به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام حسن مرادی در صفحه مجازی‌اش نوشته است:

روز معلم است، هر چند که شاگردی در محضر شما نکردم ولی از کسی هم در زندگی به اندازه شما درس نگرفتم.

یادش بخیر آن روزی که کتابی در مورد آداب طلبگی می خواندم که در آن نوشته بود، طلبه باید استاد اخلاق داشته باشد، به محضر شما آمدم و گفتم طلبه باید استاد اخلاق داشته باشد، شما استاد اخلاق من می‌شوید، لبخند زیبایی زدید و فرمودید بله، درس اول هم تقواست، برو رساله مرجع تقلیدت را بردار، واجبات را انجام بده و محرمات را ترک کن، بعد بیا برای درس دوم، و من هنوز در حال درجازدن در یادگیری و انجام درس اول هستم.

یادش بخیر، چه قدر راه خدا را ساده نشان می‌دادی، هر کس می‌آمد، می‌گفتید: بسم الله بگو و شروع کن، راه انجام واجبات و ترک محرمات است، بر عکس برخی که آن قدر راه خدا را سخت و پیچیده نشان می‌دادند که کسی جرأت فکر کردن به آن را پیدا نمی‌کرد.

عزیز خدا، از تو حرّیت و آزاد اندیشی را یاد گرفتم، روی همه مسائل خودتان فکر کرده بودید و به معنای واقعی کلمه مجتهد دین بودید، به مشهورات و حرف‌هایی که اصل و اساسی نداشت، اکتفا نمی‌کردید، یادم هست یک بار گفتم چرا این قدر نظرات شما با استادتان علامه متفاوت است، معمولا شاگردها زیاد با اساتیدشان اختلاف ندارند، لبخند ملیحی زدید و فرمودید ما از اخلاق علامه استفاده می‌کردیم، قرار نبود در همه چیز مثل ایشان شویم.

ساده بودی و بی آلایش و همیشه در دسترس، سه وعده نماز خواندن در مسجد امام حسن علیه السلام کار ساده‌ای نبود، آن هم برای شما با آن همه مریضی اما به عشق جوان ها می‌آمدی، بعد از نماز هم از شدت پا درد، پاها را دراز می‌کردید، ذکر می‌گفتید و به حرف دل جوان‌ها گوش می دادید، همین صفا و سادگی باعث شد، قدرتان را ندانیم و فکر کنیم همیشه هستید.

بچه طلبه‌ای بودم، بازیگوش، دستم را گرفتید، گفتید برو صرف میر بخوان و بیا پیش من امتحان بده، انصافا سخت هم امتحان می‌گرفتید، دوبار مردودم کردید، اما درس خوان شدم، بعد فرمودید، شرح انموذج و بعد...،آخر کدام آیت‌الله ، کدام استاد، کدام دوست اینگونه است؟

رهبر انقلاب به همنشینی با شما، مسرور بود، آن‌ وقت شما برای یک بچه طلبه این همه وقت می‌گذاشتید، چگونه بغضم را فرو برم و چگونه تشکر کنم، ای کاش الان هم کنارم بودید و تنهایمان نمی‌گذاشتید.

ای کاش، شاگردی کرده بودم و ای کاش و ای کاش و ...
هر چند می‌دانم دارید لبخند می‌زنید و می‌فرمایید: من که هستم مرادی، تو شاگردی نمی‌کنی، تو به یاد ما نیستی، و تو ...
دوستت دارم ، استاد علم، اخلاق، معنویت و زندگی، حضرت آیت‌الله خوش وقت