به گزارش خبرگزاری حوزه، این روزها، حال و هوای اربعین نه تنها در عراق بلکه در سراسر دنیا و به خصوص در کشور ما حاکم است. این روزها روزهای عهد و پیمان مردم و امام شهید و امام حی و حاضر و غایب از نظر است.

بیعت در اربعین، با امام شهید و امام حی است و در این بین معرفتی که با چشم باز به این تحول عمیق در جامعه اسلامی و دینی بنگرد نیاز مهم و حیاتی همه معتقدان به این مسیر الهی است.

در این بین حجت الاسلام بهادری از اساتید حوزه و کارشناسان مهدویت در سخنانی به رابطه مهم و حیاتی اربعین و مهدویت پرداخت که در ذیل متن این سخنان را از نظر می گذرانیم.

امام حسن عسکری علیه السلام زیارت اربعین را یکی از نشانه های مؤمن شمرده است. امام صادق علیه السلام به معاویة بن وهب سفارش اکید می کند که مبادا از خوف دشمن زیارت قبر امام حسین علیه السلام را ترک کنی: «لَا تَدَعْهُ لِخَوْفٍ مِنْ أَحَدٍ»
لذا اربعین نقطه‌ی وصل میان قائم عاشورا تا حکومت حضرت حجت (علیه السلام) است. اربعین نقطه‌ی اتصال گذشته‌ی تاریخ است به آینده‌ی تاریخ؛ نقطه‌ی اتصال عاشورا به امام زمان (علیه السلام)؛ همان‌ طور که حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) نقطه‌ی اتصال همه‌ی اولیا و انبیای الهی است به حضرت حجت (علیه السلام)، امام زمان (علیه السلام) هم با قیام عاشورایی به خون ‌خواهی امام حسین علیه السلام به میدان خواهند آمد.
امامان معصوم علیهم السلام همواره بر «پیاده روی زیارت امام حسین علیه السلام» تأکید داشته اند. در ضمن روایتی امام صادق علیه السلام می فرماید: «مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَی عَنْهُ سَیئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً». (کسی که با پای پیاده به زیارت امام حسین علیه السلام برود، خداوند در ازای هر قدمی که بر می دارد، یک ثواب برای او می نویسد و یک گناه از او محو می کند و یک درجه به او می دهد. ...)
در روایات فراوانی پیاده رفتن برای زیارت امام حسین علیه السلام بزرگ داشته شده و ثواب بزرگی برای آن وعده داده شده است. و اشاره شده که هر گونه رنج و سختی که زائر در راه زیارت امام حسین علیه السلام بر خود هموار می کند، او را مستوجب پاداش الهی می کند.
امام صادق علیه السلام درباره ی پیاده روی زیارت اربعین می فرمایند: «هر کس پیاده به زیارت امام حسین علیه السلام برود، خداوند برای هر گامی که برمی دارد، حسنه ای برایش نوشته، گناهی از او پاک کرده و درجه ای به رتبه ی او می افزاید زائر امام حسین علیه السلام هنگامی که به محل زیارت برسد، خداوند متعال دو فرشته بر او می گمارد تا آنچه از اعمال خیر در زیارت از او سر می زند، بنویسد و هر آنچه شرّ و زشتی از او سر می زند ثبت نکنند. وقتی که قصد بازگشت می کند، با او وداع می کنند و می گویند: ای ولیّ خدا! بخشیده شدی! تو از حزب خدا، حزب رسول او و حزب اهلبیت رسول او هستی به خدا سوگند! هرگز آتش جهنم را نخواهی دید و آتش هم تو را نمی بیند و بدنت هرگز طعمه ی آتش نخواهد شد.
تأکید بر «پیاده روی زیارت اربعین» در منابع حدیثی امامیه روایات فراوانی وجود دارد که زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) با پای پیاده را تایید و بدان ترغیب نموده است. بر اساس دسته‌ای از روایات، هر قدمی که در مسیر زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) برداشته می‌شود دارای اجر و پاداش است. عنوان «قدم برداشتن» نیز مصداق واضحی برای سفر پیاده است.
تعدادی دیگر از این روایات به‌ طور صریح از این موضوع یاد نمودند. این روایات با عباراتی مانند: «مَنْ اَتَی قَبْرَ الْحُسَینِ (علیه‌السّلام) مَاشِیاً» به چشم می‌خورند. واژه ی «مَاشِیاً» صراحت در تاکید بر این امر دارد.
مجموع این روایات مستند قابل قبولی برای جنبه ی شرعی زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) با پای پیاده در ایامی مانند اربعین حسینی علیه السلام است.
آنچه در این باره در ضمن روایات ذیل می‌آید. نمونه‌هایی از آراء فقهاء امامیه در این باره است.
1- شیخ صدوق (ره) در کتاب «ثواب الاعمال» زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) را از جمله کارهای مستحبی بر می‌شمرد و دو روایت «مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ قَبْرِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی (علیه‌السّلام) اِنْ کَانَ مَاشِیاً...» و روایت «اِنَّ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ اِلَی قَبْرِ الْحُسَیْنِ (ع) فَلَهُ اِذَا خَرَجَ مِنْ اَهْلِهِ بِاَوَّلِ خُطْوَةٍ...» را لابلای مجموعه ی روایات این قسمت می آورد.
2- شیخ مفید (ره) در کتاب «المزار» روایت «مَن خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ص اِنْ کَانَ مَاشِیاً...» را ضمن مجموعه ی روایات پیشین آورده است.
3- شیخ طوسی (ره) در کتاب فقهی «تهذیب الاحکام» همین روایت را در باب «فضل زیاره الحسین علیه‌السلام» آورده است.
4- شیخ حر عاملی (ره) در کتاب «وسائل الشیعه» از مجموع روایات ائمه معصومین (علیهم‌السلام)، استحباب پیاده‌ روی برای زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) را استفاده می‌کند و باب مستقلی را تحت عنوان «بَابُ اسْتِحْبَابِ الْمَشْی اِلَی زِیارَةِ الْحُسَین‌ علیه‌السلام» می‌گشاید.
«یَا حُسَیْنُ إِنَّهُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ قَبْرِ اَلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ إِنْ کَانَ مَاشِیاً کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةٌ وَ مُحِیَ عَنْه»ُ
(ای حسین براستی که هر کس به قصد زیارت قبر حسین علیه السّلام از منزل خود خارج شود چنانچه پیاده باشد خداوند متعال به هر گامی که بر می دارد حسنه‌ای در نامه ی عملش ثبت فرماید و گناهی از وی محو سازد....
زائران کربلا با پای پیاده و اشک‌ ریزان مسیری طولانی تا حرم سالار شهیدان را طی می‌کنند تا ارزش‌های تشیع را بار دیگر زنده کرده و قدرت این مکتب را به سراسر جهان نشان دهند،: کربلا این روزها مرکز توجه دنیا می‌شود چرا که این حضور و شور برای تمام گروه ‌ها و عقاید قابل توجه است. و این می تواند نقاط مثبتی برای فرهنگ ناب تشیع باشد و بهتر بتواند امام زمان علیه السلام را به جهانیان بشناساند و مهیای فرج آن حضرت باشند.
ارتباط و اهمیت پیاده روی اربعین در زمینه ی ظهور ولی عصر (علیه السلام) با توجه به این که یکی از القاب امام زمان (عج) «قائم» است، یعنی «قیام کننده» بر همان معنا و مفهومی که امام حسین (ع) برای آن قیام کرد و به شهادت رسید. و از آن جا که امام زمان (علیه السلام) وارث خون امام حسین (علیه السلام) است. با ظهور امام زمان علیه السلام این امر معنا و مفهوم پیدا می کند. رونق گرفتن مراسم اربعین طی سال های جاری و حضور ده ها میلیون عاشق حسینی علیه السلام از سراسر جهان، بشارت آماده شدن سپاه بزرگ اسلام برای یاری آخرین حجت حق، و فراگیر شدن نام و یاد امام حسین (علیه السلام) است.
