حجت الاسلام و المسلمین سید حسین مؤمنی طی سخنانی در مراسم ظهر عاشورای حرم بانوی کرامت گفت: نبی گرامی اسلامی می فرمایند امام حسین علیه السلام از من است و من از حسینم و خداوند دوست دارد هر کسی که «حسین» را دوست داشته باشد.

استاد حوزه علمیه افزود: محب امام حسین علیه‌السلام همواره بی‌قراری را در دلش کاملا حس می کند چرا که برای شهادت حضرت حرارتی در قلوب مؤمنین است که تا ابد سرد و خاموش نخواهد شد.

حجت‌الاسلام والمسلمین مومنی تاکید کرد: مصائبی که بر امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا وارد شد، باعث حرارت در دل انسان می شود به همین خاطر بیان مصائب حضرت در منابر و مجالس اقامه عزا موضوعیت دارد.

سخنران حرم بانوی کرامت خاطر نشان کرد: پرداختن به روضه‌ها و مصائب روز عاشورا موضوعیت دارد و از ما خواسته شده این مصائب و این ظلم‌ها را بیان نماییم.

وی یاد آور شد: بعضی از مصائب را فقط روز عاشورا می توان بیان کرد و در زمان‌های دیگر میسر نیست.

حجت‌الاسلام والمسلمین مؤمنی در ادامه گفت: در کربلا و روز عاشورا چه اتفاقاتی افتاده است که امام رضا علیه‌السلام می فرماید این مصائب باعث اندوه ما اهل بیت(ع) شده و اشک‌های ما را پیوسته جاری نموده است.

وی خاطر نشان کرد: امروز باید تمام حواسمان به مصائب امام حسین علیه‌السلام باشد چرا که امروز روز بیان خطبه‌های حضرت و روز گریستن بر مصائب سیدالشهدا ست.

سخنران مراسم یادآور شد: امام حسین علیه السلام در کلامی می فرمایند از این آب، یهود و نصرانی استفاده می کنند و مرکب‌ها سیراب می‌شوند اما اطفال حسین(ع) باید از تشنگی بمیرند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مؤمنی تاکید کرد: امام حسین علیه السلام می فرماید من کشته اشک چشم هستم و هیچ مومنی نیست که نام من برده شود یا گریه می‌کند و یا به حالت بکاء در می‌آید.

سخنران ظهر عاشورای حرم بانوی کرامت خاطر نشان کرد: بیان روضه‌ها و مصائب سیدالشهدا گر چه تکرار است اما تکراری نمی‌شود و تازگی دارد.

وی در پایان گفت: مرحوم مجلسی در بحارالانوار نقل کرده است که به نبی گرامی اسلام خبر دادند حضرت زهرا سلام الله علیها وضع حمل کرده است و حضرت با خوشحالی به منزل دختر گرامی شان رفتند و درخواست نمودند فرزند متولد شده را به خدمت حضرت بیاورند اما زمانیکه فرزند را آوردند رسول خدا شروع به گریه نمودند و مجلس شادی تولد سیدالشهدا به مجلس بکاء تبدیل شد چرا که جبرائیل خبر آورد خداوند اسم این فرزند را «حسین» نامگذاری کرده و در سرزمین کربلا با لب تشنه به شهادت می‌رسد.