دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ |۲ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 4, 2024
امر به معروف

حوزه/ اگر ما در ورزشگاه آزادی جمع شویم و پی مصلحت مجلس‌آرایی کنیم اما درخیابان، مترو، بازار و دانشگاه در مواجهه با بی‌حجابی برای تذکر جمعی یاران خود را نیابیم، نه دشمن از چنین جمعی نگران می‌شود و نه بی‌حجاب این حضور را تذکری به خود می‌داند.چنین تجمع‌هایی اگر امتداد خیابانی نداشته باشد و در جامعه ما را گرد هم جمع نسازد و زبان‌ها را برای نهی از منکر گویا نکند، تنها مسکنی موقت، برای وجدان دردمند اهل ایمان خواهد بود.

خبرگزاری حوزه | برخی از پیشکسوتان مذهبی و برخی از ستارگان جهاد و شهادت، فراخوانی برای اجتماع در ورزشگاه آزادی با موضوع حجاب منتشر کرده‌اند. از این قبیل اجتماع‌، تحصن و بست‌نشینی‌ها در سال‌های اخیر بارها برگزار شده است و بعد از این هم شاید شاهد چنین تجمع‌هایی با موضوع حجاب باشیم.

این تجمع‌ها نمایانگر اراده جدی مردم نسبت به موضوع حجاب است و برای نهادهای تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر می‌تواند بسیار قابل توجه باشد.

اراده مردمی، شبیه ثروت موجود در بانک مرکزی یک سرمایه اجتماعی است. باید برای آن ارزش واهمیت قائل شد و برای هزینه‌کرد آن حساسیت داشت.

نباید بدون رویه از این سرمایه برداشت کرد؛ چراکه موجب فروکاست آن می‌شود و آینده را به چالش می‌کشد. مانند بلایی که در دهه‌ی هفتاد، در زمینه برداشت بی‌رویه از منابع آبی زیرزمینی شد و اکنون با بحران‌های آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.

به دلیل آشفتگی وضع حجاب، مقدس‌بودن انگیزه‌ها و پیشگامی چهره‌های معنوی در چنین اجتماعی، نقد کار آسانی نیست و اکنون نیز زمان آن نیست، اما برای تعالی و رشد آن توجه به دو موضوع ضروری است.

نخست این که مصرف اراده مردمی به عنوان سرمایه ملی به صورت کلان باید در انحصار ولی جامعه بماند.چنین اراده‌هایی باید به سرانگشت اشاره ولی‌ جامعه حرکت کند و یا اینکه در راستای خواست و منطبق بر منظومه فکری ایشان شکل بگیرد. شبیه جنبش مواسات که در دوران کرونا با توصیه مقام معظم رهبری در جامعه شکل گرفت و بخش زیادی از ضعف‌های دولت، در آن روزها را برطرف کرد.

نکته دوم اینکه ولی‌ جامعه در این زمینه بارها، راه هزینه این سرمایه را بیان کرده است. از نگاه ایشان، هیچ راهی بهتر از تذکر همگانی نیست.

بنابراین راه مصرف سرمایه‌ی اراده اجتماعی برای حل معضل حجاب «تجمع‌ در آزادی‌» نیست بلکه «تذکر در جمهوری» است.

باید میان جمهور و مردم تذکر همگانی رشد یابد تا طبق فرمایش رهبر معظم‌ انقلاب شاهد معجزه آن باشیم. باید از دل«تجمع در آزادی»یک پیمان و قرار برای «تذکر و ابراز وجود در جمهوری» شکل بگیرد.

در صورتی که صدهزار نفر انسان ولایی و متدین به یک خودآگاهی مکتبی رسیده و برای مواجهه با بی‌حجابی در متن جامعه، خود را بیابند و به صورت گروهی و دسته جمعی تذکر لسانی را احیا کنند بخش زیادی از معما حل خواهد شد.

