جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳ |۲۰ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 22, 2024
علیدوست

آیت الله علیدوست با بیان اینکه سفید نمایی حوزه های علمیه به این معنی که همه چیز در حوزه علمیه خوب و مطلوب است و مشکلی نیست هم اشتباه است، ولی سیاه نمایی و بد نمایی به مراتب بدتر است، گفت: دغدغه های بزرگان و مراجع حوزوی  در این زمینه قابل اهمیت است و باید همه آنچه که در حوزه های علمیه از منظر تولیدات رخ می دهد، در جامعه دیده شود.

به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان، آیت الله ابوالقاسم علیدوست، صبح امروز در نشست ماهانه مدیران مدارس علمیه استان اصفهان اظهار کرد: در حدیثی شریف از امام صادق(ع) آمده است «إنَّ اللّه َ لَم یَأخُذْ عَلی الجُهّالِ عَهدا بِطَلَبِ العِلمِ حَتّی أخَذَ عَلی العُلَماءِ عَهدا بِبَذلِ العِلمِ لِلجُهّالِ؛ لأِنَّ العِلمَ کانَ قَبلَ الجَهلِ» (خداوند از نادانان پیمان بر طلب علم نگرفت مگر این که پیشتر از دانایان پیمان گرفت که به نادانان علم بخشند؛ زیرا علم مقدّم بر جهل بوده است).

وی با بیان اینکه بررسی دغدغه های مراجع و مصلحان حوزه نسبت به وضعیت علمی حوزه های علمی مهم است، گفت: ما در هیچ زمانی نمی توانیم بگوییم وضعیت حوزه های علمیه شیعه مثل امروز خوب بوده است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تصریح کرد: علی رغم آن که شیعه در دوران آخوند خراسانی نسبت به وضعیت های دیگری بهتر بوده و تحت فشار سیاسی نبوده است و وضعیت حوزه های علمیه یک وضعیت متوسطی بوده، اما در عین حال اصلا شرایط و امکانات طلاب با امروز قابل قیاس نیست.

وی افزود: حال اگر بر این وضعیت معیشتی و امکاناتی سخت طلاب و حوزه های علمیه در گذشته، فشار سیاسی اهل تسنن و حکومت ها را بر حوزه های علمیه اضافه کنیم، وضعیت بسیار اسف بار بوده است.

آیت الله علیدوست با تاکید براینکه البته این تشریح و تاکید بر وضعیت خوب حوزه های علمیه از منظر امکاناتی و سخت افزاری نسبت به همه دوران های گذشته، به معنی آگاه نبودن از کمبودها و نقص ها در این عرصه نیست، خاطرنشان کرد: البته به نظر می رسد که امروز فشار اجتماعی بیشتر از فشار اقتصادی بر طلاب و روحانیت وارد می شود که امید داریم برطرف شود.

وی عنوان کرد: حوزه های علمیه امروز از نظر مجموعه مسائل سیاسی و حکومت امکانات و سخت افزاری، از منظر علمی و نرم افزاری و برنامه ریزی آموزشی، اصلا قابل قیاس با دوران های گذشته حوزه های علمیه نیست، اما نسبت به این وضعیت مطلوب، گزارش هایی که واصل شده است، وضعیت خوبی را نشان نمی دهد و بیش از این خوب نبودن، بد نمابودن حوزه های علمیه در حال گسترش است.

استاد حوزه علمیه قم افزود: ظرفیت های حوزه علمیه هم که البته باید دیده شود، متاسفانه دیده نمی شود، یعنی وقتی اساتید، مسئولان مربوطه، مدیران اجرایی قصد داوری نسبت به حوزه های علمیه را دارند، دچار یک حجاب معاصرتی می شوند.

وی ادامه داد: کمیّت و کیفیت پژوهش های حوزه های علمیه با ۴۰ سال گذشته اصلا قابل قیاس نیست، متاسفانه این میزان زیاد پژوهش های خوب نه در رسانه ملی، نه در رسانه های جمعی و نه در جامعه بیان نمی شود و یک بد نمایی نسبت به حوزه های علمیه صورت می گیرد.

آیت الله علیدوست با بیان اینکه سفید نمایی حوزه های علمیه به این معنی که همه چیز در حوزه علمیه خوب و مطلوب است و مشکلی نیست هم اشتباه است ولی سیاه نمایی و بد نمایی به مراتب بدتر است، گفت: دغدغه های بزرگان و مراجع حوزوی دراین زمینه قابل اهمیت است و باید همه آنچه که در حوزه های علمیه از منظر تولیدات رخ می دهد، در جامعه دیده شود.

وی ابراز کرد: برای ایده آل شدن و وضعیت مطلوب حوزه های علمیه نیازمند سه ضلع هستیم، ضلع اول طلبه، ضلع دوم استاد و ضلع سوم مدیریت است، ظرفیتی که ما در حوزه علمیه اصفهان می بینیم کمتر در شهرهای دیگر شاهدیم، اصفهان از گذشته تا کنون شهر ظرفیت ها است و همیشه دارای طلاب با قابلیت های فوق العاده ای است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم عنوان کرد: اساتید و مدیریت باید مراقب آن باشند که باعث بی انگیزگی طلاب جوان نشوند؛ امروز در حوزه علمیه شاید با فرار مغزها روبرو نباشیم، ولی باید به شدت نسبت به امر فرسایش مغزها و ظرفیت ها حساس باشیم.

وی تاکید کرد: استاد در این عرصه بسیار موثر است، عمدتا استوانه های قوی شاگردان قوی تربیت میکنند، ضلع سوم اهمیت برنامه ریزی و مدیریت است، اگر برنامه ریزی اصالت پیدا کند ما دچار آمارگرایی می شویم که این آمارگرایی باعث مرگ یک سازمان می شود.

آیت الله علیدوست اظهار کرد: براساس روایتی که درابتدای بحث خود تاکید کردم، وظیفه استاد در برابر جهالت شاگردان بسیار حائز اهمیت است و به هیچ وجه در عرصه جهالت شاگردان وظیفه استاد قابل اغماض نیست.

وی در ادامه اشاره ای به مباحث اخلاقی کرد و گفت: به شما توصیه می کنم بر خواندن سوره توحید به صورت روزانه اهتمام ورزید، عجایبی در سوره توحید نهفته است، حداقل بر خواندن روزی صد بارسوره توحید همت نمایید که کمک می کند.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • طلبه درس خارج IR ۱۴:۱۸ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۸
    2 0
    این حرف ها درست است. یک نکته هست که البته دارد از بین می رود و آن اینکه جوی بعد از انقلاب ایجاد شد که یک سد بود. سدی که جلوی بهبود معیشت طلاب را می گرفت به اسم حکومتی شدن. سدی که با تکیه شدید بر تراث جلوی فیلسوف شدن، جامعه شناس شدن، روان شناس شدن، اقتصاددان شدن و... طلاب را می‌گرفت به بهانه فقه هزار ساله. لذا هم فشار اجتماعی را آقایان ایجاد کرده‌اند هم ناامیدی طلاب را. مثلا شما نهادهای حوزوی دانشگاهی را ببینید چقدر رشد کرده‌اند در این حد که کارشناسان آن‌ها حرف برای گفتن دارند. ولی برای نمونه الان که شرایط اقتصادی جامعه و کشور خوب نیست ما جمعیت طلبه چه از اقتصاد اسلامی می دانیم. فرق اقتصاد اسلامی با اقتصادهای دولتی و سرمایه داری را می دانیم؟! آیا این طرح دولت برای حذف ارز ترجیحی موافق اقتصاد اسلامی است یا از سر اضطرار است و یا حتی ناموفق؟ آیا ما علمی این را می توانیم بگوییم؟ معلومه نه. در عرصه فرهنگ چطور؟ می توانیم کاری تولید کنیم بر اساس فرهنگ اسلامی که نصف عصر جدید جدید مخاطب داشته باشد؟ اون که رویا است ما حتی نمی توانیم عصر جدید را تحلیل عمیق کنیم. خوب هم مردم از ما ناامید می‌شوند و می گویند شما عامل همه مشکلات هستید یا لااقل امیدشان به ما از بین می‌رود و هم خودمان ناامید می شویم. یادتان بیاد که رهبری فرمودند حوزه اگه همینطوری ادامه بده یا منزوی میشه یا حذف میشه که منزوی شدیم. و بدانید اگر امام صادق در جامعه خود موفق بود به این خاطر بود که جریان علمی فقهی حکومتی مدیریت فقهی حتی بعد از خود را هم ساخت. اگرچه اوضاع کامل مطلوب حضرت نبود ولی فقاهت را حتی بین اهل سنت به وجود آورد.
  • اسفندیار IR ۱۶:۱۸ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۸
    6 0
    سلام وقتی روی رسانه و تربیت رسانه ای طلاب از بدو حضورشون در حوزه سرمایه گذاری نمی شود نباید از سیاه نمایی تعجب کرد و یک سوال جدی؟ چند درصد از حوزویان یا مدیران حوزه توان دفاع مکتوب، کوتاه، جذاب و رسانه ای از حوزه را دارند؟؟ استادان عزیز، زبان ما در برقراری ارتباط با جامعه لکنت دارد در حالی که جریان بدخواه یا به قولی سیاه نما، نخستین سرمایه گذاری شان ساخت زبان و ادبیات مفاهمه با جامعه است.
  • علی IR ۲۲:۲۰ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۸
    1 0
    کار به مقایسه وضعیت فعلی حوزه با گذشته ندارم، هر چه هس، وضعیت و موقعیت فعلی بسیار سنگین و طاقت فرساست. وقتی یک طلبه در ساده‌ترین نیازش که بحث ازدواجش هس با مشکل مواجه می‌شود و جامعه با بمباران تبلیغاتی ناکارآمد بودنش رو به رو است، چطور این طلبه می‌تواند با فراغ بال و ذهنی آرام، شیخ انصاری و آخوند خراسانی بشود؟