به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از ارومیه، سمیه حسین پور، امروز در جلسه‌ای که به صورت مجازی در مدرسه علمیه فاطمة الزهرا (س) سلماس برگزار شد، اظهار داشت: انسان به عنوان یک موجود اجتماعی، برای تأمین احتیاجات خویش به زندگی نیازمند است و لازمه این نیازهای فطری و ضروری وجود روابط سالم و پایدار است که در ایفای آن، دین مهم‌ترین نقش را برعهده دارد.

وی ادامه داد: آموزه‌ها و دستورات دینی هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی در صدد راهنمایی و هدایت انسان است تا در پی آن روابط سالم و پایدار به وجود آید، از این رو آنچه به این رابطه سالم لطمه می‌زند و موجب خلل و نقصان در آن می‌شود مورد نهی واقع شده و ممنوع گردیده است و آنچه که این روابط را تحکیم می‌بخشد، تاکید و تأیید شده است.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی تصریح کرد: از مجموع این معارف رابطه سالم جمعی تحقق می‌پذیرد که به واسطه آن حقوق انسان‌ها رعایت می‌شود، احترام متقابل محفوظ می‌ماند و شخصیت اجتماعی انسان‌ها مورد خدشه قرار نمی‌گیرد و از جمله عناصری که مخرب روابط جمعی و مورد مذمت و نهی شدید معارف دینی قرار گرفته غیبت است که از آن به اعظم مهلکات و اشد معاصی تعبیر شده و به تصریح قرآن و احادیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه اثنی عشر علیهم السلام حرمت آن ثابت شده است و در روایات بسیاری هم این عمل زشت تقبیح شده و عذاب سختی برایش بیان گردیده است.

وی با بیان اینکه غیبت علاوه بر آنکه جنبه حق الله دارد، پایمال کردن حق الناس هم به شمار می‌رود، از این رو بنا به برخی روایات توبه از آن مشروط به گذشت کردن غیبت شونده است، ادامه داد: ائمه اطهار غیبت را موجب بدبینی، نفرت و کینه، قطع رابطه و فساد ایمان و اخلاق در جامعه و حتی از بین رفتن زندگی اجتماعی دانسته‌اند و فقها با استناد به آیه غیبت، روایات اجماع و عقل غیبت را حرام و گناه کبیره دانسته اند.

حسین پور اضافه کرد: بر اساس احادیث ائمه علیه السلام در موارد ویژه‌ای که پای مصلحت و خیر انسان‌ها در میان باشد و هدفی مشروع و عقلایی دارد که مفاسد آن را جبران می‌کند، غیبت جایز است که از آن جمله می‌توان به دادخواهی از ظالم، نهی از منکر، پرسش و استفتاء، اهل بدعت، کسی که علناً گناه می‌کند در همان گناه، نه گناهانی که مخفیانه انجام می‌دهد. البته در موارد جواز نیز ترک کردن غیبت بهتر است مگر مواردی که لازم است و در صورت سکوت ضرر مهمی به فرد دیگری یا جامعه وارد می‌شود.

وی، روش تذکر را یکی از راه‌های مقابله با غیبت عنوان کرد و گفت: انسان باید مرتب به خود رفتارهای مثبت و منفی‌اش را یادآوری کند چرا که با گذشت زمان بسیاری از مسائل فراموش و قبح یک رفتار کمرنگ می‌شود، در این فضا بهترین راهکار، توجه و یادآوری است و این روش خاصیت پیشگیری دارد.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی تصریح کرد: تشویق صالحان و تنبیه غافلان راهکاری است که از قرآن استفاده می‌شود و کسانی که غیبت می‌کند، هرزه و سخن چین هستند؛ نباید در شبکه روابط اجتماعی جایگاهی داشته باشند و نهادهای اجتماعی نسبت به افرادی که با غیبت کردن نظم اجتماعی را به هم می‌زند، باید به گونه‌ای برخورد کنند که آنها جایگاه خود را از دست بدهند.

وی با بیان اینکه فرهنگ سازی کردن دوری از غیبت را باید از خانواده‌ها شروع کنیم، گفت: اعتقادات و باورهای هر فردی به وسیله‌ی تماس اجتماعی شکل می‌گیرد که بیشترین تماس از سوی خانواده است، بنابراین خانواده در این فرهنگ پذیر کردن نقش مستقیمی دارد، سپس بر حسب اولویت مدرسه، رسانه، نهادهای فرهنگی و به طور کلی همه‌ی متولیان فرهنگی در فرهنگ سازی صحیح دخیل هستند که آنها می‌توانند در ابتدا از طریق اصلاح خویش و سپس با به‌کارگیری راهکارهای مؤثر گامی مهم در دفع این پدیده‌ی نامطلوب بردارند.

حسین پور حسادت، غرور، عادت و… را از مهم‌ترین عوامل غیبت عنوان کرد و گفت: عوامل و پدیده‌های اجتماعی به شکلی دوسویه از همدیگر تأثیر و تأثر می‌پذیرند و از این رو وقتی غیبت از طریق سرایت اجتماعی رواج پیدا کند و عرفی گردد، خود به خود زمینه ساز افشای عیوب همدیگر می‌شود که این امر به نوبه خود موجب بروز یک پدیده و ناهنجاری دیگری به نام نفاق می‌شود.

وی راه علمی ترک غیبت تفکر در نتایج سو آن عنوان کرد و گفت: رسوایی در میان مردم، افتادن از چشم، ایجاد بغض و عداوت در نفس انسان، دشمنی خداوند و ملائکه با غیبت کننده، خلود در آتش، انتقال حسنات غیبت کننده به فرد مورد غیبت و انتقال سیئات غیبت شونده به غیبت کننده از جمله نتایج سو غیبت است.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی، تربیت نفس برای خودداری از غیبت، مهار زبان و محاسبه و مراقبه را راه‌های ترک غیبت عنوان کرد و افزود: نظارت یکی از راه‌های برای مقابله با فراگیر شدن غیبت در جامعه است و بهترین نوع آن هم معطوف به نظارت جمعی افراد نسبت به رفتارهای یکدیگر است در قرآن کریم این گونه تعبیر شده است که تَواصَوا بِالحَقِّ وَتَواصَوا بِالصَّبرِ، لذا امر به معروف یکی از مهم‌ترین راه‌های جلوگیری از همه گیر شدن غیبت می‌باشد.

انتهای خبر./