اگر ما در ورزشگاه آزادی جمع شویم و پی مصلحت مجلس‌آرایی کنیم اما درخیابان، مترو، بازار و دانشگاه در مواجهه با بی‌حجابی برای تذکر جمعی یاران خود را نیابیم، نه دشمن از چنین جمعی نگران می‌شود و نه بی‌حجاب این حضور را تذکری به خود می‌داند.چنین تجمع‌هایی اگر امتداد خیابانی نداشته باشد و در جامعه ما را گرد هم جمع نسازد و زبان‌ها را برای نهی از منکر گویا نکند، تنها مسکنی موقت، برای وجدان دردمند اهل ایمان خواهد بود.

تجربه نشان داده است که تذکر لسانی به صورت فردی دیگر جواب نمی دهد و آمر به معروف دچار آسیب می شود اما تذکر گروهی و هماهنگ بدون شک بهترین راه مصرف این سرمایه بزرگ است.

دوازده هزار نفر در ورزشگاه آزادی اجتماع کردند.اگر هر نفر برای شرکت در این برنامه به طور میانگین ۵ ساعت وقت بگذارد مجموع آن ۶۰۰۰۰ساعت می‌شود. این مقدار زمان را به عنوان یک سرمایه اجتماعی بزرگ در نظر بگیریم و برای مصرف آن برنامه ریزی کنیم.

اگر این حجم از زمان در استان تهران به جای تجمع در آزادی به فرصت‌های کوتاهی برای انجام تذکر لسانی در طول شبانه روز تبدیل شود، بدون شک مخاطب اصلی این بی حجابی‌ها بازخورد کار خود را از جمهور دریافت می‌کند و با هزینه‌های اجتماعی، مالی و... بسیار کمتری این چالش اجتماعی حل می شد.

لذا به همه «خوبان صالح» در «آزادی» عرض می‌کنم، خود را در کوچه و خیابان‌ پیدا کنیم. بی‌حجابی از گروه‌های مسلح و خطرناک ابتدای انقلاب خطرناک‌تر نیست. از تجربه‌ی غلبه بر همه‌ی آن بحران ها، راه حلِ این بلا را نیز بیابیم.

سنگربه‌سنگر در کوچه وخیابان خیمه زدیم و گردهم جمع شدیم با هسته‌های کوچک جوانان یک محل، راه فتنه را در کوچه‌ها بستیم، تا به امنیت و آرامش رسیدیم. اکنون نیز راه همان است و بیراهه این.

بیراهه این است که صدهزار نفر در «آزادی» کنار هم باشیم، اما در «جمهوری» همه باشیم اما تنها و شکسته از هم و در مقابل رژه بی حجاب ها!

«در جمهوری کنار هم باشیم نه در آزادی»

سید عبدالله هاشمی

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • مردم مظلوم IR ۰۹:۴۲ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۴
    16 0
    ((اگر ما در ورزشگاه آزادی جمع شویم و پی مصلحت مجلس‌آرایی کنیم اما درخیابان، مترو، بازار و دانشگاه در مواجهه با بی‌حجابی برای تذکر جمعی یاران خود را نیابیم .....)) اگر مردم هزاران گرفتاری و مشقت داشته باشند و نگاه شون به مسئولین باشه برای رفع اونها(بی کاری، فساد، فقر، اجاره خانه و ... و .... و ....) ولی فقط شماها صداتون برای حجاب در بیاد و برای مشکلات دیگه مردم به خیابان که نمیاد که هیچ، حتی خم به ابرو هم نمی آورید اون موقع مردم به حرفاتون گوش نمیدن. حداقل برای ظاهر سازی هم که شده یک تجمعی برای شرایط بد اقتصادی برگزار کنین تا ....
    • حجاب ۱عامل روزی IR ۲۱:۵۷ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۴
      0 17
      برای اقتصاد فرمود: من یتقی الله یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب، (خداوند برای متقیان راه برون رفت از مشکلات و روزی محاسبه ناشده مرحمت می دارد)، اما برای حجاب فرمود: ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن، (باید مقنعه هایشان را بر گریبان بیاندازند). روزی را فرمود من متکفلم، اگر تقوی باشد، حجاب را امر کرد که رعایت شود، حجاب از نمونه های روشن تقوی است، و تقوی روزی در پی دارد، البته به شرط رعایت دیگر موارد تقوی.
    • رضا IR ۰۵:۳۶ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۶
      36 0
      مشکل در این است که جمهوری از اسلام جدا شده و آنقدر سرمایه اجتماعی دین کاهش یافته که قادر نیست بین جمهور و اسلام پیوند مجددی برقرار کند هر چه توان داشتند پای کار آوردند، صدها کشته از هموطنانمان . و هنوز باور ندارند که بایستی شیوه و راهشان را تغییر بدهند در سال 60 جمهوری اسلامی بود و نظام توانست از خطرات بگذرد ولی الان چطور؟
    • پاسخ به رضا IR ۱۵:۰۶ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۶
      0 3
      پاسخ به رضا: آسیب های جدایی از کجا آمده و می آیند؟ فضای مجازی ول و رها موثر نیست؟ فضایی که در کنترل دشمن است، مهندسی آن چگونه هست؟ اسلامی یا کفری؟ عفافی یا بی حیایی؟ رو به آموزه های دینی یا پشت به آن؟ فعالان در چنین فضایی می توانند کاملا آزاد به ارائه محتواهای دینی بپردازند؟ حذف پیاپی آنها امکان تبادل امن باقی می گذارد؟ دغدغه شما در این رابطه چیست؟ اگر بخشی از مردم دچار شک و تردید در اعتقاداتشان شده و می شوند، مسئولان گذشته تا کنون، مقصر نبوده و نیستند؟ وقتی باورها در چنان فضایی ضربه خورد دیگر بجای جستجوی آسمانی مشکلاتش ممکن است به زمین و زمان و هر چه چنگ بزند اما هیچ کدام پاسخ و پاسخ گوی او نیستند. برگشت به ۶۰ یعنی مثلا حذف لهویات از رسانه های جمعی بخصوص صدا رو سیما، شما حاضر به همکاری هستید یا میگید مردم نیاز به شادی دارند و هنر موسیقی چنین و چنان؟ همان اوایل ۶۰ امام رحمه الله علیه دستور کتبی داده بودند که موسیقی مطلقا در صدا و سیما نباشد.
  • رضا IR ۰۶:۴۲ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۷
    1 0
    من به اقتضای سن، شاهد عینی تمام صحنه های قبل و بعد انقلاب، تقریبا در تمامی عرصه بوده ام . با این روند حرکت اجتماعی ،دین زایی در سطح مردم در حال تکمیل است اگر مسئله فقط براندازی نظام بود این کار را مدتها پیش میتوانستند انجام دهند .دیگر اینکه ما هرچه داشته باشیم به قدرت نظامی ، موشکی و هسته ای اتحاد جماهیر شوروی نمیرسد آنها این کار را به آرامی پیش می برند تا رگه هایی از دین داری در مردم باقی نماند. تمام قدرت نظام در سپاه متمرکز شده و اتکای نظام فقط به قدرت سپاه ، موجب آسیب پذیری کشور میشود در ضمن آنچه مشخص است عناصری هم در درون نظام نیز وجود دارند که با دادن آدرس های غلط بر دشواری ها می افزانید
    • عکس IR ۰۹:۴۵ - ۱۴۰۲/۰۴/۲۸
      0 1
      جناب، نه وضعیت آن گونه است که شما نوشته اید، و نه آدرستان درست است. برعکس، همان طور که امام رضوان الله تعالی علیه فرمود اگر سپاه نبود کشور هم نبود، الآن هم چنین است. اگر دشمنان می توانستند یک لحظه هم در ساقط کردن نظام درنگ نمی کردند. و اما موضوع دیانت مردم اگر مسئولان امر واقعا به مدیریت درست و قوی صدا و سیما توجه و تصحیح کنند، به اندک زمانی، تلویصات دشمنان جمع می شود، خدا کند چنین شود.