به گزارش خبرگزاری حوزه، سوم اسفند سال ۱۳۶۷، سالروز صدور پیام امام خمینی(ره) خطاب به روحانیون، مراجع، مدرسین، طلاب، ائمه جمعه و جماعات کشور با عنوان «منشور روحانیت» است که در این مطلب به بازخوانی گزیده‌ای از سخنرانی آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در جمع حوزویان تهران در تاریخ ۱۳ اسفند ۱۳۶۷ خواهیم پرداخت:
... در این پیام مطالب زیادی یافت می‌شود که در آن درس‌های فراوانی وجود دارد که علاوه بر آن مسائل بسیار مهم بر دو محور اساسی تأکید می‌کند یکی سفارش به وحدت میان روحانیت و دیگری تبیین درست حقایق اسلام و حفظ آن از تخلیط و انحراف توسط روحانیت متعهد، حرکتی که ائمه دین (ع) بر آن تأکید بسیار داشته‌اند.
ایشان در ادامه سخنان خود وحدت روحانیت را یک ضرورت دانستند و سپس با ذکر این مطلب که اسلام دین زندگی و شکل سیاسی و اقتصادی جامعه را مشخص می‌کند و اظهار داشتند: تشکیل حکومت توسط پیامبر اکرم (ص) به‌منظور حاکم کردن دستورات خدا بر جامعه و افراد آن است و امروز باید همه اهداف ما در جهت حاکم کردن اسلام در سیاست، اقتصاد، علم و هنر، مناسبات اجتماعی و رفتارهای انسانی باشد. ما باید حرکت خودمان را در راه اسلام بر این مبنا قرار دهیم.
بر اساس پیام اخیر حضرت امام تکلیف امروز روحانیت رفع سؤالات و شبهات در مورد اسلام و ابعاد وسیع انقلاب اسلامی، ارتباط و گفت و گوی مستقیم با افراد جامعه و انتقال اصول و مباحث منطقی و صحیح به مردم و مطالعه دقیق موضوعات اسلامی به‌طور گروهی و هماهنگ است تا یک جبهه پرتوان فکری بر اساس اسلام گشوده شود.
امروز در دنیا موج استفهام از اسلام بسیار زیاد است و خیلی از جوانان و روشنفکران می‌خواهند بدانند اسلام که جنجال به راه انداخته و با تشکیل حکومت به قدرت‌ها پرخاش می‌کند چه دارد و دکترین سازنده جامعه‌اش چیست لذا ما باید برای پاسخ به سؤالات آماده باشیم.
امام با دید روشن و مبناساز شجاعانه در مسیر دفاع از اسلام قرار دارد و وظیفه ماست که اشتباهات گذشته را که امام امت در پیام‌شان به آن اشاره کرده‌اند برطرف سازیم.
امروز جمهوری اسلامی دنیا را به لرزه درآورده است و ما باید در مقابل دنیا که تمام تلاش خود را برای نابودی اسلام صرف می‌کند صف‌آرایی فکری نماییم.
روزنامه جمهوری اسلامی، ۱۴ اسفند ۱۳۶۷، ص ۱۲
*****************************************
بازخوانی گزیده‌ای از خطبه نماز جمعه ۱۲ اسفند ۱۳۶۷ حضرت آیت الله خامنه ای
... یکی از مهم‌ترین حوادث این روزها پیام عظیم امام بزرگوارمان به علمای اسلام و طلاب و روحانیون و مراجع مدرسین هست که این پیام را ما در خارج از کشور، قطعاتی از این پیام را من از رادیو شنیدم و حقیقتا روح تازه‌ای را این پیام به شنونده می‌داد و وقتی که برگشتم با دقت این پیام را مطالعه کردم. حقیقتا اگر انسان بخواهد درباره این پیام صحبت بکند و مطالب آن را شرح دهد، هر سطر سطر و جمله جمله این پیام نورانی و پرمغز و معنوی و بسیار سنجیده و از لحاظ ادبی زیبا و مرصع، هر جمله‌ای از این پیام را جا دارد که انسان درباره‌اش بحث کند و حرف بزند و من این خطبه و این مجال را بسیار کم می‌دانم برای این‌که بخواهیم درباره آن پیام صحبت کنیم.
فقط به مخاطبان پیام امام یعنی جامعه علمای اسلام و روحانیون و طلاب در درجه اول و همچنین به عامه مردم عزیزمان که در بخش‌هایی از این پیام آن‌ها مستقیما مورد خطاب قرار گرفتند اگرچه که در همه پیام مطالب لازم و آگاهی‌های ضروری برای آن مردم وجود دارد، توصیه می‌کنم این پیام را مثل یک درس و کتاب، مثل یک لوح آسمانی باید مکرر بخوانند و خود من واقعا مکرر خواندم. مخصوصا بعضی از بخش‌های این پیام را که هرچه انسان می‌خواند احساس می‌کند که روی کلمه کلمه آن باید تأمل کند و التذاذ روحی و معنوی ببرد. مردم و روحانیون عزیز تأمل کنند، واقعا این‌ها فیوضات معنوی پروردگار بر قلب امام و بر ما مردم است ...
روزنامه جمهوری اسلامی، ۱۳ اسفند ۱۳۶۷، ص ۱۰
