جمعه ۱۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۰:۰۰
روایت شاعرانه از بهمن ۵۷

حوزه/ مسعود آزادبخت در این دو سروده با زبانی نمادین، روزهای پیروزی انقلاب را روایت می‌کند؛ از اشک شوق مردم تا رهایی وطن از بیگانگان. شعری که در آن، گریه و شادی، رنج و پیروزی در هم تنیده شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، مسعود آزادبخت از شعرای آئینی دو شعر به مناسبت دهه ی فجر و سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی سرود که تقدیم شما فرهیختگان می شود:

دستور خدا

خوش به آن روز زمستان که به هر حال گریست

دلِ رنجیده ی ما بعدِ دو صد سال گریست

وقتی از سمتِ خدا نور به این جا آمد

علی از هر دو جهان با همه احوال گریست

چون‌ که این اشکِ من و گریه ی شعر از شوق است

دهه ی فجر که شد چشمِ من امسال گریست

صبح شد شام غم انگیز دگر چون خورشید

زان که باید سخن از کارِ تو خوشحال گریست

این عمل را که به دستور خدا می باشد

لاله در دشت چنان شد که به اعمال گریست

سخن از بهمنِ ایران همه جا نقش ببست

مژده ای بود کسی را که به اقبال گریست

چون وطن را که ز بیگانه جدا کردیم ما

خانه آباد شد آن خانه که ملال گریست

********************

بت شکنِ راز

چون زمزمه ی سرو سر افراز آمد

دی رفت و سرور خنده آغاز آمد

از پای در آمد دلم از شادی مهر

بهمن به همین نغمه ی دلباز آمد

ای باد بیا چون که مرا رازی هست

گر گوش کنی بت شکنِ راز آمد

در فجر سپید که یک شاه شکست

آن روز که فرمانده به پرواز آمد

هر کس که مرا دید سخن باز بگفت

شهری به خدا با سخنت باز آمد

هر روز مرا دیده یِ تو نورانیست

نفسی تازه به هر سینه ی سرباز آمد

ای روحِ خدا به خاکِ پاکت سوگند

امروز جهان از تو به آواز آمد

اخبار مرتبط

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha