✅در غالب لعت نامه ها،برای لغات مشابه،معانی یکسان آورده شده! که ترجمه دقیق محسوب نمی شوند.‼️ معنی برحذر بودن ، فراتر از پرهیز و بلکه مراقبه و هشیاری در معنای آن مستتر است. "هَزْلَ " را ما به لاغر از ادب و جدّ معنی می کنیم. "لَّعِبَ" را به بازی گرفتن و "مَزْحِ"که بیشتر به شوخی جا افتاده، به معنی "لاغ" شاخه ایی از چیزی که منظور بی عقلی است! و لذا حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در توضیح مزاح می فرمایند: 💥وما مَزَحَ امرُوآُ المَزحَة اِلّا مَجّ مِن عَقلِهِ مَجَّة = آدمی مزاح نکرد مگر پاره ایی از عقلش ،پاره شد. "ضَّحِكِ " خنده ایی بیش از تبسم است که دندانهای ضاحکه معلوم شود. منظور نوع خنده است و نه خنده بسیار! و زیادتی اندازه خنده است که از اعتدال خارج است که میل به قهقهه دارد. "تُّرَّه" و "تُّرَّهَاتِ" به معنی مهمل بافی و حرف درست کردن به باطل است که به نوعی میل به خرافه و ذهنیات دور از واقع دارد.

مشکل مهم ما یکیش همینه که فکر می کنیم رسانه بایستی مردم رو به همین سمتی ببرد که در حدیث از آنها برخذر داشته شده ایم