به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین مهدی فرمانیان در مطلبی با موضوع «درنگی در تفاوت نگاه اسلام سنتی و اسلام سیاسی به قیام امام حسین علیه السلام» اینگونه نوشته است:
یکی از سوالاتی که همیشه در طول تاریخ برای علمای شیعه مطرح بوده، این است که قیام امام حسین استثناء است یا قاعده؟
به نظر می رسد اکثر فقهای اسلام سنتی در طول تاریخ معتقد بوده اند قیام امام حسین علیه السلام یک استثناء است و لذا قابل الگوبرداری نیست.
این بزرگان به سه دسته از روایات استناد می کردند.
۱. در روایات متعددی زمانی که از امام درباره قیام سوال می شود، امام آن را به قیام قائم وصل کرده و قیام را به تاخیر می اندازد.
۲. روایات تقیه که از سوی ائمه اطهار علیهم السلام در مکان ها و زمان های مختلف صادر شده است. شیخ صدوق به خاطر این روایات، تقیه را تا ظهور امام زمان علیه السلام واجب می داند.
۳. روایاتی که بیان میدارد هر قیامی قبل از قیام قائم محکوم به شکست است. در کنار این سه دسته از روایات، روایاتی مثل «ان الله شاء ان یراک قتیلا» نیز مورد تمسک اسلام سنتی قرار گرفته است.
اما اسلام سیاسی معتقد است شرایط زمان امام حسین علیه السلام به گونه ای بود که هر امامی به جای امام حسین (ع) بود، قیام می کرد.
ائمه اطهار علیهم السلام یک انسان ۲۵۰ ساله اند. بنابراین قیام امام حسین (ع) با آن شرایط یک قاعده است و می تواند هر زمان کل یوم عاشورا و کل یوم کربلا باشد. مهم آن است که شرایط آن مهیا باشد. بنابراین هر گاه آن شرایط برای هر فقیه و عالمی پیش آمد، تمسک به قیام امام حسین (ع) قابل پذیرش و یک قاعده است.
در نگاه اسلام سیاسی سه قاعده در روش اهل بیت وجود دارد: قیام، صلح و سکوت. هر یک از این روش ها برای شرایط خاصی است که هر امامی اگر به جای دیگری بود همان کاری را می کرد که دیگری انجام داده است.
