور خانه و زندگی و شخصیت بخشی به فرزندان را از آن جمله دانست.
معاون فرهنگی حوزه علمیه خواهران گلستان ادامه داد: حضرت زهرا(س) در راستای محبت و مهرورزی به فرزندان، از همان آغاز کودکی، عبادت و پرستش خداوند متعال را در روح و روان آنان تثبیت کرده و از همان ابتدا به فرزندان خود، علم آموخت و آنان را برای کسب معارف و تشویق در فراگیری، آماده می کردند.
انتهای پیام
