به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از ارومیه، آیت الله عزیزالله خسروی در سال ۱۳۲۶ق در روستای پری از توابع ماه نشان زنجان در خانوادهای کشاورز به دنیا آمد و پس از گذراندن دوره مکتب خانه، ادبیات فارسی و عربی در حوزه علمیه زنجان، به حوزه علمیه قم عزیمت نمود و در مدت دوازده سال در دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و حکمت متعالیه استادان نامداری همچون حضرات آیات بروجردی، امام خمینی، مرعشی نجفی، سید صدرالدین صدر، سید محمد تقی خوانساری، محمد فیض قمی، سید محمد حجت کوه کمره ای شرکت کرد.
در سال ۱۳۳۱ هجری شمسی به حوزه علمیه نجف اشرف عزیمت کرد و حدود دو سال از آن حوزه پربرکت بهره گرفت و از آیت اللّه العظمی سید محسن حکیم (ره) موفق به اخذ اجازه روایت گردید.
هجرت به تکاب
پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۳۴ شمسی به دستور آیت اللّه العظمی بروجردی (ره) به منظور ترویج احکام قرآن و معارف اهل بیت به منطقۀ دورافتاده و بسیار محروم تکاب در آذربایجان غربی عزیمت نمود و به امر آن مرجع بزرگ که فرموده بود «در آنجا مذاهب مختلف هست، وجود شما لازم است» تا پایان عمر خود به مدت چهل سال تمام به کار تدریس و تربیت طلاب، وعظ و خطابه و ارشاد مردم و ایجاد وحدت پرداخت و به رغم شرایط دشوار آن منطقه نقش بسیار مؤثری درگسترش مکتب اهل بیت(ع) و تعمیق ریشه های اعتقادات شیعی داشت.
فعالیت های سیاسی
در جریان مسائل سیاسی در هیچ دوره ای کوچکترین تمایل و سازش با دستگاه رژیم ستمشاهی نداشت و در آن منطقه به عنوان روحانی مخالف دستگاه حاکم شناخته می شد. پس از ماجرای پانزده خرداد ۱۳۴۲، به دلیل گام برداشتن در جهت اهداف استاد و رهبر خود، حضرت امام خمینی(ره)، در مجالس عمومی، بارها مورد تهدید قرار گرفت و توسط دستگاه امنیتی تحت الحفظ به شهرستان میاندوآب برده شد و پس از آن نیز گام برداشتن در جهت اهداف از استاد خود امام خمینی(ره) در مجالس عمومی، بارها مورد تحدید و تطمیع قرار گرفته بود، ولی تا پایان با اعتماد و اتکا بر قدرت لا یزال الهی ثابت و استوار ایستاد.
دو صفت مرحوم آیت الله خسروی برجسته و زبانزد خاص و عام بود. اوّل توکل ایشان بر خداوند متعال، به طوری که هرکس در چند دقیقه مصاحبت با ایشان به این صفت عظیم که از گفتار و کردار آن مرد الهی تراوش می کرد، پی می برد؛ دوم محبت زاید الوصف به اهل بیت(ع) بود.
حضور آیت الله خسروی به رغم شرایط دشوار منطقه، نقش بسیار مؤثری در گسترش مکتب اهل بیت(ع) و تعمیق ریشه های اعتقادات شیعی داشت.
خدمات فرهنگی و اجتماعی
مرحوم خسروی علاوه بر اقامه نماز جماعت در مسجد جامع تکاب و حل و فصل دعاوی مردم و پاسخگویی به سؤالات فقهی آنان و ایراد خطابه در ماه رمضان، به تاسیس مدرسه علمیه رسول اکرم (ص) و تربیت شاگردان پرداخت و از بدو ورود به تکاب درِ خانه خود را باز کرد و با اعلام این مطلب که: ای مردم! شما که آرزو داشتید برای تحصیل علوم دینی به قم و نجف بروید، اینک قم و نجف به در خانه شما آمده است، آنها را تشویق به فراگیری علوم اسلامی کرد.
پسر از پدر می گوید
حجتالاسلام والمسلمین محمدعلی خسروی در تبیین اقدامات مرحوم آیتالله خسروی برای تقریب مذاهب در تکاب، چنین نوشته است: «در روزهای آغازین انقلاب که همۀ ارگانهای امنیتی و انتظامی منحل شده بود و افراد شرور با سوءاستفاده از فرصت، دست به غارت و دزدی و ناامنی میزدند در منطقۀ تکاب وضعیت حادتر بود، زیرا در آن منطقه اختلافات محلی در حال شکلگیری بود و احزاب مختلف مانند دمکرات، کومله، خلق مسلمان، فدائیان خلق و غیره به فعالیت مشغول بودند و هر روز خبر ناگواری از درگیری در شهرهای اطراف به گوش میرسید، ولی به لطف خداوند و همکاری مردم و بهکارگیری نمایندگان همۀ جریانات دینی و ملی اعم از شیعه، سنی و اهل حق و عضویت آنها در کمیتۀ انقلاب اسلامی فضایی به وجود آمد که شهر تکاب در امنیت کامل قرار گرفت و نام این شهر به عنوان امنترین شهر آذربایجان غربی و کردستان بر سر زبانها افتاد. حتی بزرگانی از رؤسای قبائل مانند شیخ عمر نقشبندی به خاطر ویژگیهای این شهر متقاضی دریافت اماننامه و زندگی در پناه نظام جمهوری اسلامی در این شهر شدند. البته حضور و نفوذ معنوی پدر بزرگوارم مرحوم حاج شیخ عزیزالله خسروی که با الهام از اندیشههای متعالی دینی و اجتماعی اساتید خود، آیتالله بروجردی و امامخمینی(ره)، سالها در تحکیم اتحاد بین فرق اسلامی کوشیده بود زمینهساز این توفیق بود».
ارتحال
سرانجام این عاشق ابا عبد اللّه (ع) به دلیل شکستگی استخوان در بیمارستانی در تهران تحت معالجه و مداوا قرار گرفت، اما به دلیل کهولت سن بیماری اش درمان نشد و روز سه شنبه اول محرم الحرام سال ۱۴۱۶ قمری همزمان با ۱۰ خرداد ماه ۱۳۷۴ در سن ۹۰ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و پس از اقامه نماز میت توسط آیت الله احمد پایانی، پیکر مطهرش به شهرستان تکاب منتقل و در گلزار شهدای این شهرستان به خاک سپرده شد.
انتهای خبر./