حضور با شکوه و میلیونی کاروان حسینی به همراه ظلم ستیزی و عدالت خواهی به خوبی ارتباطی مستقیم دارد. زیرا در اندیشه ی تمدنی این مهدی موعود علیه السلام است که می تواند این عدالت و صلح بین المللی را به ارمغان آورد، تمدنی که البته در سایه ی اتحاد، همدلی و مطالبه ی جهانی نزدیک تر می شود:
«وَلَوْ أَنَّ أَشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّه لِطاعَتِةِ ـ عَلَی اجْتِماعٍ مِنَ القُلُوبِ فِی الوَفاءِ بِالعَهْدِ عَلَیْهِمْ، لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقائِنا، وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُم بِنا.»؛ اگر شیعیان ما ـ که خداوند آنان را به اطاعت از خود موفق گرداند ـ دل های شان بر وفای به پیمانی که بدان موظف هستند، اتفاق می کردند، قطعا توفیق ملاقات با ما برای آنان به عقب نمی افتاد، و قطعا سعادت مشاهده ی ما، بر اساس معرفتی دقیق و صداقت دل، به زودی برای آنان حاصل می شد).
در این پیاده روی ها باید یک پیوند قوی و جدی در قلب مان بین کربلا و ظهور رخ دهد به طوری که بعد از آن با قلبی مالامال از اندوه و ندبه کنان صدا بزنیم که: «أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ»
شاید یک وجهش این باشد که زیارت امام حسین (ع) فرهنگ ایستادگی در مقابل ظلم را در جامعه ترویج و تقویت می کند و باعث تولید و پرورش هزاران مبارز شجاع علیه ظلم می شود.
پیاده روی عظیم اربعین مانوری از سیل جمعیتی است که در روز ظهور به سمت مکه ی مکرمه حرکت می کند، لذا هر سال که عظمت این پیاده روی افزایش یابد، امیدها برای نزدیک شدن زمان ظهور امام زمان علیه السلام هم بیشتر می شود.
یکی از بهترین جلوه‌های پیاده‌ روی اربعین حسینی علیه السلام «محبت بین مؤمنین» است. در «پیاده‌ روی اربعین حسینی علیه السلام» بیشترین نکته‌ای که نگاه انسان را به خود جلب می‌کند، «محبت بین مؤمنین» است، اگر مؤمنین خواستار ایجاد تمدن بزرگ هستند ، در قدم نخست باید محبت به یکدیگر داشته باشد. لذا «زیارت اربعین با تکیه بر پیاده روی آن» بهترین فرصت برای تمرین این محبت بوده و از بین بردن مرزهای اعتباری است.
پیاده‌روی اربعین این سال ها، در حقیقت اولین عمل قابل لمس همه ی مسلمانان محسوب می شود که در تعجیل ظهور حضرت حجت علیه السلام بسیار موثر است، چرا که باید ابتدا همه ی مردم امام حسین علیه السلام را بشناسند تا معرفی کردن امام زمان علیه السلام با امام حسین علیه السلام معنا پیدا کند.
حال باید امید داشت با برگزاری هرچه وسیع تر و با شکوه تر پیاده روی زیارت اربعین، بیش از پیش امام حسین علیه السلام را به جهانیان معرفی کنیم. امید است حماسه ی زیارت اربعین، مقدمه ی حماسه ی ظهور باشد. شاید اربعین آخرین مرحله ی اتمام حجت قبل از ظهور باشد. باید ابواب «رَحِمَهُ اللَّهُ رَحْمَةً وَاسِعَة»ً را به روی تمام مردم عالم گشود. هر کسی می‌تواند، در پذیرایی زائرین زیارت اربعین مشارکت کند...
پس چه خوب است که ما هر موقع به زیارت امام حسین (ع) می رویم هدف مان ظهور حضرت ولی عصر (عج) باشد. و قدم ها را به نیت فرج آل محمّد (ص) برداریم.
