خبرگزاری حوزه روایت زیر را از کتاب «صحیفه الرضا» منتشر می‌کند.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم):

فَإِذَا أُزِیلَ الشَّهِیدُ عَنْ فَرَسِهِ بِطَعْنَةٍ أَوْ بِضَرْبَةٍ، لَمْ یَصِلْ إِلَی الْأَرْضِ، حَتَّی یَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِین‏... وَ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا خَلِیفَتُهُ فِی أَهْلِهِ وَ مَنْ أَرْضَاهُمْ فَقَدْ أَرْضَانِی وَ مَنْ أَسْخَطَهُمْ فَقَدْ أَسْخَطَنِی.

هنگامی که شهید بر اثر ضربه شمشیر یا نیزه‌ای از اسب خود به زمین می‌افتد، به زمین نمی‌رسد مگر اینکه خدای بلندمرتبه حورالعین را به همسری او به سوی او می‌فرستد… و خدا می‌گوید: من جانشین شهید در خانواده او هستم، هر کس رضایت آنها را به دست آورد، رضایت من را به دست آورده و هر کس آنها را به خشم آورد، من را به خشم آورده است.

صحیفة الرضا (ع): ۹۲