به وقت اخلاق
-
به وقت اخلاق (۴۰)؛
انتظارات خدای متعال از انسان ۴۰ ساله
حوزه/ آیت الله العظمی مظاهری گفتند: بعد از چهل سالگی، انتظار خداوند متعال نیز از انسان بیشتر می‌شود. ممکن است بنده تا رسیدن به چهل سال، در امور زندگی احتیاط و مراقبت دقیق نداشته باشد، امّا باید بداند که پس از آن، فرشتگان الهی تمام جزئیات اعمالش را با دقت و سخت‌گیری می‌نویسند و هیچ حرکت کم یا زیاد یا کوچک یا بزرگی را از قلم نمی‌اندازند.
-
به وقت اخلاق (۳۹)؛
عقوبتی تکان دهنده و درس آموز!!
حوزه/ امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که بر ضرر مؤمن چیزی بگوید و قصدش افشای عیب و ریختن آبروی او باشد که از چشم مردم بیفتد، خداوند او را از ولایت خود به سوی ولایت شیطان می‌راند.
-
به وقت اخلاق (۳۸)؛
از روایت شریف معراجیه چه می دانیم؟
حوزه/ روایت معراجیه از محتوای مفید و آموزنده‌ای برخوردار می‌باشد و مضامین عالی و متنوّعی دارد و راویان حدیث، شأن خاصی برای آن قائل شده‌اند.
-
به وقت اخلاق (۳۷)؛
نمازی که انسان را به مرتبه بالای عرفانی می رساند
حوزه/ مرحوم علّامۀ طباطبائی «رحمت‌الله‌علیه» می‌فرمودند: مرحوم آقای قاضی رحمت‌الله‌علیه در بازار نجف به من رسیدند، دست روی شانۀ من گذاشتند و فرمودند: «فرزندم! دنیا می‌خواهی، نماز شب؛ آخرت می‌خواهی، نماز شب!»
-
به وقت اخلاق (۳۶)؛
توصیه امام خمینی (ره) به آیت الله العظمی مظاهری
حوزه/ استاد بزرگوار ما امام خمینی «قدّس‌سرّه»، بارها می‌فرمودند: تا جوانید، مهذّب شوید؛ وگرنه کسی بخواهد در پیری به تهذیب نفس بپردازد، در سر حدّ محال است. ریشه کن کردن صفات رذیله، که در عمق جان آدمی ریشه دوانده، در سنین پیری، بسیار سخت است.
-
به وقت اخلاق (۳۵)؛
ماجرای نامه ای که امام صادق (ع) به آن پاسخ ندادند
حوزه/ برخی از اصحاب در نامه‌ای به من نوشتند که از امام صادق «سلام‌الله‌علیه» سؤال کنم: مسلمان بر مسلمان چه حقّی دارد؟ من از امام «سلام‌الله‌علیه» پرسیدم و ایشان به من پاسخی ندادند. هنگام وداع، به ایشان گفتم: به پرسش من پاسخ ندادید؟ ...
-
به وقت اخلاق (۳۳)؛
دلیل ماندگاری کتاب "مفاتیح الجنان"
حوزه/ محدّث عالیقدر مرحوم شیخ عباس قمی «رحمت‌الله‌علیه» صاحب کتاب شریف «مفاتیح‌الجنان» می‌فرماید: من ابتدا یک دوره به مفاتیح عمل کردم، سپس اجازۀ انتشار آن را دادم.
-
به وقت اخلاق (۳۰)؛
سه اسلحۀ مبارزه با شیاطین
حوزه/ مرتبۀ خطرناک‌تر که بعد از عادت به گناه پدید می‌آید، توجیه گناه است. گناه می‌کند و چون نفس لوّامه ندارد که او را سرزنش کند، دست به توجیه گناه می‌زند و برای آن علتی می‌تراشد. چنین کسی با توجیه، گناهان و اعمال ناپسند خود را به‌عنوان کار خیر مرتکب می‌شود.
-
به وقت اخلاق (۲۹)؛
فقر؛ مذمّت یا فضیلت؟! / راه جمع روایات متناقض درباره فقر
حوزه/ اگر انسان در ابتلا به فقر، مقصّر باشد، فقر او مذموم است و باید تلاش کند که خود را از فقر و احتیاج نجات بخشد. امّا گاهی آدمی در فقرش تقصیر ندارد، مثل اینکه فقر او از طرف خداوند و مقدّر اوست یا جبر اجتماع و شرایط زمانه، فقر را به وی تحمیل کرده است، که در این دو صورت، فقرش مذموم نیست، پاداش هم دارد.
-
به وقت اخلاق (۲۸)؛
گناهان تازه تازه، بلاهای تازه تازه
حوزه/ امام رضا علیه السلام فرمودند: هرگاه مردم به گناهانی تازه، که قبلاً به انجام آن نمی پرداختند، آلوده شوند، خداوند متعال آنان را به بلاهایی جدید که تاکنون نمی‌شناخته‌اند، مبتلا می‌سازد.