به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، کرسی علمی ترویجی با عنوان کلام اجتماعی (چیستی، قلمرو و روش) به همت مؤسسه آموزش عالی حوزوی زینبیه و گروه کلام پژوهشکده حکمت و دین پژوهشی برگزار شد.

بر اساس این گزارش: حجت الاسلام و المسلمین محمدصفر جبرئیلی در ابتدا به ضرورت و تعریف کلام اجتماعی پرداخت و گفت: «کلام اجتماعی» تعاریف متعددی دارد از جمله: تبیین روزآمدی از متون و نصوص دینی با محوریت اعتقادی.

وی افزود: دانش کلامی بعد از غیبت صغری هویت پیدا کرده و با رویکرد اجتماعی ارائه شده است و کلام اسلامی یا شیعی باید امتداد پیدا کند و در سطح اجتماع ظهور و بروز یابد.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار داشت: کلام اجتماعی دارای ویژگی هایی از جمله: تبیینی، دفاعی و ناظر به ابعاد اجتماعی می باشد.

وی  افزود :  مبانی کلام اجتماعی شامل: اجتماع محوری در کنار فرد محوری، جامعیت اسلام(سیاست توسعه)، تفکر سیستماتیک، کرامت انسانی، حقوق بشر و تکالیف اجتماعی می باشد.

سرکار خانم مرضیه عبدلی در ادامه به تحلیل و ارزیابی مباحث استاد جبرئیلی پرداخت و گفت: مصادیقی که به عنوان کلام اجتماعی شمرده می شود بعضاً مصادیق فقه اجتماعی یا تفسیراجتماعی می باشد و این امر سبب فربه شدن کلام و دلالت بر بی موضوعی بودن دانش کلام می کند و با تلقی شما از علم کلام ناسازگار است.

وی خاطرنشان کرد: کلام و الهیات دقیقاً مترادف هم نیستند لذا نمی‌شود توقع و انتظاراتی که از الهیات اجتماعی در غرب داریم را از کلام اجتماعی نیز داشته باشیم؛ باید الهیات اجتماعی اسلامی را در چارچوب اسلامی مشخص کنیم.

حجت الاسلام محمد جعفری سپس به عنوان ناقد دیگر بحث گفت: اکنون در کلام اجتماعی دچار تأخیر تاریخی هستیم و شروع کننده آن غربی ها هستند، آنها در عرصه خاص مباحث الهیات اجتماعی کار کرده اند.

وی با اشاره به بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی خاطرنشان کرد: این بیانیه بستری مناسب برای مطالعات الهیات اجتماعی در عرصه های مختلف اجتماع به شمار می رود. کلام اجتماعی می خواهد امتداد علوم اعتقادی را در علوم اجتماعی نشان دهد؛ کلام اجتماعی در همه عرصه های علوم اجتماعی دیده می شود.

سرکار خانم طیبه حاتمی در پایان به عنوان دبیر علمی در جمع بندی مباحث چنین بیان داشت: «کلام اجتماعی» شاخه‌ای از الهیات اجتماعیِ اسلامی است که به استنباط، تبیین و دفاع از آموزه‌های اعتقادی و دیدگاه‌های دینی در باب مسائل اجتماعی می‌پردازد.

وی تأکید کرد: با استفاده از لوازم کلام اجتماعی همچون: آشنایی با روح فرهنگ اسلام، آشنایی با جهان اسلام، دغدغه مند بودن نسبت به اصلاح اوضاع اجتماع و خودباخته نبودن در مقابل مکتب ها و جریان های بیرونی می تون از دید وسیع برخوردار شد و با خلوص و اجتناب از التقاط، احساس عزت و شرافت، وحدت معنوی فرهنگ و ایدئولوژیک و تشخیص دردها و ارائه راه کار، به نتایج و آثار کلام اجتماعی دست یافت.