به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، حجت‌الاسلام‌والمسلمین میر احمدرضا حاجتی، استاد اخلاق حوزه علمیه خوزستان، در ادامه سلسله مباحث «مسیر یار»، با اشاره به آیه شریفه «اتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً» اظهارداشت: به ما دستور داده شده است که حضرت ابراهیم(ع) را الگوی خود قرار دهید و آن‌گونه که ابراهیم(ع) حرکت و زندگی کرده، زندگی کنید.
وی، با اشاره به فضائل این پیامبر الهی در قرآن گفت: باید بدانیم چرا خداوند متعال حضرت ابراهیم(ع) را به‌عنوان الگو معرفی کرده و در قرآن کریم فضیلت‌هایی همچون «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّهِ حَنِیفًا وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ» برای او ذکر شده است؛ اگر امام علی(ع) خود را از آل ابراهیم می‌داند «نحن آل ابراهیم»، راز عظمت آن در دو ویژگی است که خداوند منان برای او ذکر می فرماید «إنَّ إبراهیمَ لَأوّاهٌ حَلیمٌ».
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حاجتی، در شرح آیه شریفه گفت: حلیم، به معنای سعه وجودی است که موجب صبر و مقاومت انسان در زندگی می‌شود، لکن صفت برتر ابراهیم (ع)، «أواه» بودن اوست که در بیان الهی نیز مقدم شده است.
بیشتر بخوانید؛
وی در ادامه گفت: «أواه» به شخصی گفته می‌شود که بسیار اهل دعاست و بخشی از عظمت این پیامبر بزرگ، ریشه در اهل دعا بودن او دارد؛ ازاین‌رو، کسی که بسیار اهل دعاست «ابراهیمی» است.
این استاد اخلاق حوزه، با تأکید بر اهمیت دعا اظهارداشت: در عبارتی از ائمه معصومین(ع) آمده است «شِیعَتُنَا کَالنَّحْلِ» و وجه شباهت را نیز «اهل زمزمه»، «مناجات سحر» و «اهل دعا کردن» ذکر کرده‌اند.
وی در پایان به تأثیر قطعی دعا اشاره کرد و با ذکر اشعاری از مولوی گفت: ممکن است رسیدن به مقام ابراهیم برای ما میسر نباشد، اما می‌توانیم و باید «ابراهیمی» باشیم...
سایه حق بر سر بنده بود
عاقبت جوینده یابنده بود
گفت پیغامبر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری
انتهای پیام./
