سیده شبنم فاطمی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه با اشاره به این که در حال حاضر یکی از دغدغه های اصلی در خصوص مسایل و مشکلات امروز جامعه به ویژه در حوزه مسایل شهری ناظر به چگونگی حل مشکل و ارایه راهکارهاست، اظهار داشت: خیلی ها در شرایط فعلی این پرسش را مطرح می کنند که "راه حل چیست؟ " که به نظرم همین سؤال نشانگر احساس نیاز جامعه به تغییر وضعیت موجود و البته تا حدی عدم‌ فهم علت پیچیدگی ها و گره های کور مسائل موجود و نیز ناظر به ناتوانی و ضعف عمومی در اصلاح وضعیت موجود است.

وی افزود: از دیگر سو باید توجه داشت که کارشناسان و متخصصان حوزه های مختلف نظرات متفاوت و گاه متناقضی برای حل مشکلات و مسائل ارایه می دهند، اما اجمالاً اینکه بدانیم اساسی ترین قدم، اجماع نظر مدیریت شهر برای مسائل اولویت دار است.

وی اضافه کرد: به عبارتی قبل از اینکه کاری انجام شود یا هزینه ای صرف گردد باید به یک اشتراک نظر واحد برسیم و حداقل زمینه را برای حفظ مدت دار آن فراهم کنیم، به عنوان مثال در شهر قم آن هم حداقل برای یک سال همه سیستم مدیریتی و اثرگذار شهر، البته با دوری از منفعت های شخصی و این که با هم روی حل یک مسئله، چالش یا مشکل شهر تمرکز کنیم.

این کارشناس مسایل شهری همچنین گفت: این در حالی است که در وضعیت فعلی، به تعداد مدیران و کارشناسان اولویت داریم و اجماع هم نداریم، در نتیجه مناقشه جایگزین اجماع نظر شده و صحنه تصمیم های مدیریتی به کارزار جدل و کشمکش منافع شخصی بدل شده است. وی افزود: طبعاً بزرگترین مانع بر سر راه این توافق، ارجحیت منافع شخصی و جناحی دستگاه مدیریتی به جای منافع کشوری و گروهی است که دیگر نمی توانند از مزه شیرین آن بگذرند.

وی بیان داشت: قدم مهم دیگر، لزوم تصمیم برای تغییر مسیر است که سخت است و زمان می خواهد و اهلش؛ البته منظور از تغییر مسیر، عوض کردن سیاست های بالادستی هدایت کشور و انتخاب سیاست های جدید بر پایه نگرش های جدید و خودباورانه است.

وی ادامه داد: ما هنوز به صورت جدی، وسیع و عمیق بر روی تاریخ علوم و فنون خود مطالعه و بررسی نکرده ایم و هنوز نفهمیده ایم این تاریخ چگونه با وضعیت زمان؛ با ارزش های جامعه؛ با خواست مردم و با تغییرات جهان؛   هماهنگ می شد تا بفهمیم به کدام سمت حرکت کنیم و سیاست های خود را بر پایه تجربیات آن بنا نهیم.

فاطمی افزود: در واقع ما گذشته خودمان را در مسیر حرکت خود جا نداده ایم، در نتیجه به صورت ناقص در مسیری حرکت می کنیم که کشورهای توسعه یافته آن را انتخاب کرده اند. لذا چاره ای نیست جز تغییر منبع علوم و فنون از غرب به سمت تاریخ خودمان.

وی گفت: این موضوع البته از عهده دانشگاه های فعلی با رویکردهای سیاسی ایشان خارج است و بنابر این باید به فکر راهکارهای عمومی و فراگیرتر دیگر بود؛ به عبارتی بنای تغییر مسیر از نهاد دانشگاه بر نمی آید.

مسئول انجمن مردم نهاد"شهر" ابراز داشت: گام مهم بعدی ناظر به ایجاد بسترهای اصلاح جدی در نهاد دانشگاه است. این نهاد توان تربیت افراد پرسشگری را که درد و مسأله شهر و جامعه را بفهمد، ندارد. نهاد دانشگاه، در رویکرد و ساختار فعلی حاکم بر دانشگاه، تنها قدرت تربیت افرادی را دارد که اوج توانمندی ایشان استخدام شدن در ادارات دولتی و رسیدن به میز دولتی است. از این رو معتقدم که نهاد دانشگاه باید از ساختار سیاسی و امنیتی حاکم بر آن فاصله بگیرد تا رشد کند.

وی گفت: قدم آخر در این خصوص، بررسی تاثیر اقدامات توسط سیستم مدیریت شهر است. به عبارت دیگر مطالعه، آنالیز و تحلیل نتایج و پیامدهای طرح ها و برنامه های توسعه ای در کشور. وی افزود: بررسی طرح ها و برنامه ها و آگاهی از پیامدهای آنها، به سیستم مدیریتی قدرت تشخیص می دهد در نتیجه از تکرار اشتباهات و خطاها جلوگیری می کند و بدین سبب برای برنامه های بعدی تفکر پخته تری را ارائه خواهد داد، ضمن آن که راه اندازی سیستم های مستند نگاری و مراکز دیجیتال اسناد از جمله اقدامات زیرساختی این بخش است.

فاطمی اظهار داشت: البته باید توجه داشت که فاصله ما تا فهم این موارد و سپس بکار گرفتن آنها بسیار است و لذا مادامی که سیستم مدیریتی ما به فهم صحیح از متن بالا می رسد بهترین کار دسته های مردمی و بهره گیری از بسیج همگانی است.

وی در خاتمه افزود: البته مسلم است که کار سخت و پیچیده است، چه آن که شهرهای ما مقیاس بزرگی از یک خانواده مشکل دار هستند. مشکل را به راحتی نمی توان حل کرد ولی به گونه ای می توان چاره اندیشی و تدبیر کرد.