در مسیر راهپیمایی و همچنین در حرم ها به دنبال گمشده ی دلشان بگردند و بی قرار عشق شان باشند. مخصوصا در حرم سیدالشهدا (ع) و در کنار مضجع شریف آن حضرت و زیر قبّه ی پُر مِهر و برکت آن امام مهربان برای فرج یوسف زهرای مرضیه سلام الله علیها دعا کنیم و دیگران را نیز به دعا و زمینه سازی ظهور آن مصلح کل فرا بخوانیم، همانطوری که فرشتگان حرم امام حسین (ع) نیز شب و روز برای فرج امام زمان (ع) دعا می کنند. و منتظر ظهور هستند، به طوری که امام رضا (ع) فرمودند: «چهار هزار ملک در روز عاشورا به زمین کربلا آمدند تا امام حسین (ع) را یاری کنند و چون از طرف حضرت اجازه نیافتند، تا ظهور حضرت مهدی (عج) گریه ‌کنان نزد قبر سیّد و سالار شهیدان ماندگار شدند و همین طور منتظر هستند تا قائم آل محمد علیهم السلام قیام کند و آن ها از یاوران و سپاه آن حضرت خواهند بود و شعارشان «یالَثاراتِ الحسین» است.
برای آمادگی ظهور باید تجمعات جهانی شکل گرفته باشد و به همین جهت است که هر چه به سوی آخر الزمان حرکت می کنیم، حوادث نیز جهانی تر می شوند. از جمله حرکت های دینی که در حال حاضر فعالیت منطقه ای دارد، اما در افق حرکت خود در حال جهانی شدن می باشد، «پیاده روی اربعین» است.
در این واقعه ی عظیم اجتماعی پیاده روی اربعین، حدوداً هفتاد کشور مشارکت می کنند و بیش از بیست کشور حضور مؤثر و فعال دارند. سال به سال هم افزایش می یابد. اگر این مدل جهانی سازی و پیام واحد «حُبُّ الحُسَینِ یَجمَعُنا» ادامه پیدا کند، کل جهان را فرا می گیرد. دل های مردم از تشتت بیزار شده و مردم جهان به دنبال وجه «وحدت آفرین» است.
از جنبه های بسیار مهم که در این پیاده روی میلیونی باید به آن توجه داشت و از آن غافل نبود این است که این حرکت عظیم و گسترده می تواند یکی از نشانه های ظهور امام زمان علیه السلام باشد چرا که این پیلده روی اربعین توانسته است همه زائران را با هم متحد ساخته و به طور واحد و منسجم زیر یک پرچم جمع نموده، این یکرنگی و یکدلی ها می تواند از نشانه های ظهور امام زمان علیه السلام باشد. این اجتماع تنها اجتماع باشکوه و بی نظیری است که در عالم مانندی برای آن وجود ندارد.

پیاده روی زیارت اربعین «رزمایشی است برای سربازی امام زمان علیه السلام» و «همچنین زمینه سازی برای ظهور»، در این رزمایش، ابتلاعاتی وجود دارد تا خالص سازی ها اتفاق بیفتد به تعبیر امام حسین (ع): «مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا».
مهمترین زمینه ی فراهم شده برای ظهور، «آمادگی جمعی» است. هر چند «فردگرایی» در فراهم نمودن زمینه ی ظهور بی تاثیر نیست ولی به یقین کم اثر است. گامهای اساسی در زمینه سازی با حرکتهای جمعی برداشته می شود.
به خاطر جانفشانی ها و ایثار و از خود گذشتگی امام حسین علیه السلام مسئولیتی که ما در برابر آن حضرت داریم، چرا که همواره برای مظلومیت او گریه و ندبه می کنیم، اما نباید از این امر غافل ماند که برای امام زمان علیه السلام کاری نکنیم، باید در این مسیر زائران را متوجه به امام عصر علیه السلام نمود و با کنار گذاشتن دنیا طلبی ها و همچنین کنترل هوای نفس به سوی رضایت امام زمان علیه السلام قدم برداریم و همواره مسیر را با این دیدگاه حرکت نمائیم. با توجه به این که یاران امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا از تمامی خواسته های مادی خود گذشتند و امام زمانشان را یاری نمودند و تا آخرین لحظه جانشان و قطره خونشان امام شان را یاری نمودند. زائران اربعین هم باید با تأسی از یاران امام حسین علیه السلام در کنار مولا و مقتدای خود یعنی امام زمان علیه السلام همواره تا پای جان ایستادگی نموده و به یاری امام زمانشان بشتابند.
در پیاده روی زیارت اربعین «مهدوی بودن وصفی است برای زیارت». توضیح بیشتر آن که فی المثل اگر یکی از کارکردهای پنهان آیین ها را کارکردِ «آماده سازی برای آینده» بدانیم، آیین پیاده روی اربعین دارای این کارکرد می باشد. به بیان اکثر شرکت کنندگان زیارت اربعین، آیین حسینی علیه السلام– با همه ی ویژگی هایی که دارند- و همچنین ماجرای ظهور امام زمان (ع) برقرار است، و مضامینی چون «اربعین مقدمه ی ظهور» است. «اربعین، عامل شناساندن امام حسین علیه السلام به جهان» و «اربعین، نمایی از دوران پس از ظهور» همگی با وضوح کامل حکایت از آن دارند که کارکرد مهدوی (عج) این آیین خصوصا برای زائران- از هر قشری- اساسی بوده و از اهمیت فراوان برخوردار می باشد.
با توجه به این روایت که افضل الاعمال، زیارت امام حسین علیه السلام است. همان طور در روایات داریم که انتظار فرج امام زمان علیه السلام از برترین اعمال شمرده شده است. پس بهترین اعمال در بهترین حالات و بهترین مکان ها و زمان ها صورت می گیرد. در این فرصت بهترین زمان ها و مکان ها عبارتست از «پیاده روی زیارت اربعین» که می تواند بهترین اعمال باشد.
بر این اساس حرکت جمعی که در اربعین امام حسین علیه السلام در کربلا به وقوع می پیوندد، از جهت ذات جمعی بودنش بسیار با ارزش است و می تواند زمینه ساز میل عمومی به امام مهدی علیه السلام برای قیام و انقلاب جهانی باشد.
مفهوم کلی پیاده روی زیارت اربعین، یعنی نشان‌ دادن حرکت خود جوش عمومی در سطح بسیار وسیع به‌ لحاظ کمیت که تا این زمان، بی‌سابقه بوده و در هیچ دین و مسلکی، چنین تجمعی به‌ صورت یک جا هرگز سابقه نداشته است. همه ی شرکت‌ کنندگان در اجتماع عظیم اربعین امام حسین علیه السلام یا کسانی‌ که توان تبلیغاتی دارند، از این گردهمایی یک نتیجه ی واحد را مدّ نظر داشته باشند و آن نتیجه، نشان‌ دادن و تجلی جامعه ی زمان ظهور است.
یکی از زمینه های ظهور امام زمان علیه السلام تحقق «وحدت و همدلی است»، یعنی هر گاه اتحاد در میان مردم ایجاد شود زمینه برای ظهور امام زمان علیه السلام فراهم خواهد شد؛ یکی از فضا های ایجاد کننده ی این اتحاد، عاشورا به ویژه اربعین حسینی علیه السلام است به گونه ای که همه مردم اعم از زن و مردم، پیر و جوان، عرب و عجم در آن حضور می یابند به گونه ای که پیاده روی اربعین حسینی علیه السلام یکی از پُر اجتماع ترین جمیعت های انسانی آن هم با محور مذهبی است که در دنیا نظیر و مانند ندارد. بنابراین، می توان با درس گرفتن از اربعین و پیاده روی آن و ایجاد اتحاد و همدلی در جامعه ی اسلامی، یکی از زمینه های ظهور را فراهم بکنیم.
