به گزارش خبرگزاری حوزه، استاد شهید مرتضی مطهری در یکی از یادداشت های خود اینگونه نوشته اند:

مردم در عین اینکه باید در یک صراط مستقیم و یک شاهراه حرکت کنند، هر کدام راهی از وجود خودشان مخصوص به خودشان دارند و به قول آقای طباطبایی در تفسیر سوره حمد: صراط یکی است اما سبیل، مختلف و متفاوت است.

شرط هادی و راهبر، سعه صدر و قدرت تحمل است که در عین اینکه همه مردم را می‌خواهد به یک شاهراه هدایت کند، توجه داشته باشد که «الطرق الی الله بعدد انفاس الخلائق‏»، توجه داشته باشد که سبیل متفاوت است.

همچو شخصی بهتر می‌تواند مردم را هدایت کند، برخلاف اشخاص تنگ نظر و ضیق المشرب که حتی در جزئیات زندگی مردم نیز می‌خواهند دخالت کنند و تضییق به عمل آورند.

از همین جا می‌توان فهمید که خوبی یک آیین به این نیست که حتی در جزئیات بخواهد بر مردم تضییق کند و همه را در راه فرعی واحد ببرد.

خوبی به این است که راه های فرعی و تعدد آنها را به رسمیت بشناسد، یعنی در حقیقت اختلافات لایتناهی فردی و اختلافات و تفاوت های اقلیمی و منطقه‏ ای قومی و حتی اختلافات زمانی و عهدی را به رسمیت بشناسد، در عین اینکه همه بشر را به یک شاهراه هدایت می‌کند.

یادداشت‌های استاد مطهری، ج ۲، ص ۸۳