خبرگزاری حوزه | هر چند در بین همسران امامان محله، هستند بانوانی که در عرصه‌های پزشکی و پرستاری فعالیت دارند و برای سلامتی جسم و جان مردم تلاش می‌کنند؛ اما آن چه در میان همه همسران امامان محله و روستا هست و باید باشد، وظیفه ای است که از او یک شریکه الامام می سازد و باری است که باید در همراهی با امام محله در خدمت به مردم و ارتقاء معنویت آنان بردارد.

شریکه الامام پرستاری است که دغدغه اش سلامت اخلاقی، رفتاری و ارتقاء سطح معنویت بانوان و نهاد پاک خانواده در هر روستا و یا محله و پایگاه مسجد است.

امام محله بسان پیامبر خدا صلی الله علیه وآله وسلم که قرآن در توصیفش می فرماید:« لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ؛ همانا پیامبری از خودتان به سوی شما آمده است که آنچه شما را برنجاند بر او سخت است، بر هدایت شما حریص و دلسوز، و به مؤمنان رئوف و مهربان است.» طبیبی است که رنج کشیدن مردم بر او سخت است و برای سعادت مردم تلاش می کند و موفقیت امام مردم در گرو همراهی همسری دلسوز و پای کار است که حضرت خدیجه وار با تمام توان برای گره گشایی از مشکلات مردم و مقابله با آسیب های فرهنگی و اجتماعی همت می گمارد.

ریشه خیلی از آسیب ها و مشکلات امروز جامعه از طلاق و اعتیاد تا دیگر ناهنجاری های اجتماعی را باید در سست شدن بنیان خانواده ها جستجو کرد و زمانی که یک روحانی به عنوان امام معنوی محله کمر همت به زدودن مشکلات و سامان دادن امور دنیوی و اخروی مردم می بندد؛ همسر این امام نیز در قامت یک شریکه الامام مهم‌ترین نقش را در برقراری ارتباط با بانوان محله دارد و همان طور که امام می تواند «طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّه» در محله باشد همسر او نیز در این مسیر وظیفه پرستاری دارد؛ پرستاری معنوی به نام شریکة الامام!

منبع: سایت بنیاد هدایت