به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از تهران، حجت الاسلام سید رضا مجد، امروز در مسجد جامع غدیر تهران، پیرامون موضوع ایثار از نگاه حضرت فاطمه زهرا (س)، گفت: امام زمان (عج) می‌فرمایند: حضرت فاطمه زهرا (س) الگوی من است. بر این اساس مؤمنین نیز به طریق اولی باید کلام، رفتار و عمل آن حضرت را الگو و سرمشق و چراغ راه خود قرار دهند.
وی ادامه داد: امام حسن مجتبی (ع) نقل می‌کنند که شبی مادرم را مشغول به دعا و نماز دیدم و این عبادت تا طلوع فجر صادق ادامه پیدا کرد، آن شب شنیدم که مادر تا صبح برای مؤمنین و مومنات دعا کردند و حتی نام بسیاری را بردند و به نام برایشان دعا کردند اما برای خود هیچ دعایی نفرمودند. صبح به ایشان گفتم مادر جان چرا همانطور که برای دیگران دعا می‌کردی برای خودت دعا نکردی و چیزی از خدا نخواستی. مادر در پاسخ فرمودند پسرم اول همسایه بعد خانه.
حجت الاسلام مجد با بیان اینکه ایثار مفهومی قرآنی است، ابراز کرد: روایتی که امام مجتبی (ع) از حضرت زهرا (س) نقل می‌کند مفهوم ایثار و ترجیح دادن دیگران به خود را به ما می‌آموزد. ایثار مصادیق متعددی دارد؛ گاهی ایثار در بذل مال معنا می‌شود به این معنا که انسان با وجود اینکه در سختی می‌افتد اما دیگری را از مال خود بهره‌مند کند، از راحتی خود گذشته و مشکل دیگری را حل کند. از دیگر مصادیق ایثار، ایثار حیثیتی و آبرویی، علمی و ایثار در نیاز معنوی است.
استاد حوزه با بیان اینکه حضرت زهرا (س) معلم ایثار و مصداق بارز عمل به این مفهوم قرآنی هستند، مطرح کرد: اینکه انسان نیاز معنوی دیگران را بر خود ترجیح بدهد و خواسته الهی برای غیر خود داشته باشد آن هم بدون اینکه برای خود چیزی از خدا بخواهد، در حقیقت ایثار کرده است و این روحیه پسندیده در روایات متعددی مورد ستایش و مدح قرار گرفته است.
وی افزود: امام کاظم (ع) فرمودند: اگر کسی برادر یا خواهر ایمانی خود را در غیابش دعا کند از عرش الهی به او ندا می‌دهند همین نعمتی را که برای او خواستی صد هزار برابر برای خودت منظور کردیم. در روایات دیگری دو برابر و یک میلیون برابر نیز آمده است و دلیل آن هم این طور ذکر شده به این خاطر که تو برادر دینی‌ات را دوست داشتی و برایش دعا کردی.
حجت الاسلام مجد در پایان خاطرنشان کرد: این روایات اهمیت ایثار و همچنین وجود رابطه قلبی و عشق و علاقه بین مؤمنین را می‌رساند. آنچه که می‌توان از سیره و عمل حضرت زهرا (س) آموخت این است که انسان قبل از خود به فکر دیگران باشد و ایشان را حتی در دعا کردن به خود ترجیح بدهد. این همان معنای ایثار است که در فرهنگ دینی و قرآنی بسیار ممدوح و سفارش شده است.