یکی از تجلیات امام حسین (علیه السلام) در اربعین ایجاد پیوند میان قیام خونین عاشورا و ظهور آخرین خلیفه ی الهی و منجی عالم بشریت است. قیام امام حسین (علیه السلام) به محرم سال 61 هجری خلاصه نشد و فقط ظرف مدت چهل روز، و با زیارت جابر بن عبدالله انصاری، شکل یک مکتب به خود گرفت. زیارتی که می توان آن را بر خاسته از عمق ایمان به باورهای دینی و حرکتی ظلم ستیز تلقی کرد. لذا، در طول تاریخ مورد بی مهری و نیز تقابل حاکمان ظالم واقع شده است. اینک، پیاده روی زیارت اربعین، پس از سال ها، جان تازه ای یافته و نوید بخش ظهور امامی است که منتقم خون امام حسین (علیه السلام) و احیاگر مکتب حسینی علیه السلام است. ما در اینجا به بیان تناسبات مکتب عاشورا و ظهور می پردازیم و معتقدیم که زیارت اربعین تجلی آرمان های آزادی بخش امام حسین (علیه السلام) و، در حقیقت، پل ارتباط این قیام با ظهور حضرت مهدی علیه السلام است.
مردم در این راهپیمایی اربعین آماده می شوند برای تمرین فداکاری برای نهضت جهانی ظهور. چون مردم در این راهپیمایی توجه به انسان کامل می کنند. در اربعین مردم نشان می دهند که از حزب و حکومت های ضعیف و فرهنگ های غلط بیزار و خسته شده اند. این مردم یک فرهنگ و یک امام معصوم علیه السلام را می خواهند. آنها همان طور که عاشق امام حسین (علیه السلام) هستند، عاشق «حسین زمان» یعنی «امام زمان علیه السلام» خود نیز هستند.
یکی از جلوه های روشن ارتباط بین این دو امام بزرگوار، یاری کردن امام حسین (ع) بوده که در حقیقت این یاری، نصرت امام عصر (عج) است. امام حسین (ع) در این زمینه در شب عاشورا به اصحاب خود فرمود: «وَلَدی حُسَیْنٌ یُقْتَلُ بِطَفِّ کَرْبَلَاءَ غَریباً وَحیداً عَطْشاناً فَریداً، فَمَنْ نَصَرَهُ فَقَدْ نَصَرَنی وَ نَصَرَ وَلَدَهُ الْقائِمَ، وَ لَوْ نَصَرَنا بِلِسانِهِ فَهُوَ فِی حِزْبِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ».
جدّم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: فرزندم حسین علیه السلام در سرزمین کربلا غریبانه، تنها و با لب تشنه به شهادت می رسد. هر کسی او را یاری دهد همانا مرا و فرزندش حضرت مهدی علیه السلام را یاری کرده است.
اما برای ما که در کربلا حاضر نبودیم و نتوانستیم جان خود را فدای سالار شهیدان کنیم حالا چگونه می توانیم در زمره ی یاری گران آنان باشیم؟ در پاسخ می توان گفت، یاری کردن را می توان به یاری قلبی و زبانی و عملی «امام زمان علیه السلام در پیاده روی زیارت اربعین» انجام داد.
یکی از زیبایی های زیارت اربعین و پیاده روی آن ترسیم کوچکی از زندگی در زمان ظهور امام زمان علیه السلام است، در این مسیر، آنقدر دل ها به هم نزدیک شده و نه تنها شیعیان بایکدیگر، بلکه تمام ملت هایی که با هر نژاد و زبان و قوم و قبیله ای در کنار هم مهربان هستند و همکاری های گسترده ای در تمام کارهای ایام پیاده روی زیارت اربعین دارند، با خود فکر می کنی شاید امام زمان (علیه السلام) ظهور کرده است. همه ملت ها و ملیت های در مسیر اربعین نسبت به هم محبّت و مهربان هستند که گویا زمان ظهور است و به دشت آرام و سرسبز ظهور رسیده اند.
زیارت اربعین با تکیه بر پیاده روی آن، تجمعی نورانی و حماسه ای جهانی برای فریاد عدالت خواهی و صلح طلبی انسان های پاک و مظلوم جهان است که حقوق و خواسته ی آن ها به وسیله استکبار جهانی و قدرت های ظالم دنیا لگدمال شده است.
پیاده روی زیارت اربعین، میعادگاه منتظران منجی عالم بشریت است. که تمامی ادیان و مذاهب و کتاب های آسمانی و غیر آسمانی، مژده ی آمدن آن را به بشریت داده اند.